Een standaard moeder heeft Lena nooit gehad: als haar moeder ergens is, dan gebeurt er van alles. “Mijn zusje en ik schaamden ons vroeger soms voor haar en wilden een ‘gewone’ moeder. Daar moeten we nu vaak nog om lachen.” Minder om te lachen is dat Lena’s vader een paar jaar geleden overleden is en haar moeder nu verliefd op een vrouw is en Lena daar grote moeite mee heeft.
Hoewel Lena als kind zich wel eens een beetje schaamde voor haar moeder, ziet ze nu in wat een bijzondere vrouw haar moeder is. “Ze is een levendige vrouw en laat zich door niets en niemand de wet voorschrijven. Ze doet waar ze zin in heeft, heeft een leuke vriendinnenclub om zich heen en is nog super actief als vrijwilligster bij verschillende organisaties.” Toen haar moeder op haar zeventigste aankondigde dat ze de studie psychologie wilde gaan doen, was Lena eigenlijk niet eens echt verrast. “Dat is echt wat voor mijn moeder.”
Voor de duvel niet bang
Lena en haar zus zijn opgegroeid in een warm nest. “Alles kon bij ons thuis en iedereen was welkom. Wilde je blijven eten? Geen probleem, mijn moeder flanste wel wat in elkaar en iedereen had genoeg. Ik kijk terug op een vrolijke onbezorgde jeugd. En mijn moeder was levendig en voor de duvel niet bang. Als kind vind je dat lastig en schaam je je rot, maar als je zelf volwassen bent zie je pas wat voor een effect zo’n moeder heeft. Ik hou van haar en ben trots op haar.”
Mijn ouders gaven elkaar de ruimte
Als de vader van Lena overlijdt, nu vier jaar geleden, is de wereld iets minder zonnig. “Mijn ouders hadden een enorm stevige band met elkaar. Jong getrouwd, jong kinderen gekregen en altijd voor elkaar gekozen. Natuurlijk had hun huwelijk ups en downs, maar vooral ups. Mijn vader gaf mijn moeder de ruimte voor haar gekke ideeën en liet haar doen waar ze goed in was. Andersom was dat net zo: mijn moeder moedigde mijn vader aan actief te blijven en te doen wat hij leuk vond. Als die twee ergens binnenkwamen was het gewoon gelijk gezellig.” Ze zijn van slag als vader overlijdt maar pakken na een tijdje de draad voorzichtig weer op. “Mijn vader wilde niet dat we zouden blijven treuren en somberen. Hij wilde dat we doorgingen, plezier maakten en hem niet zouden vergeten. Nou, dat gaat niet gebeuren, nooit!”
Mijn moeder en haar nieuwe vriendin
Na een tijdje heeft de moeder van Lena opeens veel contact met een vriendin, Maria. Ze neemt Maria overal mee naar toe en Lena vindt dat wat vreemd. “We kenden Maria helemaal niet maar dat maakte mijn moeder niet uit. Verjaardag? Maria was er ook. Kerst? Maria schoof ook aan de tafel. Aanvankelijk dachten mijn zus en ik dat het een ‘gewone’ vriendin was, maar al snel kwamen we erachter dat mijn moeder en Maria meer waren dan zomaar gewone vriendinnen. Het waren geliefden.” De dag dat Lena werd gebeld door haar moeder, vergeet ze nooit meer. “Ik had een thuiswerkdag en mijn moeder belde. Aanvankelijk nam ik niet op, maar ze bleef maar bellen. Ze moest duidelijk iets vertellen.”
Trouwen met een vrouw?!
Lena belt haar moeder terug en het hoge woord komt eruit: ze gaat trouwen met Maria. “Trouwen? Met een vrouw? Ik snapte er niks van. Sinds wanneer was mijn moeder lesbisch? Ik zei dat ik eraan kwam en hing op. Een kwartiertje later zat ik bij haar op de bank.” Stralend herhaalt haar moeder de boodschap: ze gaat trouwen met de vijftien jaar jongere Maria. Er is geen speld meer tussen te krijgen, sterker: de datum was al vastgelegd. “Dat mijn zus en ik er ondersteboven van zijn en even aan het idee moeten wennen, maakt haar allemaal niet uit. Het is wat het is en Maria maakt haar gelukkig en daar gaat het toch om, vindt mijn moeder.”
Ik wil haar even niet meer zien
Vooral lastig vindt Lena dat het lijkt alsof het huwelijk dat haar vader en haar moeder niet echt was, niet oprecht. Haar moeder ontkent dat en vindt dat haar dochters niet zo bekrompen moeten doen. “Een mens kan toch van smaak veranderen? zegt ze dan. Nou, ik vind het een vreemde situatie en weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Een paar vriendinnen van mij hebben ook een relatie met een vrouw. Dat iemand lesbisch is is voor mij geen enkel probleem. Wel dat mijn moeder het mogelijk altijd voor mijn vader heeft verzwegen. Maar het helpt ook niet dat ik Maria niet zo’n leuke vrouw vindt. Mijn moeder en zij doen alles samen dus ik zie haar vaker dan me lief is. Mijn zus berust inmiddels in de situatie maar ik blijf het raar vinden. En een beetje een verraad naar mijn vader. Het liefst zou ik mijn moeder even niet meer willen zien, om na te kunnen denken en uit te zoeken waarom ik me zo voel. Maar het contact met haar verbreken vind ik ook best ver gaan.”
Wat vind jij? Begrijp je dat Lena in de war is? Of is het heel ouderwets en incorrect gedrag van Lena en moet ze haar moeder lekker haar gang laten gaan? Wat zou jij doen? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door cottonbro via Pexels
Emmie -
Wat een vreemde reacties. Alsof ze haar moeder niets gunt. ik vind het logisch dat de keuze van je moeder deze vragen oproept. Een verandering is het makkelijkst te verwerken als het niet plotseling is maar je er aan kunt wennen. die fase daar zot je nu in. Daarnaast speelt misschien de loyaliteit naar je vader ook een rol. Omdat hij er niet meer is neem je hem mee in gedachten en kun je je afvragen wat hij er van zou hebben gevonden.
Wat je voelt is passend en heeft niets te maken met het de ander niet gunnen. Ook duurt het misschien langer dan je zus maar dat maakt helemaal niets uit. Neem de tijd in deze fase.