fb
Damespraatjes Damespraatjes

Isabella: “Mijn zoon wil niet sporten”

O ja, ze ziet ze heus wel, van die goedgebouwde, sportieve pubers van een jaar of veertien. En wat zou ze het leuk vinden als haar puber Jorn ook iets meer aandacht aan zichzelf zou besteden. Helaas. Jorn heeft, tot groot verdriet van moeder Isabella, niets met sport. “Straks groeit hij nog dicht.”

Hij is een propje

Ze snapt er niks van; ze heeft twee zonen. Lars van 18 en Jorn van 14. De oudste is een heuse sportfreak, heeft een goed, afgetraind lichaam en ze vindt het vervelend om te zeggen, maar de jongste ziet er echt uit als een soort propje. Vond Isabella het chubby uiterlijk van Jorn nog wel een soort van schattig, nu hij ouder wordt is er niet zoveel schattigs meer aan. “In het begin was Jorn een snoepje, echt om op te vreten. Blonde krullen, rond blozend gezichtje, lekkere armpjes en beentjes. Zo’n kind dat je goed kan vastpakken. Ik maakte me vooral geen zorgen omdat ik dacht dat als Jorn in de puberteit zou komen, hij lekker de lengte in zou groeien en dan zou het puppyvet ervan zelf wel afgaan.”

Heerlijk, chocopasta

De puberteit diende zich aan. Kleine puistjes popten op in het gezicht van Jorn, zijn zweetlucht was zo nu en dan niet te harden en zijn honger niet te stillen. “Hij eet nog net niet de ijskast zelf op, maar het scheelt niet veel. En nee, als hij trek heeft pakt hij geen volkorenboterham en belegt deze met plakjes tomaat en komkommer. In plaats daarvan steekt hij zijn mes diep in de pot chocoladepasta.” Aanvankelijk viel het allemaal nog wel mee met dat lichaam van Jorn, maar inmiddels ziet Isabella zelf ook wel dat het een beetje uit de hand begint te lopen. “Je ziet op televisie wel eens van die Amerikaanse jongetjes, in van die grote T-shirts en blozende bolle wangen. Nou, daar begint Jorn dus op te lijken.”

Straks wordt hij gepest

Tijd om in te grijpen, vindt mama Isabella, en ze gaat het gesprek met haar zoon aan. “Vond ik niet makkelijk, maar ik moest het wel doen omdat ik me echt zorgen maak. Ik vrees dat hij wordt gepest, maar erger vind ik misschien wel dat hij niet kan meekomen met zijn vrienden die allemaal sportief zijn. Steeds vaker gaat het vriendenclubje een weekendje of een dagje weg. Doen ze iets sportiefs met elkaar. Laatst waren ze naar een klimbos gegaan en Jorn kon niet mee omdat hij gewoon niet soepel en lenig genoeg is om te klimmen. Het gaat hem echt in de weg zitten nu.”

Het boeit hem niet

Het gesprek tussen moeder en zoon gaat dus vooral over gezond eten en bewegen. “De nadruk op zijn uiterlijk wilde ik absoluut niet leggen. Ik vroeg Jorn waarom hij niet wil bewegen. ‘Omdat ik daar moe van word’ antwoordde hij. Ja, dat hoort erbij, maar ik vertelde ook dat hij zich er veel fitter en blijer door gaat voelen.” Als Isabella vraagt of Jorn het niet vervelend vindt dat hij steeds vaker niet mee kan komen met zijn vrienden, haalt haar zoon zijn schouders op. Het boeit hem niet. “Dat kan ik me dus niet voorstellen. Het is gewoon niet leuk als je je een soort van buitengesloten voelt omdat je de sportieve uitjes van je vrienden niet kan bijwonen. Niet dat zijn vrienden er een punt van maken, maar als Jorn steeds niet meegaat, stoppen zij op een goed moment met hem te vragen.”

Hoppa, lekker bewegen

Isabella moet wel toegeven dat haar zoon als kind al niets met sport had. “Buitenspelen vond hij niet leuk. Voetballen op het pleintje met vrienden of lekker rondrennen, daar had hij nooit iets mee. En ik vind dat toch jammer en soms verwijt ik mezelf dat ik hem niet genoeg heb gestimuleerd om te bewegen. Nu krijg ik hem nauwelijks in beweging en moet ik met lede ogen toezien hoe hij steeds ronder wordt. Ik begrijp het gewoon niet, ik denk dan: hoppa, ga lekker bewegen. Maar Jorn is er niet enthousiast voor te krijgen. Straks krijgt hij allemaal klachten, dat zou ik heel, heel erg vinden.”

Ook zo’n puber in huis die het liefst op de bank hangt en geen idee heeft hoe rauwkost eruit ziet? Hoe motiveer jij je kind? Hamer je op de gevolgen of leg je juist de nadruk op hoe leuk bewegen is? We zijn heel benieuwd! Praat mee in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Volg jij ons al?

Facebook Instagram Threads Twitter Pinterest TikTok Newsletter

4 reacties

Fiene -

Je moet hem niet te hard pushen met sporten dat kan zeker tegenwerken. En als een puber gezond beleg op een boterham legt, is hij zeker een van de weinige. Het kan ook gewoon zijn dat het zijn interesse niet is. Zoek met hem naar hobby’s die hij wel leuk vind misschien zit daar wel iets bij met een (kleine) beweging. Verder kan je (samen met hem) misschien kijken naar iets minder ongezonde voeding. En bang zijn dat je kind gepest word..tja ik ken het maar dat moet je toch proberen niet op je kind te projecteren. Kids kunnen al iets vinden waardoor ze pesten dat hoeft niet met gewicht te zijn.

Joris -

Welke tiener belegt zijn volkorenboterham wél met plakjes tomaat en komkommer? Projecteert moeder hier haar eigen gewoontes op haar zoon? Verder moet dat jong gewoon gaan sporten (of in elk geval bewegen) en normaal eten – daar heeft moeder m.i. gewoon steekjes laten vallen. Kijk eens naar JOGG of GLI…

AD -

Doe Jorn op Rugby! Daar kan hij zijn stevige fysiek in zijn voordeel gebruiken, en met een teamsport helpt het ook om sociale contacten te onderhouden. Hoe je eruit ziet en wat je wel of niet kan maakt niks uit!

Petra van Dorp -

Wacht maar tot hij belangstelling krijgt voor de liefde (ongeacht het geslacht van de partner). Daar zijn mensen meestal wel vaker bereid toe om zich voor uit te sloven :). Maar alle gekheid op een stokje, ga niet drammen want daarmee werk je een eetstoornis in de hand. Misschien zijn er wel speciale (sport)programma’s voor jongeren en beweging, informeer daar eens naar. Ik hoop dat je zoon het op een gegeven moment zelf gaat inzien, want zolang hij niet gemotiveerd/geïnteresseerd is, heeft het weinig zin om te duwen en te trekken. Voor mij heeft het ook decennialang(!) geduurd voordat ik inzag dat het zo niet verder kon. Ik kan wel van de daken schreeuwen hoe heerlijk het is om zonder klachten en zonder pijn een stuk te wandelen, maar daar heeft jouw zoon geen boodschap aan. De motivatie moet echt uit hemzelf komen.

Reageer ook