Als kind van zeer afwezige ouders weet Suzan hoe het is om er alleen voor te staan. “Allebei mijn ouders waren arts en werkten op de universiteit. Ik werd vooral door mijn oma en heel veel verschillende oppassen opgevoed. Dat vond ik vroeger verschrikkelijk, maar het heeft ervoor gezorgd dat ik al op jonge leeftijd onafhankelijk was. Op mijn zeventiende ging ik uit huis en op mijn achttiende was ik financieel zelfstandig. Sindsdien heb ik nooit meer mijn hand hoeven ophouden bij mijn ouders, en dat wilde ik ook niet. Juist daarom schaam ik me zo voor mijn baan op dit moment.”
Geweldig werk
Suzan was geen studiebol, maar wel goed met taal. “Na de middelbare school werkte ik bij verschillende kranten. Ik kreeg weinig betaald, maar door veel uren te maken en hard te werken leerde ik snel en veel. Het schrijven past bij me; elke dag is het weer een verrassing waar je aan mag werken. En ik vind het geweldig om me steeds weer in een nieuw onderwerp vast te bijten en allerlei nieuwe dingen te leren. Er zijn maar weinig beroepen waarbij je zoveel verschillende informatie tot je krijgt als bij het schrijven.”
Inkomsten lopen terug
Enkele jaren later begint Suzan voor zichzelf als zzp’er en neemt ze veel verschillende schrijfklussen aan. “Van stukken voor de krant tot artikelen voor vakbladen. En van webteksten voor ondernemers tot het creatief opschrijven van langetermijnplannen van multinationals; ik draai er mijn hand niet voor om. Jarenlang kon ik er heel goed van leven, maar sinds de komst van AI zie ik mijn inkomsten hard teruglopen.”
Ik baal
Voor wat meer ‘standaardteksten’ gebruiken steeds meer bedrijven AI om te schrijven. “Dat snap ik heus, het is fijn dat je op deze manier gratis teksten kunt genereren. Erg persoonlijk, origineel of creatief zijn ze niet, maar ze doen vaak wat ze moeten doen. Ondanks dat ik echt wel begrijp dat dit de toekomst is, baal ik als een stekker dat een aanzienlijk deel van mijn inkomen nu is weggevallen.”
Schoonmaken
Waar Suzan eerst een prima boterham verdiende met haar schrijfklussen, is dat nu wel anders. “Ik had het echt niet heel breed, maar ik kon er goed van rondkomen. Nu niet meer. En omdat ik absoluut nergens wil klagen óf mijn hand wil ophouden, heb ik besloten er een baantje naast te nemen. Nu maak ik ’s nachts kantoorpanden schoon.”
Moe en droevig
Suzan vindt het werk vreselijk. “Sta je daar midden in de nacht in een verlaten kantoor. Zo eenzaam en vermoeiend! Het enige voordeel is dat het goed betaalt en dat ik hierdoor mijn rekeningen gewoon kan betalen. Maar verder word ik er helemaal niet vrolijk van. Tegen het schrijven zag ik nooit op en ik had altijd zin in mijn werkdag, maar nu ik dit erbij doe, word ik vaak moe en droevig wakker.”
Schaamte
Niet alleen vindt Suzan het werk verschrikkelijk, ze schaamt zich er ook voor. “Ik schaam me dat ik niet kan rondkomen van mijn eigen bedrijfje. Jarenlang riep ik dat ik niemand nodig had en dat het niks uitmaakte dat ik nooit ben gaan studeren. Nu blijkt helaas dat mijn ouders gelijk hadden: met een diploma heb je iets om op terug te vallen…”
Opties
Suzan twijfelt enorm over wat ze gaat doen. “Ik heb een paar opties. De eerste optie is doorgaan zoals het nu gaat. Dat zie ik niet zitten, maar het zorgt er wel voor dat ik kan blijven schrijven. De andere optie is mijn hand ophouden en geld van mijn ouders lenen. Ze bieden het me regelmatig aan, maar dat heb ik tot nu toe altijd geweigerd. Optie drie is een opleiding volgen en een ander vak leren. Maar goed: wat dan? Zo leuk als schrijven ga ik het nooit vinden.”
Bovenste afbeelding: Unsplash+
Roo -
Je hoeft je niet te schamen want je doet je werk voor jezelf, voor je eigen inkomen. Wat een ander daarvan vindt of denkt doet er totaal niet toe. Maar dat je het werk niet leuk vindt, dat is een tweede. Het leven is te kort om je ongelukkig te voelen in je baan. Zie het als iets tijdelijks en zoek ondertussen iets anders. Er is vast wel meer dan schoonmaakwerk wat je kunt doen zonder diploma.