Tranen met tuiten huilde Bregje toen haar favoriete buurvrouw een ’te koop’ bord in haar tuin zette. “Ze ging samenwonen met haar nieuwe vriend en dus moest haar huisje verkocht worden. Hoewel ik haar deze stap gunde, vond ik het enorm lastig. Zij was er altijd voor mij en we deelden onze gezamenlijke liefde voor honden. Hoe anders is dat met mijn nieuwe buurman…”
Goede eerste indruk
Wanneer de verhuiswagen voorrijdt en Bregje haar nieuwe buurman ontmoet, is ze blij verrast. “Een knappe man met een leuke uitstraling die zich voorstelt als Mike. Het was zijn eerste huis en hij leek zo trots als een pauw. Wat het nog leuker maakte, is dat hij een hond heeft. ‘Mijn border collie Boris is mijn beste vriend’, zei Mike. De verhuizers riepen en Mike moest aan de slag met het uitpakken van dozen. Hij zwaaide en ging zijn huis in. Een goede eerste indruk.”
Kleine moeite
Hoewel de eerste kennismaking positief is, ziet Bregje Mike de hele week niet. “Zijn gordijnen zaten dicht. Zal wel druk zijn met uitpakken, dacht ik. Om hem te helpen belde ik aan en vraag of ik Boris even zal uitlaten. Voor de buurvrouw deed ik dit bijna dagelijks. Kleine moeite om zijn hond ook mee te nemen als ik toch met Lily aan het wandelen ben. ‘Nee bedankt, ik loop vanavond weer een rondje’, zei hij toen en smeet de deur dicht.”
Veel beweging nodig
Het valt Bregje op dat Mike zijn hond minder vaak en lang uitlaat dan zij dat met haar hond gewend is. “Lily is een labrador en heeft veel beweging nodig. Ik wandel daarom vier keer per dag met haar en maak tussen de middag een ronde van minimaal een uur. Als je voor een grote hond kiest, weet je dat hij veel beweging nodig heeft. Ze vindt het heerlijk om door het bos te wandelen en op het grote veld achter een bal aan te rennen. De hond van Mike is een border collie; een slim en actief ras. Ook Boris zou elke middag minimaal een uur naar buiten moeten.”
Logboekje
Omdat Bregje de indruk krijgt dat Mike niet zo vaak met Boris wandelt, gaat ze een logboekje bijhouden. “Ik ben volledig afgekeurd en zit dus eigenlijk altijd thuis. Eén hele week ben ik gaan bijhouden hoe vaak en hoe lang Mike met zijn hond naar buiten gaat. Voor zijn werk doet hij dat tien minuten, als hij thuiskomt een kwartiertje en ’s avonds voor het slapengaan nog eens tien minuten. Bij elkaar opgeteld kom je niet eens aan één uur. De hond kan zo net zijn behoeften doen, maar daar is ook wel alles mee gezegd.”
Bemoei je met je eigen zaken
Bregje weet dat Mike druk is, dus biedt ze nogmaals aan dat ze Boris elke middag mee kan nemen tijdens de lange wandeling. “Ook nu weigert hij mijn hulp. Ik ben toen eerlijk geweest en heb gezegd dat ik heb bijgehouden hoe vaak en hoe lang hij met zijn hond wandelt. Woest was Mike toen ik vertelde dat Boris veel meer beweging en uitdaging nodig heeft dan hij nu krijgt. ‘Wat een bemoeizuchtig mens ben jij zeg. Bah! Bemoei je met je eigen zaken’, zei hij en smeet ook nu weer de deur hard dicht.”
Zo weinig buiten
Ergens weet Bregje dat haar logboekje wel ver gaat. “Maar honden zijn belangrijk voor mij. Ze hebben geen stem en kunnen niet zeggen wat ze willen. Maar als ik de oogjes van Boris zie, weet ik gewoon dat hij vaker uitgelaten wil worden. Hij ziet er gezond uit en Mike zal heus lief voor hem zijn en hem goed te eten geven, maar het is vreselijk om te zien hoe weinig het beestje buiten komt.”
Wat moet ik anders?
Om haar verhaal even kwijt te kunnen, belt Bregje met haar oude buurvrouw. “Ik vertelde over Mike, zijn hond en mijn logboek. Mijn oude buuf barstte in lachen uit en kon niet geloven dat ik dit echt had bijgehouden en ook nog tegen hem heb gezegd. Natuurlijk weet ik dat dit vreemd is, maar wat moet ik anders?”
Bovenste afbeelding: Unsplash+
Amm -
Bemoeial!!!!