Nadie: “Na één ruzie liet ze niks meer van zich horen”

Nadie en Flo zijn al zes jaar vriendinnen. Ze leerden elkaar kennen tijdens hun studie en sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Samen uit, samen naar festivals, lange avonden kletsen – ze hebben een vriendschap waarin ze altijd alles kunnen bespreken. Deze zomer besloten ze voor het eerst samen op vakantie te gaan. “We hadden er allebei zoveel zin in,” vertelt Nadie. “We keken er maanden naar uit, hadden alles samen uitgezocht en geboekt. Het voelde alsof het alleen maar leuk kon worden.”

Ander ritme

De eerste dagen leken veelbelovend. Ze kwamen aan in een zonnig stadje aan de kust, waar ze een knus appartementje hadden gehuurd. “Die eerste avond hebben we lekker gegeten op een terras, wijn gedronken en gelachen om van alles. Het voelde meteen goed.” Maar al snel merkte Nadie dat hun vakantie-ideeën uit elkaar liepen en dat ze een heel ander ritme hadden. Flo wilde vroeg opstaan, bezienswaardigheden afvinken en actief de omgeving verkennen. Nadie daarentegen vond het heerlijk om uit te slapen, rustig te ontbijten en de dag op zich af te laten komen.

Eerste irritatie

Op dag drie kwam de eerste irritatie. Flo wilde een hike maken van vijf uur, terwijl Nadie na twee uur al doodop was. “Ze vond dat ik zeurde en ik voelde me opgejaagd. Ik wilde liever op het strand blijven, maar ging mee om geen spelbreker te zijn.” Die avond zei Flo tijdens het eten: ‘Ik heb het idee dat jij helemaal geen zin hebt om iets te ondernemen.’ Nadie schrok en verdedigde zich: ‘Ik wil best wat doen, maar niet alles hoeft in één dag.’ Het gesprek bleef in de lucht hangen, zonder dat ze het echt oplosten.

Kom op!

De dagen erna bleven de kleine ergernissen zich opstapelen. Flo raakte geïrriteerd als Nadie te lang over haar kleding twijfelde. Nadie vond het vervelend dat Flo steeds op haar telefoon keek tijdens het eten. Een keer wilde Nadie rustig koffie drinken, maar Flo stond al ongeduldig naast haar stoel: ‘Kom op, we hebben nog zoveel te zien!’ Het waren kleine dingen, maar ze voelden steeds groter.

Verwijtenspel

Op de laatste dag barstte de bom. Ze wilden gaan lunchen en konden het niet eens worden over waar. Flo wilde een hip tentje aan de boulevard, Nadie had zin in iets lokaals en kleinschaligs. “Het begon met een discussie, maar al snel werd het een verwijtenspel. Zij zei dat ik de hele vakantie sloom was en niks wilde. Ik zei dat zij de vakantie niet gezellig maakte omdat alles volgens haar plan moest.” De woorden werden harder, de toon bits. Uiteindelijk zaten ze zwijgend tegenover elkaar, allebei gekwetst.

Niks gehoord

Later die middag praaten ze het uit. Ze gaven elkaar een knuffel, zeiden dat ze het niet groter moesten maken dan het was, en probeerden de laatste uren nog een beetje te genieten. Toch voelde de terugreis niet meer hetzelfde. “Het was stiller, ongemakkelijker. Niet zoals wij normaal zijn.” Nu, twee weken later, heeft Nadie nog steeds niks van Flo gehoord. Geen appje, geen belletje. “Normaal sturen we elkaar dagelijks berichtjes,” zegt Nadie. “Dus dit voelt heel vreemd. Ik heb zelf ook niks gestuurd, omdat ik bang ben dat zij misschien even afstand wil.” Nadie piekert er veel over. Denkt Flo dat ze toch niet bij elkaar passen als vriendinnen? Of wil ze gewoon tijd om alles te laten bezinken? Nadie zelf vindt dat een ruzie op vakantie soms kan gebeuren. “Alles is anders, je zit 24/7 op elkaars lip, natuurlijk kan dat botsen.”

Onzeker

Het doet Nadie pijn dat één ruzie alles lijkt te overschaduwen. Ze herinnert zich hoe Flo er altijd voor haar was in moeilijke tijden, en hoe ze samen zo veel mooie momenten hebben gedeeld. “We hebben samen gestudeerd, samen zoveel meegemaakt. Ik kan me niet voorstellen dat dit het einde is.” Toch knaagt de onzekerheid. Ze wil het liefst meteen bellen, maar is bang dat Flo haar afwijst. “Wat als zij denkt dat het beter is om geen contact meer te hebben? Daar moet ik niet aan denken.”

Eerste stap zetten?

Iedere dag overweegt Nadie wat ze moet doen. Wachten tot Flo van zich laat horen of zelf de eerste stap zetten? “Een deel van mij vindt dat zij nu aan zet is, omdat zij degene is die zich terugtrekt. Maar een ander deel wil gewoon duidelijkheid.” Nadie weet dat trots haar hier niet gaat helpen, maar ze wil ook niet opdringerig overkomen. “Het stomme is: misschien denkt zij precies hetzelfde. Dat zij wacht op mij.” De angst om een vriendin kwijt te raken om iets kleins is groot. Nadie vindt dat ze dit samen kunnen oplossen. “Een ruzie hoeft toch niet het einde van een vriendschap te betekenen? Juist niet, denk ik. Je leert elkaar beter kennen.” Toch voelt het nu alsof de bal bij Flo ligt. De stilte maakt alles groter in haar hoofd. “Elke dag hoop ik op een berichtje, maar het blijft stil. Misschien is dit ook haar manier om iets duidelijk te maken.”

Afbeelding: Freepik