Ik twijfelde of ik het moest doen. Ik hoorde van vriendinnen dat het een prima manier is om een nieuwe liefde te leren kennen. Aarzelend tikte ik in: Darla, 36 jaar en ik zoek een lieve man die van me houdt. Eentje met humor. Met een zachte kant. Maar ook een die met gemak een stoere leren jas draagt. Kinderwens: ja!
Ik scrolde door mijn mobiel. Wat voor een foto zette je op een datingsite? Het liefst wilde ik er geen plaatje bij zetten maar dan was mijn kans op een leuke vent nihil. Logisch. Ik kwam foto’s van Bas en mij tegen. We keken stralend de camera in. Ik zuchtte. We waren zo gelukkig. Zo vaak zeiden mensen: ‘jullie zijn voor elkaar gemaakt, jullie zijn een prachtig stel’. Toch ging het mis. Bas werd verliefd op een ander. De dag dat hij dat opbiechtte was een van de zwartste in mijn leven. Wat moest ik zeggen? Stop met die verliefdheid. Hou van mij? Liefde liet zich niet dwingen. In plaats daarvan gaf ik hem de ruimte om uit te zoeken wat hij voelde.
Hij zocht het uit en ik werd single. Vierendertig jaar en de liefde van mijn leven pakte zijn koffers verliet het huis waarin we samen acht jaar woonden. Veel wilde hij niet meenemen. Toen hij met een paar dozen en koffers voorgoed de deur dichttrok zakte ik in de bank en huilde. Tot al mijn tranen op waren. Ik pakte een fles wijn en schonk een glas in. Een weekend lang bleef ik in bed. At chocola. Dronk wijn. Snoot een doos tissues vol. Mijn telefoon zette ik uit. Ik wilde niemand spreken. Laat staan zien. Mijn flanellen pyjama bood troost.
De maandag erna meldde ik me ziek. De assistente van de tandartsenpraktijk waar ik als mondhygiëniste werkte, wenste me beterschap. Een week lang sloot ik me op in mijn huis. Soms ging de bel. Ik verstopte me dan achter de bank en wachtte tot het bezoek vertrok. Toen het weer zondag was, pakte ik mezelf bij de kladden. Liet het bad vollopen en deed er een flinke scheut peperdure badolie bij. Ik dompelde me onder. Het kleimaskertje dat ik op had gesmeerd liet mijn huid tintelen. Ik sloot mijn ogen. Het warme water kalmeerde me. Ik scrubde mijn huid en smeerde me daarna in met scheerschuim. Ik zette mijn been op de rand van het bad en schoor behoedzaam de haartjes af. Daarna het andere been, oksels en tenslotte kortwiekte ik de bikinilijn. De kleiderrie spoelde ik af. Ik keek in de spiegel naar mezelf. Ik zag er tobberig uit, maar niet meer zo belabberd als de week ervoor. Ik masseerde de wallen onder mijn ogen weg. Mijn huid voelde zacht.
Uit de kast pakte ik een joggingbroek en warme trui. Ik zette koffie en betrapte mezelf erop dat ik neuriede. Ik keek uit het keukenraam. Krokussen. Ze waren me ontgaan, maar nu zag ik ze. De lente hing in de lucht. Als een grote belofte. De opmaat naar een zomer… alleen.
Twee jaar was ik nu alleen. Geen man had mijn lijf aangeraakt, gekust, gekoesterd. Ik hunkerde naar aandacht.
Ik plaatste de foto van drie jaar geleden; mijn lange haar in een slordige knot, mijn gezicht bruin van de zon. Een stralende lach. Ik drukte op ‘ok’ en bekeek mijn profiel op de datingsite. Ik was tevreden en klaar voor de mannen. Nog geen minuut later had ik de eerste reactie binnen.
Darla (36 jaar) woont en werkt in Utrecht. Ze is single en verlangt hevig naar een kind. Omdat ze niet goed weet waar ze Mister Right kan vinden, heeft ze zich ingeschreven op verschillende datingsites. Over haar dates en zoektocht naar een man, blogt ze wekelijks op Damespraatjes.
