Eva is super allergisch voor katten. Haar zusje Petra heeft er twee en dat is de reden dat ze daar al lang niet op bezoek is geweest. Nu verzekerde Petra haar dat ze echt wel langs kon komen, ze zou de katten boven in een kamer zetten zolang Eva er is. Toch ging het enorm mis…
Pluizenbolletje
Dat Eva niet tegen katten kan, vindt ze nog altijd jammer. “Ja joh, toen ik vijf jaar werd had ik maar een grote wens: ik wilde zo graag een kitten. De poes van een meisje op school had een nestje gekregen en dat klasgenootje hield haar spreekbeurt over poezen. Halverwege de spreekbeurt, kwam haar moeder in de klas met die moederpoes en haar kleintjes. Mijn hartje smolt en toen ik niet lang na die spreekbeurt jarig was, wist ik het zeker: voor mijn verjaardag wilde ik zo’n pluizenbolletje.”
Aanlopertje
Omdat haar moeder niet zo’n dierenvriend was, duurde het jaren voordat er een kat in het gezin kwam. “Het was een aanlopertje; Tommie zwierf weken rond om ons huis en mijn zusje Petra gaf het stiekem eten. Dus toen was hij helemaal niet meer weg te slaan. Van ons zakgeld kochten we zakjes voer en zeurden mijn moeder de oren van haar hoofd of Tommie niet bij ons mocht wonen. Uiteindelijk ging ze overstag.” Er werd een mandje en een kattenbak voor Tommie gekocht en het beestje mocht binnen slapen. Als Eva eraan terugdenkt, weet ze dat het toen eigenlijk al misging.
Jeukende ogen
“Tommie was vooral dol op Peet en mij, logisch, want wij hadden hem binnengehaald en een warm thuis gegeven. ’s Avonds, als ik op bed lag, kwam hij vaak naar mijn kamer toe. Hij krabbelde dan aan de deur tot ik opendeed en sprong op bed. Aan het voeteneind rolde hij zich op, begon te spinnen en samen vielen we in slaap.” Als Eva steeds meer gaat niezen, wordt er eerst aan een verkoudheid gedacht. Maar als die maar niet overgaat, en weken aanhoudt, komen ze erachter: het lijkt erop dat Eva allergisch voor katten is. Helemaal duidelijk wordt dat als ze ook nog tranende en jeukende ogen krijgt. “Ik was er soms echt ziek van, moest dan zo vaak niezen dat ik er de volgende dag spierpijn van had.”
Daar ging Tommie
Er zit niets anders op: Tommie krijgt een ander huisje. “Mijn moeder was daar heel resoluut in en bracht Tommie naar een vriendin die op een boerderij woont en al veel katten had. Ontroostbaar was ik, maar na het vertrek van Tommie, ging het met mij gelijk al beter en had ik geen last meer van niesbuien.” Natuurlijk vond Eva het vreselijk dat haar vriendje verhuisde maar uiteindelijk begreep ze het wel. Nog steeds is ze een kattenliefhebster maar helaas moet ze niet in de buurt komen van die beestjes. “Die allergie is nooit overgaan tot mijn grote verdriet. Maar het is wat het is en ik kan prima zonder katten leven.” Haar zusje Petra niet. Sinds twee jaar heeft ze twee katten in huis.
Geen Miep Kraak
“Peet heeft twee prachtige poezen en super lief. Als ik de foto’s zie dan smelt ik echt. Inmiddels ben ik erachter dat ik op bezoek kan bij mensen als katten, als hun huis echt heel goed wordt schoongehouden en als er elke dag stof wordt gezogen. Peet is niet zo’n Miep Kraak, dus ik kom niet bij haar thuis.” Laatst vroeg Petra of Eva bij haar op de koffie wilde komen. “Sinds ze de katjes heeft, ben ik niet meer bij haar thuis geweest. Dat vind ik jammer, maar het is niet anders. Toen Peet belde of ik bij haar kwam en beloofde dat ze goed zou schoonmaken, wilde ik het een kans geven.”
Eva gaat naar haar zus en gaat samen met haar op de bank zitten. “De tijd vloog voorbij, het was gezellig weer bij haar te zijn en bij te kletsen. De katten had ze boven in een kamer opgesloten zodat ik niet met ze in aanraking kon komen in de hoop dat ik geen last van mijn allergie zou krijgen.”
Zo erg is het toch niet?
Het opsluiten van de katten was een goed idee, alleen was Petra één ding vergeten: haar huis grondig schoonmaken. “Op een goed moment voelde ik het al: mijn neus begon te kriebelen, ik nieste achter elkaar en kreeg overal jeuk. Petra haalde haar schouders op en zei nog net niet dat ik me niet zo moest aanstellen, maar ik stel me niet aan. Ik voel me dan echt beroerd en niet lekker en de dag erna heb ik er ook nog last van. Het is allemaal niet levensbedreigend, maar ik vind het zo onnodig en zou het fijn vinden als Peet mijn klachten serieus neemt. Zo moeilijk is dat toch niet?”
Heb jij een allergie voor katten? En kom jij wel bij mensen die katten in huis hebben? Hoe ga je daarmee om? Word je ook net zo ziek als Eva of heb je een oplossing? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Bovenste afbeelding: Unsplash+
Sanderien van Mul -
Als je zus je klachten niet serieus neemt, zit er niets anders op dan buitenshuis of alleen bij jou thuis af te spreken. En als ze vraagt waarom je niet meer bij haar langskomt, dan herhaal je alles over je allergie. Jammer, met iemand met zo’n bord voor de kop valt gewoon niet te praten, zeker niet als ze een allergie onder aanstellerij scharen.