“Jarenlang noemden wij onszelf ‘de drie musketiers’. Lana, Hanne en ik waren sinds de middelbare school onafscheidelijk. We doorliepen belangrijke levensfases op hetzelfde moment. We gingen werken, trouwden en kregen kinderen. Alles deelden we met elkaar. Maar de laatste jaren is dat veranderd en nu spreek ik mijn twee beste vriendinnen alleen nog maar apart.”
Ongemakkelijk begin
Het begon allemaal toen Lana ging scheiden. Ze had financiële problemen en vroeg ons om hulp. “Dat raakte me enorm, het was allemaal zo onverwacht,” vertelt Ivanka. “Ik heb haar het geld geleend dat ze nodig had. Ze betaalde alles netjes terug, precies zoals we hadden afgesproken. Maar Hanne wilde het niet lenen, ze zei dat ze niet wilde dat geld tussen de vriendschap zou komen te staan. Ik snap dat, maar ik had nooit verwacht dat dit tot een ruzie zou leiden.”
Ruzie om geld
Hanne runt een succesvolle kapperszaak en haar man heeft ook een goede baan. Lana vond het daarom logisch om ook Hanne om hulp te vragen. “Volgens haar kon Hanne dat prima, ze wilde gewoon niet. En daar begon het gedoe: Lana voelde zich niet loyaal behandeld en Hanne voelde zich aangevallen om iets dat zij gewoon niet wilde doen.” Het resultaat: er ontstond een fikse ruzie tussen de twee, en sindsdien praten ze niet meer met elkaar. Twee jaar inmiddels. “Ik mis die goede oude tijd verschrikkelijk. De drie musketiers waren echt mijn vaste houvast. Nu is het alsof ik twee losse vriendschappen heb, en dat voelt zo stom.”
Mediatorsrol
Ivanka zit er tussenin en wil zich er eigenlijk niet te veel mee bemoeien. “Het voelt dubbel, want ik wil geen kant kiezen, maar ik wil ook dat we weer met z’n drieën kunnen lachen zoals vroeger. Ik denk soms: kan ik er subtiel iets van zeggen of een beetje bemiddelen? Ik ben geen fan van confrontaties, maar ik zie ook dat het anders misschien nooit opgelost wordt.” Ze probeert te bedenken hoe ze dat kan doen zonder dat iemand zich aangevallen voelt. “Misschien een keer iets leuks plannen waarbij we allemaal aanwezig zijn, zonder dat geld of schuld ter sprake komt. Gewoon herinneringen ophalen, een beetje de sfeer van vroeger terugbrengen. Maar ik ben bang dat het dan alsnog ongemakkelijk wordt.”
Dagelijkse impact
Het verlies van de drie-eenheid merk ik dagelijks, vertelt Ivanka. “Vroeger belden we elkaar om alles te delen: problemen met werk, kinderen, liefdesperikelen. Nu voelt het alsof ik twee afzonderlijke werelden heb en dat is zo jammer. Bij Hanne kan ik over mijn werk praten, maar ik kan niet over Lana praten. Bij Lana kan ik het tegenovergestelde doen. Het voelt gefragmenteerd.”
Twijfel en hoop
Ze twijfelt dagelijks over wat te doen. “Moet ik me er echt mee bemoeien of moet ik het laten rusten? Aan de ene kant wil ik de rust bewaren, aan de andere kant hoop ik dat het ooit goed komt. Misschien helpt het om gewoon te blijven luisteren en kleine signalen te geven dat ik er ben. Geen druk, maar laten zien dat ik ze allebei waardeer.” Ze beseft ook dat dit een kans is om als mediator op te treden. “Niet met een grote confrontatie, maar gewoon subtiel en liefdevol. Gewoon laten merken dat we het belangrijk vinden dat we weer met z’n drieën kunnen lachen, zonder dat iemand zich aangevallen voelt. Het zal langzaam moeten gebeuren, maar misschien kan het.”
Toekomstbeeld
Ivanka eindigt met een voorzichtig positieve noot. “Ik hoop echt dat Lana en Hanne ooit weer kunnen praten. Dat we terug kunnen naar die tijd van de drie musketiers. Ik weet dat het niet makkelijk wordt en dat het tijd kost, maar ik wil dat het gebeurt. Want het gemis is te groot. En misschien, als we het langzaam opbouwen, kunnen we weer samen lachen zoals vroeger, zonder dat het draait om ruzies of misverstanden.”
Afbeelding: Freepik
