Vijf jaar geleden verhuisde Jessy van Utrecht naar Amsterdam. “Voor mijn werk kreeg ik de kans om in Amsterdam te gaan werken. Als kind droomde ik er al van om in Amsterdam te wonen, maar door mijn studiekeuze en mijn eerste baan ben ik in Utrecht terechtgekomen. Heel gaaf vond ik het dan ook dat ik vijf jaar geleden alsnog naar de hoofdstad kon verhuizen. Ik ben er gelukkig, heb veel vrienden en een lekker appartementje. Maar ik word wel gek van mijn onderbuurman…”
Verschrikkelijk
Jessy woont driehoog in Amsterdam Oud-West. “Echt een leuke buurt. Lekkere dingen halen op de Ten Katemarkt, hardlopen in het Vondelpark en ’s zomers is het goed toeven op de vele gezellige terrassen. Amsterdam voelt helemaal als mijn stad en ik wil hier nooit meer weg. Wél overweeg ik steeds vaker om te verhuizen. Met tegenzin, want mijn appartement is fijn. Maar die onderbuurman is verschrikkelijk.”
Gewoon gezellig
Omdat Jessy op driehoog woont, deelt zij de voordeur met haar buren van twee- en éénhoog. “De mensen van de begane grond hebben een eigen voordeur, maar ik deel hem met de onderburen. Op éénhoog woont een leuk jong stel dat net een kindje heeft gekregen. Ze zijn vriendelijk en ik drink zo nu en dan een borrel met ze. Gewoon gezellig! Maar met Eduard, de buurman van tweehoog, heb ik die band niet.”
Geen zin in monologen
Eduard is een alleenstaande man die constant een praatje wil maken. “Maar ik heb daar geen zin in. Hij praat vooral over zichzelf, heeft een luide stem en is zo twintig minuten aan het woord. Ik probeer hem vanaf het begin al een beetje te ontlopen, puur omdat ik geen zin heb in zijn monologen. Natuurlijk groet ik vriendelijk als ik hem tegenkom, maar ik loop snel door en doe vaak alsof ik aan het bellen ben.”
Vreemd systeem
Naast het delen van een voordeur naar de straat, delen Jessy en haar buren ook de brievenbus. “Het is één gleuf waar de post van alle drie de appartementen in gaat. Als ik thuiskom en zie dat er post ligt, neem ik het mee naar boven en leg ik voor ieders deur de brieven neer. De buren van éénhoog leggen het meestal gesorteerd op de trap klaar, zodat iedereen zijn of haar eigen stapeltje open kan maken. Prima. Alleen Eduard houdt er nogal een vreemd systeem op na…”
Neemt mijn post mee
Eduard heeft zo veel behoefte aan aanspraak, dat hij de post persoonlijk bij zijn buren langsbrengt. “Dan klopt hij aan de deur en roept: ‘De postbode is er.’ Hij wil dan dat ik opendoe, de post aanneem en luister naar zijn verhalen. Daar heb ik natuurlijk geen zin in, dus ik doe dan gewoon alsof ik niet thuis ben. Eerst legde hij het voor mijn deur, maar omdat hij doorheeft dat ik nooit opendoe, neemt hij nu mijn post mee naar zijn huis. En dat is nóg storender.”
Sorry, iets te snel
Wanneer Eduard de post van Jessy te pakken heeft, appt hij haar dat ze het bij hem kan ophalen. “Zó irritant en totaal onlogisch. Laat het gewoon beneden liggen en ik pak het zelf wel als ik thuiskom. Maar wat ik nóg vervelender vind, is dat hij de post soms ook openmaakt. ‘Sorry Jessy, ik was iets te snel. Ik heb deze envelop al opengemaakt en zag toen pas dat het voor jou was,’ zegt hij dan.”
Geloof er niks van
Het stoort Jessy ontzettend dat Eduard zo met haar post omgaat. “Het zijn zelden belangrijke of vertrouwelijke dingen – dat gaat inmiddels vooral via de mail. Het zijn soms een rekening, verjaardagskaarten of uitnodigingen; niet geheim, maar wel bestemd voor mij. En dan baal ik dat mijn onderbuurman het mee naar zijn huis neemt, ik het moet komen ophalen en hij de post nog open heeft gemaakt ook. Hij zegt wel dat hij het niet leest, maar ik geloof er niks van.”
Kan niet de bedoeling zijn
Al meerdere keren heeft Jessy tegen Eduard gezegd dat ze niet wil dat hij nog aan haar post zit. “Hij blijft maar herhalen dat hij alleen maar goede bedoelingen heeft en dat hij niet wil dat het te lang door de gang slingert. Wat een onzin. Ik kom elke middag of avond thuis uit mijn werk en als er iets ligt, pak ik het diezelfde dag nog. Ergens heb ik het idee dat Eduard echt een engerd is die mijn aandacht wil. En dat is niet fijn. Het geeft me zelfs zo’n rotgevoel dat ik overweeg een ander appartement te kopen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?!”
Bovenste afbeelding: Freepik
Joris -
Een pand met 3 appartementen, maar met een gedeelde eigen brievenbus. Heb je wel een eigen huisnummer? Fix dan ook een eigen brievenbus…