Ward en ik vinden het heerlijk om te fantaseren over ‘doomsday preppen’. Urenlang kunnen we praten over het inrichten van schuilkelders, welke spullen we groots moeten inslaan en wanneer er een ramp zou kunnen plaatsvinden die ervoor zorgt dat we massaal thuis moeten blijven. Little did we know… Na jarenlang fantaseren over een doomsday, voelt het nu een heel klein beetje alsof de wereld echt even stilstaat. En de werkelijkheid is heftiger dan onze fantasieën!
Praktijk gesloten
Waar het coronavirus in december nog een soort gekke vleermuisziekte aan de andere kant van de wereld was, is het vandaag een serieus probleem in Nederland en de rest van de wereld. Gisteravond kregen wij via het nieuws te horen dat de scholen, kinderopvang, horeca en andere plekken waar veel mensen samenkomen de deuren voorlopig sluiten. Helaas hebben wij het besluit moeten nemen ook onze tandartspraktijk tijdelijk te sluiten voor niet-spoedeisende behandelingen. Patiënten met pijnklachten of trauma zijn uiteraard wel welkom, maar om onze patiënten en medewerkers te beschermen draaien we op een fractie van ons normale vermogen. En dat komt hard aan.
Geen wc-papier en brood meer
Omdat wij het afgelopen weekend hebben besloten NIET te gaan hamsteren, zitten wij momenteel met een tekort aan brood en wc-papier. Dat is natuurlijk vervelend, maar naast het regelmatig bezoeken van de supermarkt om te checken of er al weer iets verkrijgbaar is, hebben we ook besloten creatief te zijn. Vanmorgen dus gebakken eitjes en een lekkere ontbijt smoothie met overrijp fruit. De billen vegen we af met babydoekjes, waarvan we er nu gelukkig nog even genoeg hebben.
Kinderen thuis
De kinderen zijn op dit moment thuis. Normaal gesproken zou Sophia (2,5 jaar) nu judoles hebben en zou Helena (10 maanden) lekker op de crèche aan haar fruithap zitten. Gelukkig hebben wij een hele lieve oppas die hier thuis voor de kinderen zorgt. Hierdoor kan Ward in de praktijk patiënten met pijnklachten helpen en kan ik Damespraatjes draaiende houden. De kinderen zijn nog erg jong en begrijpen nog niet goed wat er aan de hand is. Helena krijgt er nog niks van mee en zal de komende tijd vooral lekker van alle tijd thuis genieten. Sophia snapt het niet goed, maar merkt wel dat er dingen anders zijn. Dat papa en mama gisteravond ineens wel heel veel aan het bellen waren. Dat ze vandaag niet naar de door haar geliefde judoles ging. Als alles hier weer een beetje op de rit is (en wij meer tijd thuis zijn met ze), krijgen ze allebei lekker veel aandacht. Op alle omstandigheden na is al deze extra tijd met de kinderen natuurlijk wél een cadeautje.
Anders dan normaal
De komende weken zal even alles anders worden dan we gewend zijn. Dat heeft iets triests, maar ook iets spannends. Wij hopen hier vooral dat de groepen kwetsbare mensen niet te hard geraakt zullen worden, dat onze ziekenhuizen alles aankunnen en dat we hier met een minimale hoeveelheid doden uit gaan komen… Ik weet dat onze medewerkers in de zorg hier hard voor werken en ik wil ze via deze weg dan ook bedanken.
Hoe gaat het met jullie?
Hoe is bij jullie dit ingrijpende nieuws binnengekomen? Ben jij gewoon gaan werken of zit jij met je kinderen thuis? We zijn heel benieuwd naar jullie ervaringen! Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.
