Anoek is een alleenstaande moeder van twee kinderen; ze heeft een zoon van 21 en een dochter van 23 jaar oud. Vroeger was alles koek en ei, tot de dag dat zij en haar man Mikel uit elkaar gingen. Rens en Elize kregen ruzie over bij welke ouder ze wilden gaan wonen. Rens wilde bij Anoek, maar Elize wilde graag mee met haar vader naar Duitsland. Deze beslissing heeft Rens Elize nooit kunnen vergeven, waardoor ze nu al 5 jaar geen contact met elkaar hebben. Anoek vertelt over haar ex, haar kinderen en de familieruzie.
Lange nachten
Mikel en ik hadden een vrij goed huwelijk. Hij was als autohandelaar veel op pad naar Duitsland, waardoor ik vaak alleen thuis was met de kinderen. Mikel zorgde er in het weekend vaak voor dat hij thuis was zodat hij onze zoon kon zien voetballen en onze dochter atletieken. Dat maakte de lange nachten weg van huis weer helemaal goed voor hem.
Spanning eraf
Als de kinderen naar bed waren en Mikel en ik een momentje samen hadden was het meestal best gezellig. Samen op de bank. Ik een wijntje, hij een biertje. Intiem waren we nog zelden met elkaar. Na ruim 20 jaar huwelijk was die spanning er wel af. Maar, dat was geen probleem. We spraken zonder woorden en genoten van een avondje samen tv kijken.
Geen rokkenjager
Soms vroeg ik me af of Mikel als hij in Duitsland was wel trouw aan me was. Wij gingen bijna nooit meer met elkaar naar bed, en een man heeft toch zijn behoeftes. Ik besprak dit vaak met vriendinnen en die gaven altijd hetzelfde antwoord. “Anoek, wat denk je nou? Mikel snapt toch ook wel dat hij je niet kwijt kan raken. Hij vindt nooit meer zo iemand zo leuk als jij!” En daar hadden ze gelijk in. Mikel is een lieve, rustige man. Zeker geen rokkenjager. Eigenlijk maakte ik me daardoor nooit lang zorgen.
Hij is er niet
Maar, hier kwam op een dag een einde aan. Mikel moest voor een beurs naar Duitsland. Hij zou ervoor zorgen dat hij zaterdagochtend op tijd voor de wedstrijd van Rens in Nederland zou zijn. Maar, toen de wedstrijd rond een uur of 10 begon, was Mikel in geen velden of wegen te bekennen. “Elize, kan jij even kijken of papa misschien in het clubhuis zit?” vroeg ik aan mijn dochter, die met lichte tegenzin naar de kantine toeliep. “Nee, hij is er niet” zei ze toen ze drie minuten later terugkwam.
Zonder shirt
In de rust van de wedstrijd kwam Rens naar me toe, “Zou pa niet komen kijken?”. “Ja, maar ik denk dat hij in de file sta…” net toen ik mijn zin af wilde maken hoorde ik het team van Rens schreeuwen. “Rensieeeee, kom eens snel kijken!” Rens rende richting zijn teamgenoten die bij de kleedkamer stonden en ik zag dat hij begon met huilen zodra hij in de kleedkamer keek. Net toen ik mijn tas wilde pakken verstijfde ik. Er kwamen een man zonder shirt en een vrouw in haar onderbroek de kleedkamer uit. Terwijl iedereen rond het veld moest lachen, kreeg ik het door. Dat was Mikel.
Bimbo zonder broek
Stijf van de adrenaline stormde ik naar ze toe. “Wat is hier in vredesnaam aan de hand?” schreeuwde ik naar mijn man. Nou, zijn antwoord kon niet veel clichématiger dan wat er toen uitkwam. “Het is niet wat je denkt.” Punt. Het is niet wat ik denk? Wat zou ik hier nou verkeerd over kunnen denken? Mijn man zonder shirt, een blonde bimbo zonder broek in de kleedkamer bij de voetbalwedstrijd van mijn zoon. Wat kan ik daar in godsnaam verkeerd over denken? Precies, niets.
