Een half jaar geleden trokken Kitty (37 jaar) en James na zes jaar de stekker uit hun relatie. “James was steeds met andere vrouwen. Niet één keer, maar wel tien keer. En het zou me niks verbazen als het nog meer blijkt te zijn”, vertelt Kitty. “James leek een lieve, leuke en betrouwbare jongen. We woonden sinds drie jaar samen en hadden het zelfs over het krijgen van kinderen. Duidelijk is dat dit niet meer gaat gebeuren en daar baal ik van. Ik ben de jongste niet meer en ik verlies langzaam maar zeker de hoop dat ik ooit nog moeder zal worden. Naast het feit dat ik mogelijk nooit moeder zal worden, ben ik ook nog een heel dierbaar erfstuk kwijt. Ik deed dit cadeau aan James, maar hij weigert het cadeau terug te geven…”

Laatste fysieke aandenken

Op de dag dat James en Kitty vijf jaar samen waren, gaven ze elkaar een cadeau. “James kreeg van mij het horloge dat ik erfde van mijn vader. Toen ik tien jaar oud was kwam hij om bij een auto ongeluk. Hij liet mij zijn horloge na. En niet zomaar één; het is een Rolex. Het bijzondere aan dit horloge is dat mijn vader het weer van zijn vader erfde. De klok is vijftig jaar oud en heeft dus niet alleen financiële waarde, maar ook emotionele waarde. Naast een doos met foto’s en een oud t-shirt, was dit horloge een van de laatste fysieke aandenken die ik aan mijn vader had.”

Doorgeven aan de kinderen

James is ongelofelijk blij met het horloge dat hij van Kitty krijgt. “Hij vond het natuurlijk geweldig, zo’n mooie vintage Rolex. Hij realiseerde zich maar al te goed dat het van mijn vader was geweest en dat maakte het voor hem extra bijzonder. Zelf geef ik helemaal niks om dure spullen en dus vond ik het bijzonder om het horloge door te geven aan mijn vriend. Uiteraard met de hoop dat hij dit later weer zou doorgeven aan onze kinderen samen. Die kinderen samen zullen er echter nooit komen.”

Gehecht aan het horloge

Toen Kitty ontdekte dat James haar meerdere keren heeft bedrogen, zette ze direct een punt achter de relatie. “Dat was heel pijnlijk. Wat het allemaal nog pijnlijker maakt, is dat James vertikt om mij het horloge van mijn vader terug te geven. ‘Een cadeau blijft een cadeau’, zei hij erover. Toen ik hem er huilend aan herinnerde dat dit een van de weinige aandenken aan mijn vader is, was hij keihard. ‘Heb ik niks mee te maken. Ik ben nu gehecht aan dit horloge en je krijgt hem niet terug’.”

Emotionele waarde

Omdat Kitty het erfstuk heel graag terug wil, biedt ze James aan het horloge van hem terug te kopen. “Ook dat wil hij niet. Hij zegt dat het hem niet om de geldelijke waarde van het horloge gaat, maar om de emotionele waarde. Ik kookte van woede toen hij dit zei; want de emotionele waarde is voor mij stukken groter dan voor hem. Het is ongelofelijk dat hij dit niet wil inzien.”

Cadeau terug? No way!

Uit pure wanhoop vraagt Kitty de beste vriend van James om hulp.  “Hij is advocaat en ik heb hem gevraagd de druk op te voeren. Ik heb hem het verhaal uitgelegd en gevraagd of hij wil proberen op James in te praten. Helaas, ook hem is het niet gelukt om James van gedachten te doen veranderen. James geeft ook aan dat een gift in principe onherroepelijk is. Ik ben de wanhoop nabij; dat horloge wil ik echt terug. James heeft een hele goede baan en het gaat hem dus echt niet om het geld. Ik heb zo veel spijt dat ik hem iets heb gegeven wat mij zo dierbaar is…. Hoe krijg ik het ooit nog terug?”

Afbeelding: Ionela Mat via Unsplash

Schoonmoeder van Anna eist een vaderschapstest: “Gelooft niet dat het haar kleindochter is”

Al 15 jaar zijn Anna en Marijn (nu allebei 30 jaar) een stel. “We kennen elkaar van de middelbare school. Toen we bij elkaar in de klas kwamen was het gelijk raak. We kregen verkering en zijn nooit meer uit elkaar gegaan. Nu zijn we 15 jaar verder, hebben samen een huis en zijn sinds drie maanden de gelukkige ouders van Julie”, vertelt Anna. “We zijn ongelofelijk blij en trots. Toch is er iets heel naars wat zich momenteel in ons leven afspeelt… Mijn schoonmoeder twijfelt namelijk of Marijn wel de vader van Julie is. Ze wil dat we een vaderschapstest doen…… VERDER LEZEN”