Als ik terugdenk aan mijn eindexamens, denk ik aan een leuke en ook wel relaxte periode. Ik ging met goede cijfers mijn eindexamens in en ik kon mij dan ook best wat onvoldoendes permitteren. De weken rond de examens waren heet en ik heb mijn leeruurtjes dus vooral in de tuin doorgebracht. Zonder moeite en herkansingen haalde ik mijn diploma en kon direct door naar alle gezellige examenfeestjes. Een positieve tijd om nooit te vergeten!
Belabberd
Voor de eindexamenleerlingen van dit jaar ziet het er helaas heel anders uit. Ze volgden minder lesuren op school, brachten veel uren thuis achter de computer door en hebben geen leuke examenfeestjes in het vooruitzicht. Ga je dan ook nog met slechte cijfers je examen in? Dan wordt het al helemaal een zware periode. Zo ook voor Noor, de dochter van José. Ze doet dit jaar eindexamen maar stond er belabberd voor. “Ik nam mij één ding voor: Noor gaat volgend jaar gewoon studeren. Hier thuis hebben we alles op alles gezet om dat waar te maken.”
Coronavirus als excuus
Door de grote leerachterstand van Noor, leek het erop dat ze haar diploma niet zou gaan halen. “Het was een combinatie van de tekortkomingen in het onderwijs en Noor haar lakse houding. Ze gebruikte het coronavirus als excuus om maar niks meer voor haar school te doen. Toen we eind maart de balans opmaakten, bleek dat ze er niet al te best voorstond. Alleen met hard werken en hoge cijfers zou ze het nog kunnen halen.”
Gewoon studeren
Aanvankelijk hopen José en haar man dat Noor gaat inzien dat het vijf voor twaalf is en dat ze flink aan de bak moet. “Maar toen wij vlak voor het begin van de meivakantie zagen dat er weinig gebeurde, heb ik de regie in handen genomen. Samen met Noor maakte ik een planning en studeerden we de hele vakantie acht uur per dag”, vertelt José. “Noor had hier eigenlijk geen zin in, maar ik zag het totaal niet zitten dat ze zou zakken. Ze is bijna 18 en is klaar om haar vleugels uit te slaan. Ik wil haar volgend schooljaar gewoon in de studiebanken van de universiteit zien zitten.”
Elke seconde naast haar
José deelde de dagen gedurende twee weken in voor José. “Om 7 uur de wekker en een kwartier later verwachtte ik haar aan het ontbijt. Om half acht begon ‘de les’ en zaten we tot half 12 samen te blokken. Van half 12 tot half 1 was er een pauze, waarin gegeten en gewandeld werd. Tussen half 1 en half 5 ging het tweede studieblok van start”, somt José op. “Ik heb elke seconde naast haar gezeten om haar te helpen met overhoren, samenvattingen te maken en te controleren of ze niet op haar telefoon zat.” In twee weken tijd hebben Noor en haar moeder ruim 110 uur samen zitten studeren. “Daar is ze mij later dankbaar voor.”
Tijgermoeder
De eerste dag vindt Noor het vreselijk om zo door haar moeder gedrild te worden, maar vrij snel ziet ze in dat dit het enige is wat haar nog kan redden. “Ik wil die examens natuurlijk gewoon halen”, vertelt Noor. “Maar ik merkte dat ik er door het coronavirus gewoon helemaal niet lekker inzat. Meer van mijn klasgenoten staan er slecht voor, alleen hebben die niet zo’n tijgermoeder die er volledig bovenop zit. Nu de eerste examens erop zitten, ben ik blij dat mijn moeder mij zo heeft begeleid. Ik denk dat ik alle vakken -op Frans na- goed ga maken.”
Duwtje in de juiste richting
José is van mening dat Noor het eigenlijk zelf had moeten doen, maar dat de situatie van dit jaar erg uitzonderlijk is. “Het had veel meer vanuit haar moeten komen, maar we konden niet anders. Noor is een slimme meid, maar wel een die soms een duwtje in de juiste richting moet hebben. Ik ben blij dat we dit zo hebben aangepakt, want nu gaat ze haar diploma waarschijnlijk gewoon halen. Ik heb er alle vertrouwen in!”
Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
Joris -
“José deelde de dagen gedurende twee weken in voor José.” José voor zichzelf of voor Noor?