We belanden allemaal wel eens in een situatie dat het schaamrood naar je kaken stijgt, je hartslag versnelt en je handen zich langzaam vullen met zweet. Het zijn de momenten dat je het liefst door de grond wil zakken of op z’n minst wil opgaan in het niets. Ver weg van de blunderscene. Hoewel soms tenenkrommend afschuwelijk, kunnen blunders voor anderen uiterst vermakelijk zijn en anekdotes worden die nog jaren na dato worden verteld op verjaardagen. Damespraatjes deelt de blunders, elke week een van een lezer. Want: gedeelde smart is immers halve smart…
Corina leerde Thijs-Willem kennen via een datingsite. “Mijn jarenlange relatie was gestrand, ik had tikkende eierstokken en geen zin meer om avonden in de kroeg te slijten op zoek naar een man. Vandaar dat ik me inschreef op een datingsite.” De mailbox van Corina stroomde over en het mailtje van Thijs-Willem sprong eruit. Een gescheiden veertiger, geen kinderen en een eigen bedrijf. Aanvankelijk voelde Corina zich een beetje te gewoontjes voor Thijs-Willem, ze kwam uit een arbeidersgezin. Maar Thijs-Willem had zijn zinnen op dat eenvoudige meisje gezet.
O no! Roze poloshirtjes!
Doodnerveus was ze voor de eerste date. “Thijs-Willem haalde me op in een enorme Jeep en scheurde naar het strand. Daar maakten we een wandeling en aten we een visje.” Wennen moest ze aan zijn kakkineuze kledingstijl; de vriendjes die zij eerder had droegen geen roze polo’s en geruite broeken. Al snel kwam ze erachter dat dat er niet toedeed, en dat ze een heel leuke match waren. Ze zegde haar flat in het zuiden van het land op, en verhuisde naar de Gooise villa van haar lover. “Heerlijk vond ik het, hoewel ik erg moest wennen aan de buren. De buurvrouwen hadden een perfect uiterlijk waaraan ze dan ook de hele dag werkten. Ik vond gelukkig weer een baan in de zorg. Thijs-Willem vond het onnodig dat ik werkte maar snapte het wel. Hij moedigde me wel aan wat contacten te leggen met de buurvrouwen.”
Geef die bocht maar aan de buren
Het echtpaar van nummer 17 kwam als eerste kennismaken met Corina en nam een fles wijn mee. “Een peperdure fles, die Thijs-Willem en ik bewaarden voor een speciaal moment en tussen de andere speciale wijnen legden.” Als Thijs-Willem na anderhalf jaar samenwonen op zijn knieën gaat voor Corina en haar ten huwelijk vraagt, snelt ze naar de wijnkelder en trekt een fles uit het rek. De kurk plopt, de glazen worden gevuld en liefdevol toosten ze op een liefdevol leven. “Maar ik had een wijn gepakt die helemaal niet zo smaakvol was. We besloten de nog goed gevulde fles aan de buren te geven omdat we het zonde vonden de fles leeg te kiepen.
Een gegeven paard…
Opgewonden belt Corina aan, vertelt de buuf het goede nieuws en overhandigt haar de aangebroken fles wijn. “Haar reactie vond ik wat koel, maar ik dacht: misschien heeft ze net ruzie gehad. Totdat ik zag hoe ze naar de fles wijn keek. Het zweet brak me plotseling uit.”
Met een zuinig knikje feliciteert de buurvrouw Corina. “En bedankt voor de wijn. Ik heb altijd geleerd dat je een gegeven paard niet in de bek mag kijken, maar die uitdrukking komt vast niet in jouw woordenboek voor,” wreef ze Corina fijntjes in.
“Ik kon wel huilen… ik schaamde me zo! Gelukkig kon Thijs-Willem er smakelijk om lachen en maakte het weer goed met de buren. Maar tussen mij en de buuf komt het nooit meer goed….”
Heb jij een blunder die je wilt delen? Laat het ons weten! Mail naar: en wie weet lees je je eigen blunder terug op Damespraatjes. Zou hilarisch zijn toch!
