Vorige zomervakantie ging Lea (toen 18 jaar) op een zeilkamp in Friesland. “Lea was toen net 18 jaar oud, maar een stuk minder onafhankelijk dan veel van haar leeftijdsgenoten. Zo woonde ze nog thuis, had ze geen baantje en maar weinig vriendinnen. Met twee vingers in haar neus haalde ze haar havo diploma en doet nu een HBO-opleiding; dom is ze zeker niet. Des te meer verwijt ik het mezelf dat ze nog niet zelfredzaam is. En in de positie waarin ze zich nu bevindt heeft ze die zelfredzaamheid meer dan nodig.”

Sociaal isolement

Het gebrek aan zelfstandigheid komt volgens Mirjam deels door de lockdowns. “Lea heeft tijdens de jaren waarin zij ‘gewoon puber’ had moeten zijn, heel veel thuis gezeten. De ouders van haar vriendinnen lieten hun kinderen wél naar buiten gaan of bij iemand thuis chillen. Wij hebben dit nooit goed gevonden en hebben ons steeds keurig aan alle regels gehouden. Op deze manier kwam Lea in een sociaal isolement, zat alleen nog maar op haar kamer en kwam buiten haar vriendinnengroep te staan. Dit neem ik mezelf kwalijk; ik had toen niet het braafste meisje van de klas moeten zijn. Als Lea toen meer vrijheid had gehad, was het vermoedelijk allemaal heel anders gelopen.”

Zeilkamp

Omdat Lea weinig vriendinnen over heeft en er niet klaar voor is om alleen op vakantie naar het buitenland te gaan, besluit ze vorig jaar dat ze naar een tienerzeilkamp in Friesland gaat. “Dit was via een organisatie die veel van dit soort kampen organiseert. Ze waren met een groep jongeren van tussen de 16 en 19 jaar oud. Wij vonden het een fijn idee dat hier alles goed geregeld was, zoals het eten en drinken. Als Lea een jaar geleden zelf haar maaltijden had moeten regelen, had ze een week lang alleen maar boterhammen met chocopasta gegeten. Inmiddels is dat wel anders.”

Leuk programma

Lea heeft veel zin in het kamp. “Met goede zin zetten we Lea af bij de grote herberg Friesland. Overdag hadden ze een vol programma met zeillessen, spelletjes en andere activiteiten. In de avond mochten de jongeren samen chillen en napraten. Ze hadden leuke activiteiten, zoals het maken van een kampvuur, een avondwandeling en sterrenkijken. Alles onder leiding van een team van begeleiders. What could possibly go wrong?”

Heel ander kind

Een week na het afzetten van Lea, rijden haar ouders van Eindhoven naar Friesland om haar weer op te halen. “We kregen een heel ander kind terug. Lea leek in één klap een stuk onafhankelijker en volwassener dan de week daarvoor. Ze had goed leren zeilen en vrienden voor het leven gemaakt. Weken na het zeilkamp had Lea het nog over al het leuks in Friesland. Maar dat stopte heel snel toen ze niet meer ongesteld werd…”

Meer dan alleen zeilen

Een dikke maand na het kamp ontdekte Lea dat ze haar menstruatie had gemist. “Lea en ik zijn heel open samen. Ze kwam dan ook meteen naar mij toe toen ze ontdekte dat haar menstruatie twee weken te laat was. Ik zocht hier niks achter; hooguit dat haar cyclus wat was verschoven. Pas toen Lea zelf naar een zwangerschapstest vroeg, begon er wat te dagen… Op dat kamp is er meer gebeurd dan alleen zeilen.”

