Toen Babs haar man Fedde leerde kennen, was het een sportieve kerel. “Twintig jaar geleden liep hij marathons en deed hij zelfs een Ironman. Heel aantrekkelijk, een man met een passie. Hij zette geen recordtijden neer, maar hij haalde er wel plezier en ontspanning uit. Minder handig was dat hij zeker 12 uur per week aan het trainen was. Toen we nog geen kinderen hadden, lukte dat nog wel, maar zodra onze eerste kwam, niet meer. Fedde legde de focus op zijn werk en het gezin, en het sporten verdween naar de achtergrond. Tot een jaar geleden…”
Bankhanger
Fedde ging in die jaren van atleet naar bankhanger. “Het zweet stond hem al op het voorhoofd als hij de trap op liep. Wekelijkse etentjes en ’s avonds een zak chips op de bank gaven hem een stevige welvaartsbuik, en eigenlijk deed hij niets meer aan sport. Nu hij bijna 50 wordt en laatst voor pijn aan zijn knieën naar de huisarts ging, kreeg hij te horen dat het verstandig zou zijn om fitter te worden. ‘Gezonder eten en van de bank af’, vatte Fedde het zelf samen. Nou, dat is wat hij heeft gedaan.”
Drie uur weg
Diezelfde avond bestelde Fedde nieuwe hardloopschoenen, hardloopshorts, compressiesokken en een peperduur sporthorloge. “Hij wilde weer rustig het hardlopen gaan oppakken, vertelde hij. Aan zijn aankopen te zien, kreeg ik de indruk dat ‘rustig’ de lading mogelijk niet helemaal dekt, en dat bleek te kloppen. Al een jaar lang is Fedde bijna dagelijks aan het sporten. In het weekend is hij soms wel drie uur weg voor een long run.”
Gaat alleen nog over hardlopen
Dat Fedde veel weg is van huis om te trainen, vindt Babs niet erg. “Ja, ik mis hem op de bank natuurlijk. Als ik lekker een film lig te kijken en hij rent ergens door een verlaten bos, dan mis ik hem. Maar eerlijk is eerlijk: hij werkt aan zijn gezondheid, en dat kan ik alleen maar toejuichen. Wat ik minder aangenaam vind, is dat het sinds een jaar alleen nog maar over hardlopen kan gaan. Elke ochtend en avond deelt hij uitgebreid wat er op zijn trainingsschema staat, welke marathons hij wil rennen, in welke tijd hij dat gaat doen, in welke zone hij moet trainen en hoe fit hij wel of niet was die dag.”
Toastjes en een mooie fles
Babs mist de gezellige avondjes waarop er toastjes en een mooie fles op tafel kwamen. “Gewoon even lekker ontspannen samen als de kinderen naar bed waren. Beetje kletsen over onze dag en dromen over later. Die gezamenlijke dromen hebben we niet meer. Fedde droomt nu van het lopen van een marathon onder de 3:15 uur, zodat hij zich kan inschrijven voor de Boston Marathon. Ook hoor ik hem over trailruns door woestijnen en bergen. En ik kan nergens over meepraten.”
Bespreekbaar gemaakt
Last van zijn knieën heeft Fedde niet meer. “En dat welvaartsbuikje is ook verdwenen. Hij lijkt weer op de man op wie ik 20 jaar geleden verliefd werd. Maar ik vraag me serieus af of dit nog wel is wat me gelukkig maakt. Soms hoop ik stiekem dat hij geblesseerd raakt of uitgekeken raakt op de sport. Natuurlijk wil ik dat hij fit is en plezier beleeft aan sport, maar hij kan nergens anders meer over praten. Dat heb ik laatst bespreekbaar gemaakt, maar ik kreeg niet de reactie waarop ik hoopte…”
Het heb opgegeven
Fedde gaf tijdens het door Babs geïnitieerde gesprek aan dat hij de steun van Babs mist. “Hij vindt het jammer dat ik weinig interesse toon en dat ik nooit mee ga naar zijn wedstrijden. Het liefst zou hij samen willen trainen, zodat ik ook mee kan naar Boston en alle trailruns. Mij niet gezien. Ik ben 45 jaar en nooit sportief aangelegd geweest, dus dat gaat nooit wat worden. Fedde vindt het jammer dat ik het geen kans geef en zei laatst dat hij vond dat ik ‘het een beetje heb opgegeven’. Dat maakte me zo boos, dat ik kwaad naar boven ben gelopen. We hebben er sindsdien niet meer over gesproken. Maar het laat me niet los.”
Bovenste afbeelding: Freepik
Fiene -
Zou graag zijn kant van het verhaal willen horen..hij slaat misschien door maar jij steunt hem niet door ook eens interesse in hem te tonen. Hij heeft geen zin om met jou op de bank te gaan zitten tv kijken enz. Misschien tussenweg?