Ze zijn de strijd om baan en gezin succesvol te combineren zat. Door schade en schande wijs én moe geworden concluderen ze: ‘Je kunt niet alles hebben. In ieder geval niet allemaal tegelijk.’
En dus worden ze lekker retro, huisvrouw. Ze bakken cupcakes of cakepops, afhankelijk van hoe trendy ze zijn. (Cakepops zijn hipper dan cupcakes!) Ze doen spelletjes met hun kinderen, verzorgen het huishouden, en ze genieten er nog van ook.
Maar op veel bijval kan ze niet rekenen, deze retro huisvrouw. Traditionele feministes beschuldigen haar van domheid, luiheid, kortzichtigheid en het verraad van de hele vrouwenbeweging. Nu mógen vrouwen buitenshuis werken, en dan doen ze het niet. Het is als een klap in het gezicht van al die dames die hun bh verbrandden om vrouwen te bevrijden.
Of toch niet?
Het feminisme streed oorspronkelijk voor meer keuzevrijheid van de vrouw. Voor de bevrijding van het keurslijf waarin ze werd geperst. Er was meer één optie: het moederschap. Wie een baan wilde, moest het klooster in. De bevrijding van de vrouw is gelukkig goed gelukt. Voor de generatie meisjes die nu opgroeit is het normaal om alle kansen en mogelijkheden te hebben. Veel vrouwen vinden het feminisme dan ook een beetje passé en overbodig.
Maar nu Nederlandse vrouwen massaal gebruik maken van het geschenk van hun keuzevrijheid en kiezen voor een parttime baan, beginnen de traditionele feministes te morren en te klagen. En dan blijkt dat ze eigenlijk willen dat Nederlandse vrouwen hun leven inrichten zoals zíj dat wensen. En dat betekent fulltime buitenshuis werken.
De bevrijding van het keurslijf, blijkt dan ineens alleen een bevrijding van het keurslijf van verplicht thuisblijven. Het nieuwe keurslijf heet ‘fulltime arbeidsparticipatie’.
Weer een keurslijf.
Dat is pas retro.
Bijdrage van Het Moederfront: voor moeders die denken
