Onhandig worstel ik met de schuurdeur terwijl ik twee thermoskannen koffie én een grote slagroomtaart zo goed mogelijk probeer vast te houden. Het is koud buiten. Er staat een ijzige oostenwind die dwars door mijn kleding heen giert. Volgens mijn gevoelstemperatuur duurt deze winter al minstens drie jaar! Ik haat kou. Ik haat het als mijn handen pijn doen, mijn krullen geplet worden door een muts en als ik tijdens het ‘boeren’ om het kwartier naar binnen moet om te plassen. Zucht, ik snak naar de lente…
Aan het eind van ons erf, naast de loopstal, staat een kraan, een keet, een dixie en twee grote containers. Al enkele weken zijn we druk met het bouwen van een potstal. Een stal voor onze drachtige ( lees; zwangere) koeien met daarin enkel een dikke laag stro. Over dierenwelzijn gesproken! Volgens mijn boer zijn planning had de stal er allang moeten staan, maar de bouwvergunning bleef maar op zich wachten. Boeren en gemeentewerkers zijn vaak niet de beste maatjes…. Zelf zou ik liever in de zomer bouwen. Met een graad of 25 en een drietal hardwerkende bouwvakkers met ontblote en glanzende bovenlichamen zou ik mij prima een zomer lang vermaken!
Met trillende handen van de kou trek ik de deur van de keet open. Een kalender van een blonde euroknaller met enorme plastic borsten komt me tegemoet. De bouwvakkers zitten al binnen. Vast ook last van de kou…Twee mannen van minstens vijftig jaar zitten naast elkaar, een ander, van half veertig zit daar tegenover. Hun dikke kabeltruien zijn tot hun kin toe dichtgeritst. ‘Goemoarn,’ zegt er één, duidelijk van Friese afkomst. ‘Goedemorgen!’ roep ik vrolijk, ’Alsjeblieft, lekkere warme koffie én taart, omdat vandaag de spanten omhoog gaan.’ De mannen zijn zichtbaar dankbaar en pakken de thermoskannen gretig aan. Met luid
buldergelach wordt de taart aangesneden.
Ineens flitsen er angstaanjagende beelden door mijn gedachten van zwetende mannen met uitpuilende buiken, behaarde ruggen en oksels, en bildecolletés waar de Grand Canyon bij in het niet valt.
Wat mij betreft mag het voorjaar toch nog wel héél even wegblijven…
Meer ‘boerenavonturen’ van mij lezen? Kijk dan op; www.mariskatenden.nl
Lees ook haar vorige columns op damespraatjes.nl
