David leidde een dubbelleven. At van twee walletjes. Als hij voldoende aandacht van Marte had gekregen, belde hij mij. Gromde dat ‘ie mij wilde zien. Zocht me op en vrat vrolijk aan mijn wal. Hoe kon ik zo naïef zijn?
Nadat ik De Warme Gloed had verlaten, bleef ik rennen over de grachten. Daarbij liep ik keuvelende toeristen omver. Ik werd uitgefoeterd. Het deed me niets. Mijn verdriet was groter dan wat dan ook op de wereld. Toen ik rechts de brug afsloeg, werd ik tegengehouden. “Zeg meisje, wat een haast.” Verbaasd keek ik wie mij aan mijn arm vasthield. Het was Dick, de fotograaf die ik lang geleden had gedaan. Ik was hem uit het oog verloren. Hij was gaan reizen en had me van de een op de andere dag alleen gelaten.
“Paris, baby, ik wil naar Paris.” Hij fluisterde hij in mijn oor terwijl hij aan mijn lelletje sabbelde. Ik kreeg er kippenvel van. Niemand kon Paris uitspreken zoals hij deed. Zijn hand kneedde mijn billen. Zijn vinger ging door mijn spleet. “Babe, je bent zeiknat.” Dat Amsterdamse accent. Ik werd er wild van. Ik spreidde mijn benen, hij pakte zijn camera. Vroeg me met mijn vinger langs mijn schaamlippen te gaan. Misschien een vinger erin? Twee, zou dat lukken? Ik deed wat hij vroeg, wreef en passant en ongevraagd over mijn clit. Twee vingers gingen snel in en uit. Dat was vragen om een orgasme. Het klikken van de camera hoorde ik niet. Ik ging op in mijn zuchten, in de sterren die verschenen. Toen ik mijn ogen opendeed lag Dick op me te pompen. Ik klemde mijn benen om zijn lijf, wiegde mee. Hij richtte zich op, keek me aan. Die staalblauwe ogen. Die natte rode lippen. Hij pakte mijn benen, trok ze uit elkaar, hield ze vast. Brullend spoot hij zijn zaad in me. Ik was twintig en woest aantrekkelijk.
“Lau! Daar ben je! Regelmatig kijk ik naar je orgasme, je graaiende vingers…” Hij had de foto’s nog steeds. Hoewel aan de muur hangen misschien iets te confronterend was, had ik zelden zulke erotische plaatjes van mezelf gezien. Afgedrukt in zwart wit. Dick zoende me teder, midden op de brug. “Babe. Je bent niks veranderd. Sterker: je ziet er beter uit dan ooit. Hoe is het met je?” Ik beet op mijn lip. “Ah, zo laat.” Hij pakte mijn hand en samen liepen we over de grachten. Zwijgend. In een klein kroegje liet hij me voorgaan. Aan een tafeltje achterin praatten we vijftien jaar bij. “Dus die eikel heeft gewoon twee vrouwen die hij neemt?” Dick floot tussen zijn tanden. “Dumpen die gast. Heel snel. Jij verdient so much better babe.” Hij streek een haarlok uit mijn gezicht, keek me aan. Ik voelde vlinders in mijn buik ontwaken. Hij rook ook nog net zo als toen. “Dick? Mag ik vannacht bij jou?” Hij glimlachte. “Alleen als je met je handen boven de dekens slaapt en van me af blijft.”
Ik knikte maar wist dat ik zou falen.
Lees ook de andere blogs van nymfomane Laura!
Laura (35 jaar) is een nymfomane die woont en werkt in Amsterdam. Ze woont samen met haar Engelse Bulldogs, Cash en Munchkin. Elke week schrijft ze voor ons een blog over haar spannende leven als nymfomane. In verband met privacy redenen schrijft Laura onder een andere naam.
