Toen Anne en Boy uit elkaar gingen, maakte Anne zich een beetje zorgen. Zou Boy wel goed voor hun dochter Claire zorgen? Hij had zich nooit bemoeid met de opvoeding van Claire tijdens hun huwelijk en nu moest hij wel. “Ik vond dat loslaten heel moeilijk en ik baalde er zo enorm van toen ik hoorde dat hij iets toch wel heel belangrijks voor me had verzwegen.”
Wat een bloedmooie man
De relatie van Anne en Boy begon stormachtig en bleef dat ook. “Ik ontmoette Boy op een festival; ik gooide per ongeluk een biertje over hem heen en zo raakten we in contact. Ik vond hem gelijk heel fascinerend en bovendien bloedmooi.” De twee trekken met elkaar op tijdens het festival en zijn vanaf dat moment onafscheidelijk. Dat Boy op sommige dagen best veel drinkt en soms wat gebruikt vindt ze niet leuk, maar ze is zo verliefd dat ze er niets van zegt.
Dronken van liefde
Anne geniet van Boy en zijn impulsieve gedrag. “Hij kon uit zijn werk komen, zeggen dat ik een tasje met kleding en toiletspullen moest pakken en een uur later zaten we in het vliegtuig. Had hij een hotelletje in Parijs geboekt. Ik was dronken van de liefde.” Maar ook gebeurde het regelmatig dat Boy veel te veel had gedronken en de volgende dag tot in de middag op zijn bed lag. Ging hij niet naar zijn werk en had hij nergens zin in. “Het was altijd alles of niets met hem. Hollen of stilstaan. Van zijn wispelturige gedrag werd ik onzeker. Het leek alsof hij zijn interesse in mij verloor en ik verdacht hem ervan dat hij zo nu en dan een ander had. Woest werd hij als ik hem dat vroeg.”
Zwanger
Als Anne zwanger is, lijken de twee nader tot elkaar te komen. Boy is door het dolle heen. Ze trouwen op een maandagochtend zodat het goed geregeld is voor hun kindje. “En dat is de grootste fout die ik heb gemaakt; ik had nooit moeten trouwen. Ik had moeten weggaan toen ik ontdekte dat ik in verwachting was.” Claire wordt geboren en is een huilbaby. Nachtenlang loopt Anne rondjes met het meisje in haar armen. Boy trekt het gehuil niet en slaapt regelmatig elders. “Hij beweerde dat hij bij zijn moeder sliep, maar dat geloof ik natuurlijk niet. Maar ik was te moe om dat gevecht aan te gaan en ik was allang blij als hij weg was”. Dan was er rust voor Claire en mij.”
Nieuwe vriendin
De scheiding tussen Anne en Boy komt niet als een verrassing en voelt in eerste instantie als een verlossing voor Anne. Om het weekend is Claire bij haar vader en die dagen dat ze er niet is, zijn voor Anne een ramp. “Ik had niet gedacht dat ik haar zo zou missen. En erger: ik maakte me zorgen. Vroeg me af of Boy wel goed voor haar zou zorgen, haar in de gaten zou houden.” De spanning loopt op als Boy al vrij snel bij een vrouw intrekt die aan de andere kant van Nederland woont. De nieuwe vriendin van Boy heeft een zoon die een jaar ouder is dan Claire. “Ik had het idee dat hij continu werd voorgetrokken en alle aandacht kreeg.”
Niet botsen mama
Op zich lijkt alles goed te gaan als Claire bij haar vader is. “De verhouding met het zoontje van de nieuwe vriendin van Boy wordt wat beter en ze kunnen het steeds beter met elkaar vinden. Veel vertelt Claire niet over de weekenden bij haar papa en ik wil haar ook niet steeds onderwerpen aan een kruisverhoor.” Als Anne en Claire samen in de auto zitten, op weg naar een speeldate en Anne plotseling hard moet remmen, piept Claire op de achterbank: ‘niet botsen mama’. “Het was de toon waarop ze dat zei en de tranen die erop volgden dat bij mij de alarmbellen afgingen. Ik vroeg haar wat er was? Waarom ze heftig reageerde. ‘Dat mag ik niet van papa zeggen’ antwoordde ze toen.” Na even praten komt de aap uit de mouw: Boy heeft met Claire in de auto een aanrijding gehad en verzweeg dat voor Anne.
Ik geloofde er geen zak van
“Op het moment dat Claire dat opbiechtte voelde ik de woede door mijn lijf razen, maar dat liet ik niet merken. Boy had tegen Claire gezegd: ‘vertel het maar niet aan mama, anders schrikt ze zo’. Olie op het vuur!” Als Claire bij haar speeldate is en Anne terug naar huis rijdt, belt ze Boy vanuit de auto. Ze scheldt hem de huid vol. “Ik gooide alles eruit en maakte hem uit voor rotte vis. Hij gaf aan dat hij misschien wel een grote fout had gemaakt. Hij bood zijn excuses aan maar haastte zich te zeggen dat de aanrijding niet zijn schuld was. Ik geloofde er geen zak van.” Dat was precies de reden waarom Boy zweeg omdat hij al vermoedde dat Anne hem niet zou geloven. “Hij was bang dat ik Claire door dit voorval bij hem weg zou houden.”
Laatste kans
Anne is nog steeds vol van het incident en praat er met Claire over. “Ik blijf maar herhalen dat ik niet boos op haar ben en ook niet op haar papa. Natuurlijk ben ik dat wel, maar wat schiet ik er mee op? Ik wil dat Claire haar papa blijft zien, ongeacht wat ik over hem denk en wat ik van hem vind. Het lijkt me logisch dat ik me zorgen maak en nog meer angsten uitsta als Claire bij Boy is. Ik heb met Boy afgesproken dat ik hem mag appen als ik daar behoefte aan heb en dat hij mijn berichtjes beantwoordt. Tot nu toe gaat dat goed. Dit is de laatste kans die ik hem geef en als hij deze verknalt, dan is het over en breng ik Claire niet meer naar hem toe. Ik moet er niet aan denken dat er iets ergs gebeurt, dat zou ik mezelf nooit vergeven.”
Wat vind jij van dit verhaal? Zou jij je kindje nog wel naar je voormalige partner brengen in de wetenschap dat er als er iets gebeurt hij je niets zegt? Of vind je dat je gewoon wat vertrouwen moet hebben? Zo’n vaart loopt het toch allemaal niet? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto via Pexels
Bianca -
Ja natuurlijk is pa dat verplicht Joris. Een futiliteit? De tranen springen het kind in de ogen. Wanneer er iets gebeurd dat om wat voor reden dan ook indruk maakt op een kind, of waar vragen over kunnen komen, dan informeer je de ouder(s) daarover, punt. Of dat nou de juf is, opa of oma of de andere ouder. Dat doe je in belang van het kind. En tegen een kind zeggen “zeg maar niks tegen mama” is natuurlijk nooit oké.