Voor Bertine is het heel normaal dat haar kinderen altijd een beroep op haar kunnen doen. “Ja hoor, echt. Toen ze klein waren stond ik dag en nacht voor ze klaar en dat doe ik nu nog steeds. Het grote verschil met toen ze klein waren, is alleen dat ik er nu best wel eens wat waardering voor zou willen. En nou net dat gebeurt niet.”
Pijnlijke vergelijking
Op Instagram zag Bertine de reel die Mara met haar dochters maakte. “Voor Grootouderdag kocht zij samen met haar dochters bloemen voor oma Sandra. Sandra past vaak op de kinderen en daar zijn zowel Mara als haar dochters heel blij mee. Toen ik dat zag, brak ik. Het is natuurlijk not done om te vragen om waardering en cadeautjes, maar het is ook wel heel pijnlijk als je dat niet krijgt.”
Gebroken nachten
Heel wat nachten lag Bertine wakker door de kinderen. “Toen ze klein waren hadden ze krampjes of zaten ze in een sprongetje. Toen ze groter waren, gingen ze stappen en deed ik daardoor geen oog dicht. Lina, mijn dochter, haalde ik na het uitgaan altijd met de auto op. En Justin, mijn zoon, hield geregeld het hele huis wakker als hij een paar slokken op had. Dat is nu jaren geleden, maar die onderbroken nachten ben ik echt niet vergeten.”
Grootmoederrol kost veel tijd en energie
Inmiddels zijn de kinderen van Bertine volwassen en hebben ze een eigen gezin. “En dan sta je natuurlijk voor ze klaar. Elke maand heb ik wel kleinkinderen te logeren en iedere week zit ik ergens op te passen. Ik ga bijna met pensioen, dus doe het graag, maar het kost me wel veel tijd en energie. Het lijkt alleen of mijn zoon en dochter dat laatste niet inzien.”
Het gebrek aan dankbaarheid
Bertine baalt van de vanzelfsprekendheid waarmee Lina en Justin een beroep op haar doen. “Als ze me bellen, weet ik dat het niet is voor een gezellig praatje. Nee hoor, daar zit altijd een vraag achter. ‘Mam, kan jij Zoë vanmiddag ophalen van de crèche, mijn werk loopt uit?’ of ‘Mam, Maud en ik willen volgend weekend naar Parijs. Is het goed als ik de kinderen bij jou breng?’. Altijd zeg ik ‘ja’, zelfs als ik daar andere dingen voor moet afzeggen. Maar een bedankje? Ho maar!”
Vriendinnen worden wel bedankt
Om Bertine heen ziet ze dat haar vriendinnen wél regelmatig bedankt worden voor het oppassen op hun kleinkinderen. “Dan nemen ze bijvoorbeeld een souvenir mee of laten ze bloemen bezorgen. Dat zou echt niet in Lina en Justin opkomen. Mijn schoondochter Maud is de enige die zo nu en dan voor de gezelligheid op de koffie komt en laat merken dat ze blij is met mijn hulp. En hoe lief ik dat ook van mijn schoondochter vind, ik zou het zo graag van mijn eigen kinderen horen.”
Een gemiste kans
Bertine heeft laatst tegen haar schoondochter gezegd dat ze het enorm waardeert dat zij blij is met de hulp, maar dat ze dit ook wel eens van haar eigen zoon zou willen horen. “Ik zag dat het haar raakte. Ze zei dat ze het met Justin zou bespreken, maar tot dusver heb ik niks van hem vernomen. Ik weet zeker dat de eerstvolgende keer dat ik iets van hem hoor, het is omdat hij mijn hulp nodig heeft. Ja, ik geef die hulp graag. Maar ik vind het wel jammer dat er geen bedankje tegenover staat.”
Hoe ervaren andere grootouders dit?
Heel benieuwd is Bertine hoe andere grootouders dit ervaren. “Bedanken jullie kinderen je voor de hulp? Of is dat iets vanzelfsprekends wat je als ouder gewoon zou moeten doen? Is een beetje waardering teveel gevraagd?”
Afbeelding: Unsplash+
Fiene -
Hm vervelend maar zit het in hun zelf dat ze niet bedanken? Soms kunnen mensen wel eens vergeten 😓. Je hebt het aan jouw schoondochter aangegeven maar ook aan je kinderen? En anders inderdaad nee zeggen dan moeten ze wat anders zoeken. En niet zo naar andere kijken hoor! Denk dat veel mensen niet eens weten dat het nationale opa en oma dag was. En mijn ouders en schoonouders passen wel eens op maar dat is ook niet zo dat ik elke keer een bloemetje of iets geef. Behalve dan met de feestdagen dan krijgen ze wat “speciaals” als bedankje.