De droom dat ze ooit moeder zou worden van een groot gezin, had Marina lang geleden laten varen. Het moederschap zat er voor haar niet in en gek genoeg was daarvoor geen medische reden. Ze had zich erbij neergelegd. “En nu ben ik zwanger en opperde mijn man het weg te laten halen.”
Als je het loslaat, dan komt het juist naar je toe. Schrijf het op een tegeltje, hang het op, want vaak is dat wat gebeurt, weet Marina. Ze wilde moeder worden, het liefst van drie of vier. Maar het zat er niet in. “De relatie met mijn eerste man kwam daardoor onder druk te staan. Hij wilde ook graag een gezin stichten. Het lukte niet. Beiden gingen we door de medische molen, ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Er werd niets gevonden. Mijn ex trok het niet en verliet me voor een vrouw met wie hij nu twee meiden heeft.”
Nieuwe liefde
Ze besloot single te blijven en haar leven te leiden zoals zij dat wilde. “Ik heb een grote vriendinnengroep en ben echt een familiemens. Ik sport veel, ga graag naar het theater en kan me prima alleen vermaken. Ik was een soort rouwproces ingegaan toen ik me realiseerde dat ik nooit mama zou worden en na een heftige periode was ik daarmee oké.” Toen Jack op haar toneel verscheen, werd ze verliefd. Ze ontmoette hem op de tennisclub en al snel waren de twee onafscheidelijk. “Ik vertelde hem al gelijk in het begin dat ik geen kinderen kon krijgen en daarmee was hij oké. Hij zag zichzelf niet echt als vader. Ik was zo opgelucht, ik wilde niet dat het niet of wel hebben van kids onze relatie in de weg zou staan.”
Wat? Zwanger?!
Marina en Jack hebben een fijne relatie, gaan veel op pad en praten regelmatig over het ouderschap dat ze beiden niet hebben. “Dat praten is fijn en dat doen we niet de hele tijd, maar soms checken we bij elkaar of we er allebei nog hetzelfde instaan. Een man uit duizenden, mijn Jack.” Dat Marina een paar maanden geleden ontdekte dat ze zwanger was, kwam als donderslag bij heldere hemel. Al een tijdje voelde ze zich niet zo lekker. Was ontzettend moe en veel meer honger dan normaal. “Ik dacht: dat komt door de levensfase waarin ik zit. Mijn ouders kwakkelen en het is druk op mijn werk. Niets om me zorgen over te maken.”
Vollere borsten
Een alarmbelletje begint te rinkelen als ze op een zaterdagmorgen wakker wordt en zo misselijk is dat ze moet rennen om de wc op tijd te halen. “Iets verkeerds gegeten, dacht ik. Totdat ik naar mijn borsten keek. Waren die niet een stuk voller? Strakker? Zonder het Jack te zeggen kocht ik die dag een zwangerschapstest en toen Jack met zijn vrienden ging mountainbiken, deed ik de test. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik de twee streepjes zag. Ik was zwanger. Hoe dan?!” Hoewel ze het liefst gelijk Jack wilde spreken, leek het haar verstandiger om te wachten tot hij thuis was.
Abortuskliniek
De reactie van Jack was verwarrend. “Hij kwam thuis en zwijgend gaf ik hem de predictor. Hij keek me vragend aan. ‘Ik ben zwanger’ zei ik. Ik was zo blij, maar zag dat mijn man dat niet was. Hij antwoordde dat hij mee zou gaan naar de abortuskliniek als ik dat wilde. Abortuskliniek? Ik wilde het kindje houden. Eindelijk was ik zwanger en ja ik ben nu wat ouder, maar tegenwoordig is dat helemaal geen probleem. Huilend heb ik hem gezegd dat ik het kindje wil houden en als dat zou betekenen dat hij en ik uit elkaar gaan, dan is dat maar zo.”
Stress
Inmiddels is Marina zeven maanden zwanger en heeft ze nog steeds een relatie met Jack. Heel enthousiast is hij niet, maar hij snapt wel dat zij het graag wil houden. “Ik maak me nu best veel zorgen, want ik vrees dat ik er straks alleen voor sta, ook al zijn we samen. Dat hij mij altijd als het hem uitkomt verwijt dat ik degene was die het kindje wilde laten komen, terwijl hij vanaf het begin had aangegeven geen kinderwens te hebben. Het zorgt voor stress en de verloskundige zei dat spanning juist nu niet goed is. Ik heb het idee dat ik in een spagaat zit. Nu al.”
Begrijp jij dat Marina zich zorgen maakt? En vind je dat terecht? Wat raad jij haar aan te doen? Gewoon bij Jack blijven of misschien straks na de bevalling alleen met haar kindje verder gaan? Praat mee in de comments onder dit verhaal.
Foto door Nataliya Vaitkevich via Pexels
Peter -
Ongelooflijk als ik dit zo lees.
De ware aard van hem komt op dit soort momenten tot uiting.
Waar heeft hij zijn verantwoordelijkheid verstopt? Wat een egoist.
Ik snap dat hij net als jij dit niet meer verwacht heeft maar om dan te beginnen over abortus, zonder jouw wens te respecteren en te erkennen, zou voor mij al de reden zijn om meteen de koffers te pakken. Geloof me; hij is jouw niet waard.
Er zijn genoeg mannen die dolgraag een kind zouden willen en een dergelijke situatie met warmte en liefde
zouden omarmen. Ik wens je héél veel liefde en geluk in de toekomst met je kind.
Grt. Van een opa die zijn kind en kleinkinderen niet meer ziet door toedoen van een scheiding.