Tess en Josta kochten drie jaar geleden een huis in een compleet nieuwe wijk. “We woonden eerst in het centrum van Utrecht maar vonden dat helemaal niks met twee jonge kinderen. Helemaal happy waren we toen het ons lukte het appartement goed te verkopen en van dit geld een nieuwbouwhuis buiten de stad te kopen.” Het nieuwe huis is 150 vierkante meter en het jonge gezin gaat er flink op vooruit. “We hadden ineens een tuin, drie slaapkamers en een parkeerplek voor de deur.”
Leuke buren
Niet alleen van het huis wordt het gezin blij, ook de buurt is een absoluut pluspunt. “Iedereen was nieuw, dus niemand kende elkaar. Dit zorgde ervoor dat iedereen zijn best deed om vrienden te maken. We organiseerden borrels, barbecues en al snel verzamelden we een groepje nieuwe vrienden om ons heen. Waaronder huisarts Eva en vastgoedhandelaar Jason.”
Hechte vriendschap
De kinderen van Eva en Jason zijn net zou oud als de kinderen van Tess en Josta en ze spelen veel samen. “In een korte tijd ontstond er een hechte vriendschap tussen onze gezinnen. Althans, dat dachten we…” Een half jaar geleden zetten Eva en Jason hun huis te koop. Zonder dit eerst tegen Tess en Josta te vertellen. “Dat gaf echt een heel raar gevoel. We spraken elkaar dagelijks, waarom zouden ze niet vertellen dat ze wilden verhuizen?”
Buurt niet leuk
Tess voelt zich buitengesloten en belt bij Eva aan om te vragen waarom ze gaan verhuizen. “We vinden het huis te klein en de buurt niet zo leuk. Daarnaast gaan de zaken bij Jason erg goed en konden we dus naar een duurder huis kopen. Al een tijdje zijn we hier mee bezig, maar we wilden het pas delen als alles rond was”, zegt Eva. Tess staat met een bak vol tanden. “Huis te klein? Buurt niet leuk? Dat hoorde ik echt voor het eerst. En hoewel ze niet zegt dat ze ons niet leuk vindt, voel ik me toch een beetje aangevallen.”
Lees ook: De man van Andrea jat voor de lol van de supermarkt
Binnenhuisarchitect
Slechts een paar weken later staat de verhuiswagen voor de deur. Slechts een handjevol dozen wordt ingeladen, de Ikea meubels blijven staan. “Die zijn veel te klein en niet mooi genoeg voor ons nieuwe huis. We gaan van 150 naar 350 vierkante meter. Onze binnenhuisarchitect gaat het helemaal inrichten met mooie designspullen”, schreeuwt Eva zo hard naar de verhuizers, dat de hele buurt mee kan luisteren.
Lommerrijke villawijk
Hoewel Tess het contact met Eva het liefste gelijk had willen verbreken, gaat ze toch in op een uitnodiging voor de housewarming van hun oude buren. “De kinderen wilden het graag en ik was ook wel benieuwd”, zegt Tess. Met goede moed rijden ze met het hele gezin naar de lommerrijke villawijk waar Eva en haar gezin nu wonen. “Nog voordat ik mijn jas had opgehangen stond Eva al op te scheppen over hun nieuwe huis, de heerlijke tuin en de buren die allemaal artsen, advocaten en ondernemers waren. Toen ze zei ‘we passen hier veel beter tussen’, voelde ik de inhoud van mijn maag omhoog komen.”
Arrogante trien
Het gezin van Tess vertrekt nog voor het feestje goed en wel is begonnen al weer naar huis. “We hadden allemaal een rotgevoel aan de avond overgehouden. Het is wel duidelijk dat ze ons ontstegen zijn, maar ze hoeven dat er niet zo dik bovenop te leggen. Onze buurt is ook heel leuk, vol met leraren, verpleegkundigen en politieagenten. Hardwerkende mensen waar de maatschappij niet zonder kan. Eva is een arrogante trien die alleen maar oog voor zichzelf heeft. Bah, wat een naar mens!
Op respectvolle wijze meepraten over het verhaal van Tess? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
Joris -
Fijn dat ze nu tussen OSM wonen. Wees blij voor ze in plaats van het zo evident te misgunnen. En hou op het woord ’trien’ te gebruiken. Zo sneu.