Met 22 weken op de zwangerschapsteller, kan ik stellen dat ik nu toch echt wel heel erg zwanger ben. Mijn buik groeit als kool, mijn tieten zijn zo groot als twee uit de kluiten gewassen Galia meloenen en ik heb sinds deze week overal pijntjes. Maar dan ook echt overal.
Alles behalve pijnvrij
Ik riep het nog zo hard: deze zwangerschap wil ik pijnvrij doorkomen. Geen overtollige zwangerschapskilo’s, geen zware boodschappentassen tillen en koste wat het kost die nare bekkenpijn proberen te voorkomen. Hoe het er daadwerkelijk voorstaat? Slecht. Heel slecht. De weegschaal geeft nu al 3,5 kilo meer aan dan voor mijn zwangerschap, ik sjouw heel wat af met een dreumes die sinds kort doorheeft dat ze ook het tegenovergestelde kan doen van wat ik zeg én heb ik door al het gesleep en getil inmiddels de rug van een oude bootwerker. Auw.
Het is geen pretje
Zwanger zijn is geen pretje. Ik weet het, pijntjes horen er een beetje bij. Maar de combinatie van vermoeidheid en pijn doet mij geen goed. Tot vorige week liep ik nog met veel plezier twee keer per week hard. Door de pijn in mijn bekken gaat dat nu niet meer en dat vind ik heel jammer. Hoewel wandelen natuurlijk ook heel goed voor je is, voelt het voor mij als falen dat ik het niet nog wat langer heb kunnen doen. En dat terwijl het natuurlijk heel normaal is dat hardlopen op een bepaald punt niet meer prettig is.
Huilend op de grond van de Hema
Ook het tillen van Sophia maakt het zwaar. In en rond het huis valt dat mee, ik kan dan goed door mijn knieën zakken en haar rustig oppakken. Helaas zijn er ook momenten waarop de omstandigheden wat minder gunstig zijn. Bijvoorbeeld als ze huilend in een gangpad van de Hema ligt, ik met een volle tas en een uitpuilend mandje loop en haar met één hand en gebogen rug van de grond moet plukken. Dat alles terwijl ze mij huilend en schreeuwend duidelijk wil maken dat ze toch echt niet wil doen wat mama zegt. Ook dit hoort er natuurlijk bij als je een kind hebt, maar ook nu maakt de vermoeidheid en de pijn het niet aangenamer.
Bandenpijn
Als klap op de vuurpijl doe ik ’s nachts geen oog dicht. Sophia zit in een fase waarin ze weer veel wakker is ’s nachts. En als ze wel stil is, dan heb ik veel pijn aan mijn snel groeiende buik. Ik heb zo veel last van bandenpijn dat ik er wakker van word. Ik kon me niet herinneren dat ik hier tijdens mijn vorige zwangerschap ook zo veel last van had.
Hoe ging jij om met pijntjes tijdens je zwangerschap?
Wat een geklaag, haha! Normaal gesproken probeer ik alles positief te benaderen, maar er zijn nou eenmaal dagen dat dat niet lukt. En ook daar wil ik eerlijk over zijn! Hoe ging jij om met pijntjes en ongemakken tijdens je zwangerschap? Ik ben heel benieuwd! Praat met ons mee in de comments onder dit artikel. Vind ik gezellig.
