Miranda: ‘Ik ben zo bang dat mijn zoon verslaafd raakt aan lachgas’

Het liefst zou je als moeder je kinderen beschermen voor de grote boze wereld. Je ze onder je vleugels blijven houden tot ze echt sterk genoeg zijn om op eigen benen te staan. “Maar ja, dat kan natuurlijk niet,” zucht Miranda (44). Pas  ontdekte ze dat haar zestienjarige zoon Timo regelmatig lachgas neemt. “En god weet wat íe nog meer allemaal uitvreet.”

Anti-drugs

Als dochter van een aan de coke verslaafde vader, is Miranda altijd fel anti-drugs geweest. “Ik weet wat die troep kan aanrichten. Niet alleen de persoon die gebruikt, maar vooral voor de mensen die van hem houden.” Door haar vaders verslaving heeft Miranda echt een bloedhekel aan drugs. Ook haar zoon Timo was altijd fel tegen. “Als iemand al een sigaret opstak in zijn buurt, dan wapperde hij met zijn handje. Ook van alcohol moest hij niets weten. Hij zag hoe zijn opa er aan toe was. Mijn vader laat zich regelmatig opnemen, en dan gaat het even goed, maar niet lang daarna heeft hij die rommel weer nodig om zich lekker te voelen.” Omdat haar vader geen gebrek aan geld heeft, is het voor een buitenstaander nauwelijks te zien dat hij een junk is. “Maar dat is íe wel. Mijn moeder steekt haar kop in het zand; dan bestaat de verslaving van haar echtgenoot simpelweg niet.”Op de basisschool hield Timo zijn spreekbeurten tot twee keer toe over verslavingen. “Bij het Jellinek vroeg hij informatie aan en waarschuwde zo zijn klasgenootjes voor de gevaren van drugs. Ik was daar zo blij mee, dacht dat als er een nooit in zijn leven drugs zou gebruiken, Timo zou zijn.”

Verkeerde vrienden

Prijs de dag niet voordat het avond is, weet Miranda nu. Timo werd een ander kind toen hij naar de middelbare school ging. “Hij kreeg verkeerde vrienden die al alcohol dronken en rookten. Eerst veroordeelde hij dat, maar om er bij te horen dronk hij mee. Roken niet, en voor zover ik weet doet hij dat nog steeds niet, maar ik durf daarvoor mijn hand niet in het vuur te steken.”

De eerste keer dat Miranda een lachgaspatroon uit haar zoons jaszak haalt en vragend omhoog houdt, verklaart Timo dat anderen die erin hebben gestopt. “Ik had nog gelachen, schaamde me eigenlijk dat ik aan mijn zoon twijfelde.” Een paar dagen later ziet ze Timo met vrienden in een speeltuintje in de buurt hangen. “Eerst dacht ik dat ik het niet goed zag, hij moest gewoon naar school. Maar ik zag het wel goed. Ik ben gestopt en zag overal van die lachgaspatronen liggen en die gasten lagen blauw van het lachen. Timo heeft me niet eens gezien.”

Vertrouw je me niet?

’s Middags als Timo thuiskomt confronteert ze hem ermee.  “Woest was hij, waar  bemoeide ik me mee? Was ik hem nou ook al aan het controleren? Vertrouwde hij haar soms niet?  Timo was redelijk overtuigend maar ik had anders gezien. Ik probeerde met hem te praten maar woest stampte hij de trap op en verdween naar zijn kamer.”

Miranda is het uit het veld geslagen. De droom dat haar kind nooit drugs zou gebruiken is aan diggelen geslagen. “Ik weet wel dat lachgas geen drugs is, maar het is niet bekend wat het op langere termijn met je lichaam doet.  Ik baal zo van zijn zogenaamde vrienden. Zij zijn veel verder in alles en ik ben zo bang dat zij mijn zoon meetrekken in hun schimmige wereld. ”

Twee junks kan ik niet aan

Met haar man kan ze er niet over praten. “Hij vindt dat ik me niet zo moet aanstellen. Die gasten nemen wat lachgas, krijgen een lachkik en dat is het. Wat is daar erg aan, zegt hij steeds. Nou ik ben bang dat de stap naar andere middelen door dat lachgas kleiner wordt.  Dan raak ik hem kwijt en gaat hij zijn opa achterna. Twee junks in de familie kan ik niet aan.”

Wat vind jij? Maakt Miranda zich onnodig zorgen? Is dit pubergedrag dat voorbij gaat of vind jij ook dat ze dit bij de wortel moet aanpakken? Heb jij ervaring met lachgas? Praat mee in de comments onder dit artikel!