We belanden allemaal wel eens in een situatie dat het schaamrood naar je kaken stijgt, je hartslag versnelt en je handen zich langzaam vullen met zweet. Het zijn de momenten dat je het liefst door de grond wil zakken of op z’n minst wil opgaan in het niets. Ver weg van de blunderscene. Hoewel soms tenenkrommend afschuwelijk, kunnen blunders voor anderen uiterst vermakelijk zijn en anekdotes worden die nog jaren na dato worden verteld op verjaardagen. Damespraatjes deelt de blunders, elke week een van een lezer. Want: gedeelde smart is immers halve smart…
Wie denkt dat wij, de dames van Damespraatjes, blundervrij door het leven rollen, heeft het goed mis. Zodra het maar een beetje begint te vriezen, springt mijn lichaam in de alarmfase en dat is heel terecht. Want mijn bewegingsapparaat hapert zodra er een gladde ondergrond aankomt. Daar waar anderen vrolijk zwaaiend op hun fiets springen en zonder moeite door een sneeuwspoor fietsen, kom ik niet eens op mijn fiets. En als ik dan eenmaal zit, fiets ik als een oud wijf en trilt mijn stuur en kun je er op wachten dat het misgaat en ik een legendarische schuiver maak. En snel opstaan en doen alsof er niets is gebeurd, kan ik vergeten, want voordat ik überhaupt sta, moet ik ook nog mijn fiets uit de sneeuw hijsen en glibber ik steevast weg. Het moge duidelijk zijn: ik ben geboren voor de zon.
Laat me er in!
Op de redactie worden dit soort en andere schaamtevolle, hachelijke situaties in geuren en kleuren verteld om er vervolgens smakelijk en hard om te lachen. Vorige week was Sandra onderwerp van een lachsalvo. Later dan ze had gezegd kwam ze op de redactie. Haar haar wild, stuurse uitdrukking op haar gezicht. “Kaatje, wat denk je wat? Ik vul jouw blunderrubriek komende week,” hikte ze. Ik leunde achterover in mijn stoel, vouwde mijn handen achter mijn hoofd. “Om tien uur had ik een afspraak met de fysio. Mijn schouder gaat maar niet echt goed over, tis een rotblessure. Ik moest naar een andere vestiging dan ik anders ging, dus ik besloot wat eerder van huis te gaan. Ik heb een hekel aan te laat komen. Het zonnetje scheen en ik besloot lekker buiten te gaan zitten. Er stond een gezellig tuinzetje en ik dacht nog: goh, stuk gezelliger dan op die andere fysiovestiging. Ik pakte de krant die op tafel lag en begon te lezen. Heerlijk in de zon lezend, wachtte ik op mijn beurt. Toen ik de tijd checkte, zag ik tot mijn grote schrik dat ik allang aan de beurt was. Ik vouwde de krant weer op, schoof mijn stoeltje aan en liep naar de deur. Maar de deur bleef dicht. Ik rukte aan de klink, maar niks, gewoon op slot. Nijdig keek ik door het raam naar binnen en werd aangestaard door een vrouw. In de keuken. In de keuken? Ze deed de deur van het slot en barste in lachen uit. Hikkend van de lach liet ze me binnen en via de voordeur kon ik naar buiten. Ze wees naar rechts, naar de deur van de fysiotherapiepraktijk. Al die tijd had ik in de tuin van de buren zitten wachten in plaats van de tuin van de fysio. Ik schaamde me kapot en stamelde duizend excuses. Gelukkig kon de vrouw er smakelijk om lachen, maar ik heb het een tijd lang behoorlijk warm gehad.”
Heb jij een blunder die je wilt delen? Laat het ons weten! Mail naar: en wie weet lees je je eigen blunder terug op Damespraatjes. Zou hilarisch zijn toch!