Vonk overgeslagen

Mirjam snelt naar de drogist en koop vijf testen. “Ik wilde zeker weten of dit waar was. En waar Mirjam al voor vreesde, bleek werkelijkheid: alle vijf waren ze positief. Lea was in verwachting. Wat nu?” Mirjam en haar dochter hebben een lang gesprek over hoe dit heeft kunnen gebeuren, wie de vader is en wat ze nu zouden doen. “Het was een jongen van het kamp. Toen ook net 18 en hij woonde in Friesland. De vonk was overgeslagen tijdens een van de kampvuuravonden en van het één, kwam het ander… Tja, wat verwacht je anders van twee pubers? Tel daarbij op dat Lea heel weinig sociale contacten heeft gehad en eigenlijk niet op een normale manier heeft kunnen experimenteren. Toen ze op kamp eenmaal van haar vrijheid proefde, ging ze los. Dat neem ik mezelf echt kwalijk. Wij hadden tijdens de lockdowns niet zo ongelofelijk streng moeten zijn.”

Pakt zijn verantwoordelijkheid

Lea besluit dat het kindje meer dan welkom is. Ook de vader wordt ingelicht. “Ook hij schrok enorm, maar pakte direct zijn verantwoordelijkheid. Gedurende de hele zwangerschap is hij op en neer gereisd tussen Friesland en Brabant. We waren echt positief verrast; het was immers een jongen van net 18 die zijn middelbare school diploma nog moest halen. Toen het kleintje in april geboren werd, week hij niet van Lea’s zijde. En dat terwijl ze geen relatie hebben met elkaar…”

Harmonieus

Het feit dat Lea en de vader van de baby geen relatie met elkaar hebben, geeft volgens Mirjam een bepaalde vorm van rust. “Hun avontuurtje op het zeilkamp was duidelijk een éénmalig iets. Al vanaf het eerste contact over de zwangerschap, was duidelijk dat zij dit als vrienden zouden gaan oppakken. Hierdoor loopt alles erg harmonieus en is het makkelijk om goede afspraken te maken. Zo waren ze snel uit een goede regeling wat betreft de baby; om het weekend en elke woensdag is het kleintje bij papa. Daar houden ze zich samen keurig aan.”

Wat wil je nog meer?

Deze zomervakantie verhuist de vader van het kindje van Friesland naar Eindhoven. “Hij gaat hier studeren, zodat hij zijn kindje lekker vaak kan zien en zich tegelijkertijd op zijn studie kan focussen. Ook Lea pakt na de zomer haar studie weer op. Als zij naar de hogeschool is, pas ik op de kleine. Ik ben echt heel trots op mijn dochter. Sinds de zwangerschap is ze een stuk assertiever, heeft vriendinnen via haar zwangerschapsclubje en haar studie. Over twee jaar heeft ze haar diploma in the pocket en kan ze verder bouwen aan een mooie toekomst met haar kleintje. Dit is niet hoe ik het aanvankelijk voor me had gezien en ik erken mijn aandeel hierin. Maar nu zeg ik wel: wat wil je als moeder nog meer?”

Afbeelding: Unsplash +

Liz: “Mijn man maakt mijn post altijd open en dat had dit keer grote gevolgen.…”

Liz en Herman zijn al jaren een vrolijk setje en er is niets dat ze niet delen met elkaar. “Taboes kennen we niet, ik vertel Herman alles. Maar er is iets dat ik niet met Herman deel en daar is hij nu achter gekomen…”

Als Liz ergens een hekel aan heeft, dan is het roddelen en geheimen doorvertellen. Ze is er trots op dat vriendinnen altijd hun hart bij haar kunnen luchten, zonder gevolgen. “Ik oordeel niet, ik luister en alles dat mij in vertrouwen wordt verteld, blijft bij mij. Zo vertrouw ik erop dat mijn vriendinnen mijn diepste geheimen ook niet doorvertellen aan anderen.” Zelfs Herman, haar man, vertelt ze niet alles. “Nee, dat doe ik niet. Het vertrouwen dat vriendinnen in me hebben, beschaam ik niet. Bovendien hoeft Herman niet alles te weten van mijn vriendinnen. Natuurlijk mag hij alles van mij weten, dat vind ik geen probleem… LEES HIER VERDER!