Jongeren hechten steeds minder waarde aan bezit, krijgen later een vaste baan, sparen minder en willen graag de hele wereld zien voordat ze de hardwerkende volwassen jaren ingaan. “Helemaal belachelijk” vindt Evelien, moeder van de zeventienjarige Josja. “De jongeren van nu zeuren dat ze geen huizen kunnen kopen en dat ze geen vaste banen meer krijgen, maar dat ligt ook zeker deels aan hun eigen instelling.”
Iets opbouwen
Evelien maakt zich grote zorgen over ‘de nieuwe generatie’. “Ik vind het zeer opvallend dat kinderen tegenwoordig geen studie lijken af te maken, eindeloos bij hun ouders blijven wonen en het liefst zo min mogelijk willen werken en studeren. Toen ik Josja’s leeftijd had, startte ik een studie, werkte ik vier avonden per week om mijn kamer te betalen en had ik echt geen tijd en geld om elk weekend uit te gaan. Mijn tienerjaren en studententijd waren leuk, maar vooral hard werken. En ik wist: als ik nu doorzet, afstudeer en meteen begin met sparen, kan ik mijn eigen huis kopen. Iets opbouwen, daar ging het ons vroeger om.”
Heel veel op de bank
Dat het tegenwoordig anders gaat, kan Evelien maar moeilijk begrijpen. Vooral als het om haar eigen dochter Josja gaat. “Ze is 17 jaar, net klaar met de Havo en gestart aan een ’tussenjaar’. De invulling van het tussenjaar is tot dusver nogal vaag… Ze werkt bij een restaurant, gaat elke avond stappen met collega’s en ligt hier verder vooral heel veel op de bank.”
Gewoon studeren
Aanvankelijk nam Josja een tussenjaar om te gaan reizen en te ontdekken wat ze wil met de rest van haar leven, maar tot nu toe is er nog geen vliegticket geboekt. “En dat zie ik voorlopig niet gebeuren ook. Ze geeft alles uit aan kleding en uitgaan. En al gaat ze reizen? Hoe groot is dan de kans dat ze ineens weet wat ze de rest van haar leven gaat doen? Ze had gewoon aan een studie moeten beginnen. Op die manier leer je veel meer over jezelf en wat je met je leven wil.”
Huurwoning en weinig geld
Om Josja te stimuleren iets te doen, heeft Evelien nu met haar afgesproken dat ze elke week een verslag maakt over verschillende studies die haar leuk lijken. “Ik voel me net een docent, maar ik kan voor mijn gevoel niet anders. Ze wil het graag op haar eigen manier doen, maar die manier brengt haar niet verder dan de bank. Zo zagen we het ook bij veel jongeren hier uit de buurt. Eén tussenjaar worden twee tussenjaren en twee tussenjaren worden er drie. Veel eindigen in de horeca, met een huurwoning en eigenlijk altijd te weinig geld om rond te komen.”
Eigen weg
Josja vindt de mening van haar moeder bloedirrirant. “Ik denk dat ze gewoon jaloers is dat zij dit zelf nooit heeft gedaan. Ja, ze had snel haar diploma en een koophuis, maar de wereld heeft ze niet gezien. Ze heeft niet écht geleefd en deed alles omdat het nou eenmaal zo hoorde. Ik ga mijn eigen weg en bewandel mijn eigen pad. En dat koophuis? Dat komt later wel een keer. Of helemaal niet. Ook dat is goed.”
Praat mee
Wat vind jij? Heeft Evelien een punt dat de jeugd van tegenwoordig te weinig bezig is met de toekomst? Of heeft Josja gelijk om vol van haar jonge jaren te genieten? Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.
Joris -
Een tussenjaar kan prima zijn als je het nuttig besteed. Verder is de laksheid wellicht ook deels te wijten aan de opvoeding.