Larissa: “Mijn beste vriend is woest en wil niets meer met me te maken hebben”

Al die jaren was Larissa in de veronderstelling dat ze een puur platonische verhouding had met Erwin. Riepen vriendinnen dat dat onmogelijk was, Larissa bleef volharden: Erwin was haar maatje, haar rots in de branding, haar liefste vriend met wie ze niet naar bed ging. En ze dacht dat hij er net zo in stond. “Maar nee dus, nu ik de love of my life heb ontmoet, wil Erwin niets meer met me te maken hebben.”

Larissa is zo ontzettend ziek van het feit dat ze haar liefste vriendje niet meer ziet of spreekt. “Erwin en ik kennen elkaar vanaf de middelbare school. Ik vond hem aanvankelijk een scharminkel en irritant en hij vond mij een lawaaipapegaai. Maar toen we tijdens kamp in dezelfde groep werden ingedeeld, ontdekten we dat we heel veel gemeen hadden. Waaronder een uitstekend gevoel voor humor. We kunnen enorm met en om elkaar lachen en dat is best bijzonder.”

Moves

Hoewel hun vriendengroep denkt dat het niet lang meer zal duren voordat ze een relatie beginnen, gebeurt dat niet. Hun relatie is vooral vriendschappelijk en ze trekken veel met elkaar op. Soms maakte Erwin wel wat moves maar Larissa weet hem altijd te overtuigen dat het beter is om niet met elkaar naar bed te gaan. Laat staan een relatie aan te gaan omdat dat misschien wel het einde van hun vriendschap kan betekenen.

Soms een scharrel

“Natuurlijk had ik zo nu en dan vriendjes en ook Erwin had soms een vriendinnetje. Dat was geen probleem, maar dat kwam, weet ik nu, omdat die scharrels nooit echt serieus waren of een bedreiging vormden.” De weekendjes weg met elkaar en elke woensdag samen eten blijven ze doen en daartussen kan niets of niemand komen. “Vooral het samen eten was altijd zo gezellig. De ene week bij mij, de andere bij Erwin. Namen we het leven weer door en dronken veel te veel wijn.”

Broeierige sfeer

Tijdens zo’n etentje, als Larissa en Erwin net even te veel hebben gedronken beloven ze elkaar dat als ze allebei voor hun dertigste nog geen serieuze relatie hebben, dat ze dan met elkaar gaan trouwen. “Ik weet nog zo goed dat we dat tegen elkaar zeiden. Het was echt zo’n dronken bui, we hadden veel pret en de sfeer was een beetje broeierig. Ik schonk er verder geen aandacht meer aan, ook niet in de tijd daarna.”

De man van mijn dromen

Op haar achtentwintigste ontmoet Larissa de man van haar dromen. Ze valt als een blok voor Wilfred en vertelt hem gelijk over haar vriendschap met Erwin, hoe bijzonder die is. “Ik zei Wilfred dat hij nooit de vriendschap met Erwin in de weg mag staan en Wil is daar oke mee. Hij snapt het ook en ziet Erwin totaal niet als een bedreiging.”

Stiekem verliefd

Dat verandert als blijkt dat Erwin het niet trekt. Dat hij het niet kan aanzien dat Larissa gelukkig is met Wilfred en hem kiest. Het begint Larissa te dagen. “Opeens dacht ik: o god, Erwin heeft vermoedelijk toch altijd gehoopt dat hij en ik samen verder zouden gaan. Misschien is hij zelfs al die tijd wel verliefd geweest op mij.” Larissa snapt zijn pijn maar heeft echter nooit doorgehad dat hij zo gek op haar was.

Ik mis hem zo

“Nadat ik hem vertelde over Wilfred en dat hij de man is met wie ik oud wil worden, verbrak Erwin gelijk al het contact. Hij heeft me geblokkeerd op whatsapp, neemt zijn telefoon niet op, doet de deur niet open als ik aanbel. Ik word er zo wanhopig van en wil zo graag met hem praten. Ik mis hem verschrikkelijk en Wilfred is hartstikke lief voor me maar zegt ook: ‘het is wel duidelijk dat Erwin veel meer dan zomaar iets voor je voelde’. En dat vind ik naar om te merken omdat ik nu het idee heb dat ik hem altijd het gevoel heb gegeven dat hij en ik oud zouden gaan worden. Dat worden we ook, als vrienden, maar niet als man en vrouw.”

Wat raad jij Larissa aan? Vind je dat ze Erwin met rust moet laten omdat ze al veel te veel kapot heeft gemaakt bij hem? Of moet ze juist blijven proberen om contact met hem te krijgen en hem weer als vriend in haar armen sluiten? Praat mee in de comments onder dit artikel.