Hanneke en haar partner Ger zijn al bijna twintig jaar samen. Ze leerden elkaar kennen toen ze beiden halverwege de veertig waren en werden al snel verliefd. “Ger had dat stoere randje waar ik altijd voor viel. Tattoo’s, bandshirts, een leren jas en een motor. Hij was echt een man met karakter, een beetje ruig, en ik vond dat zó aantrekkelijk,” vertelt Hanneke. Inmiddels zijn ze beiden de zestig gepasseerd en hoewel Hanneke nog steeds dol is op haar man, begint er toch iets te wringen.
Verliefd op de rebel
Toen Hanneke Ger voor het eerst ontmoette, had hij net zijn scheiding achter de rug. Hanneke zelf had een langdurige relatie beëindigd en zat ook niet per se te wachten op iets serieus. “Maar ja, daar kwam Ger aan, met zijn lange haar, zware motor en zwarte shirt met een logo van een of andere band waar ik nog nooit van had gehoord. Het was alsof ik weer 25 was. Zijn energie, zijn humor, zijn nonchalance… Ik viel als een blok.”
De jaren verstreken, de kinderen uit eerdere relaties werden volwassen en het stel kreeg steeds meer tijd samen. “We genieten van onze vrijheid, we werken allebei nog een paar dagen per week, en in de weekenden trekken we eropuit. We houden van het leven en van elkaar.”
Stiekem schaamte
Toch merkt Hanneke dat haar gevoel voor Ger een klein beetje begint te veranderen. “Ik weet dat het oppervlakkig klinkt, maar soms schaam ik me een beetje als we ergens samen komen. Ger loopt nog steeds in zijn oude bandshirts, zijn leren jas is inmiddels een beetje versleten, en zijn haar zit altijd in dezelfde lange staart. Laatst gingen we naar het jubileumfeest van een collega van mij en ik had echt het gevoel dat mensen ons nakeken. Niet omdat hij er goed uitzag, maar omdat hij eruitziet alsof hij is blijven hangen in zijn jongere jaren.”
Hanneke zucht. “Ik wil niet dat hij verandert wie hij is. Die stoere kant van hem is ook waarom ik ooit voor hem ben gevallen. Maar ik zou het gewoon fijner vinden als hij zich een tikje volwassener zou kleden. Een net shirt onder zijn leren jas bijvoorbeeld, of zijn haar iets korter. Is dat echt teveel gevraagd?”
Tegelijkertijd trots
Het is een lastig evenwicht voor Hanneke. “Als hij thuiskomt van werk in z’n verweerde spijkerbroek en dat Nirvana-shirt uit 1998, dan vind ik hem nog steeds leuk hoor. Maar als ik mezelf dan in de spiegel zie met een mooie blouse, nette broek en verzorgde make-up, denk ik toch: passen we nog wel bij elkaar?” Toch is ze trots op hem. “Hij is gezond, hij zorgt goed voor zichzelf, heeft nog steeds een brede lach en een grote mond – in de positieve zin. Hij is wie hij is. En ik ben daar dankbaar voor. Maar soms, heel soms, verlang ik naar iets meer stijl. Iets dat past bij wie hij nu is, in plaats van wie hij twintig jaar geleden was.”
Subtiele hints
Hanneke heeft geprobeerd subtiel wat te sturen. “Met kerst gaf ik hem een prachtig overhemd cadeau. Hij keek ernaar en zei: ‘Mooi hoor, maar niet echt mijn stijl.’ Hij heeft het daarna één keer aangehad en het ligt sindsdien achterin de kast. Of ik neem hem mee naar winkels waar ze mooie leren jacks verkopen, in de hoop dat hij een nieuwe uitzoekt. Maar hij zegt: ‘Waarom? Deze zit nog goed.’” Ze lacht voorzichtig. “Hij bedoelt het niet verkeerd. Maar hij ziet gewoon niet wat ik bedoel. Voor hem is dit wie hij is – en daar moet ik misschien ook gewoon vrede mee hebben.”
Open gesprek of risico?
Toch overweegt Hanneke het nu écht aan te kaarten. “Ik wil het op een liefdevolle manier doen. Niet dat hij denkt dat ik hem wil veranderen. Maar meer dat ik het fijn zou vinden als hij zich soms iets netter kleedt. Niet elke dag, maar bijvoorbeeld als we samen uit eten gaan of naar een feestje.” Ze is alleen bang dat hij zich dan gekwetst voelt. “Wat als hij denkt dat ik hem niet meer aantrekkelijk vind? Of dat ik me voor hem schaam? Dat is niet zo; ik hou juist enorm veel van hem. Maar ja, het visuele telt ook een beetje mee in een relatie, toch?”
Trouw aan zichzelf
Hanneke besluit voor nu nog even af te wachten. “Ik wil hem de ruimte geven om zichzelf te blijven. Tegelijkertijd hoop ik dat hij op een dag zelf denkt: misschien mag het ook wel wat netter. En wie weet, misschien laat hij me binnenkort mee naar de kapper gaan. Een paar centimeter eraf, een mooie blouse erbij – ik denk dat hij zichzelf dan in de spiegel ziet en denkt: ik lijk net een rockster van zestig. En dát is precies wat ik zou willen.”
Afbeelding: Freepik
Joris -
“Is dat echt teveel gevraagd?”. Ja. En een man draagt per definitie geen blouse.