Toen Jos, de vriend van Fleur, voor zijn werk een jaar naar het buitenland moest, vond ze dat in het begin vreselijk. “Ik was het zo gewend om alles samen te doen. Ineens zat ik alleen thuis en dat voelde leeg. Ik moest mezelf echt herpakken.” Ze vond een manier om met het gemis om te gaan. “In plaats van op de bank te zitten, plande ik bijna elke avond iets leuks met mijn vriendinnen. We gingen padellen, wandelen, fietsen of gewoon samen eten. Het hielp me om vrolijk te blijven en ik ontdekte hoeveel plezier ik uit mijn eigen sociale leven haal.”
Jos is terug, maar alles voelt anders
Na een jaar kwam Jos eindelijk terug. “Ik keek daar enorm naar uit. Ik had verwacht dat alles weer zou zijn zoals vroeger. Maar dat is het niet. Ik ben veranderd. Mijn vriendinnen en die avonden samen zijn een belangrijk deel van mijn leven geworden.” Jos had zich daar iets anders bij voorgesteld. “Hij vindt dat nu hij terug is, ik weer minder moet afspreken. Volgens hem moet ik meer tijd vrijmaken voor ons samen, zoals het vroeger was. Hij zegt dat hij zich buitengesloten voelt en dat hij me amper ziet.”
Meer dan alleen maar zijn vriendin
Fleur snapt zijn gevoel, maar vindt het oneerlijk. “Ik hou ontzettend veel van Jos, maar ik ben in dat jaar ook gegroeid. Ik ben meer dan alleen zijn vriendin. Die avonden met mijn vriendinnen geven me energie. Het is niet zo dat ik hem niet wil zien, maar ik wil ook mijn eigen leven behouden.” Ze merkt dat het onderwerp steeds vaker ruzie veroorzaakt. “Hij zegt dingen als: ‘Waarom heb je wéér wat gepland?’ of ‘Kunnen we niet gewoon samen thuis zijn?’ Dan voel ik me schuldig, maar ook boos. Waarom moet ik iets opgeven wat me zo gelukkig maakt?”
Een evenwicht zoeken
Fleur probeert Jos uit te leggen dat het niet om hem gaat. “Ik heb gezegd dat ik hem gemist heb en dat hij belangrijk voor me is, maar dat ik ook mijn vriendinnen niet wil laten vallen. Die tijd met hen is waardevol. Het maakt me juist een leuker en gelukkiger mens, ook voor hem.” Toch lijkt Jos het niet helemaal te begrijpen. “Hij denkt dat ik hem op de tweede plaats zet, terwijl dat niet zo is. Ik wil hem laten zien dat het één het ander niet uitsluit. Er is ruimte voor ons én voor mijn eigen sociale leven.”
Hoe laat ze hem dit inzien?
Fleur hoopt dat Jos inziet dat dit geen bedreiging is voor hun relatie. “Ik wil hem duidelijk maken dat het juist goed is dat we allebei ons eigen ding hebben. Als hij zich dat realiseert, wordt het misschien minder een strijd.” Ze zucht. “Ik weet dat ik van hem hou en dat hij van mij houdt. Maar ik wil niet terug naar het meisje dat alleen maar om hem draaide. Ik heb geleerd om mijn eigen leven te leiden en dat wil ik niet meer kwijt. Hoe kan ik hem dat laten voelen, zonder dat het lijkt alsof ik hem minder belangrijk vind?”
Afbeelding: Freepik
Sanderien van Mul -
Iedereen die zijn/haar partner beknot in zijn/haar ontwikkeling, ontplooiing en eigen leven, moet je de deur uitschoppen. Als hij wil dat jij dat meisje blijft/bent die alleen maar om hem heen draait, is hij niet de juiste partner voor je. Hij mag wel een jaar lang voor zijn werk naar het buitenland (wie weet wat zich daar allemaal heeft afgespeeld) en jij had maar mak en slaafs moeten wachten tot meneer het zou behagen om weer terug te komen, het liefst zonder een enkele verandering. Juist goed dat je je eigen (sociale) leven hebt opgebouwd. Nooit opgeven voor een ander! En als hij dat niet wil accepteren, dan is dat jammer. En waarom vragen de dames hier zich altijd af ‘hoe kan ik mijn partner laten voelen/inzien…’ Dat kun je NIET, en hou daar eens mee op. Ga je eerder afvragen of die fantastische partner wel voor je geschikt is als je hem/haar iets moet laten voelen of inzien. Kom toch eens een keer voor jezelf op en trek je grenzen.