Voorbij
Hoe ik die middag thuisgekomen ben weet ik niet meer precies. Mijn moeder ving de kinderen en mij op bij haar thuis, waar ik rustig de tijd had om na te denken over mijn huwelijk. Veel tijd had ik niet nodig, ik kwam tot een snelle, simpele conclusie: mijn huwelijk is voorbij. Na een aantal telefoontjes met Mikel en onze advocaat werd alles in gang gezet. Ik moet zeggen: het viel me mee. Mijn moeder, vriendinnen en kinderen waren zo lief dat ik me met minimale pijn door de scheiding heb weten te werken.
Makkelijke oplossing
Toen de scheiding zo goed als rond was, kwamen de échte problemen om de hoek kijken. Blijkbaar was de blonde bimbo de dochter van een Duitse collega van Mikel waar hij toen wij getrouwd waren wekelijks logeerde. De vonk tussen de bimbo en Mikel is ergens in dat proces overgeslagen, want toen de scheiding bijna rond was besloot Mikel naar Duitsland te willen verhuizen. Zijn bimbo was daar en de zaken waren beter. In eerste instantie vond ik het geen gek idee. Het gevoel dat ik hem regelmatig tegen zou komen op straat gaf me geen prettig gevoel, en dit zou er een makkelijke oplossing voor zijn.
Eigen keuze
Maar, het bleek alles behalve een makkelijke oplossing te zijn toen Elize aangaf met haar vader mee te willen. “Hoe kan je dat nou doen?! Ben je gek geworden? Papa heeft mama bedrogen en nu kies je zijn kant?” nam Rens het voor me op. Hoe hard ik Rens ook probeerde duidelijk te maken dat Elize hierin haar eigen keuze moest maken, het kwam niet binnen. En begrijpelijk. Na die scene op het voetbalveld had Rens nog maar weinig zin in zijn vader. Hij noemde hem sinds die tijd zelfs niet eens meer pa, maar gewoon Mikel.
Logeren
Elize had minder moeite met het hele voorval. Een vriendin van haar was toevallig een paar maanden daarvoor naar dezelfde regio in Duitsland verhuisd en ze konden nu naar dezelfde middelbare school. Ze wilde graag mee naar Duitsland. We spraken af dat ze om het weekend naar ons in Nederland zou komen, maar Rens zorgde er dan altijd voor dat hij bij een vriend ging logeren. Voor hem was de keuze van zijn zus zo onlogisch dat hij haar niet meer wilde spreken. Elize had op haar beurt ook weinig zin om naar haar jongere broer te luisteren, en dus sprak ook zij niet meer met hem.
Kerst
Al vijf jaar lang spreken ze elkaar niet of nauwelijks. Op mijn verjaardag komen ze allebei, maar zorgen er altijd voor dat ze niet naast elkaar komen te zitten. Ook met kerst verdeel ik de dagen tussen mijn zoon en mijn dochter. Ik vind dit het ergste wat er is. Mikel en de bimbo zijn inmiddels uit elkaar. Was te verwachten. Elize studeert in Berlijn en heeft een leuke Duitse vriend. Mikel woont weer in Nederland, maar wat hij precies doet is mij een raadsel. Ik hoop dat als mijn kinderen wat ouder zijn zij inzien dat hun vader niet tussen ze in moet staan. Het zijn slimme en lieve mensen, dus ik verwacht dat dit inzicht niet al te lang op zich zal laten wachten.
In verband met de privacy van de betrokkenen hebben we de namen veranderd. De foto hierboven is ter illustratie.Ilse wil maar één kind: “Word gek van mensen die vragen wanneer de tweede komt”
Ilse en haar man Rogier hebben één dochter: Shelly. “Ik heb echt ongelofelijk genoten van mijn zwangerschap. Ik was zo trots op mijn groeiende buik en ik vond het heel bijzonder om dat trappelende meisje te voelen. Rogier en ik droomden samen vaak van een groot gezin. We hadden ons zelfs voorgenomen om een jaar na mijn bevalling voor een tweede kindje te gaan. Dit veranderde na de geboorte van Shelly.”
