Last van het lege nestsyndroom heeft Kathy geen moment gehad; toen haar twee dochters en zoon hun vleugels uitsloegen, haalde zij opgelucht adem. Rust! Haar eigen leven terug! Maar het valt haar een beetje tegen. Vooral haar jongste dochter doet vaak een beroep op haar moeder. “Ik vind dat lastig. Ik heb geen zin om weer te klussen omdat zij zonodig drie keer in twee jaar tijd verhuist.”
Kathy heeft met plezier voor haar kinderen gezorgd. “Ik heb me al die jaren dat zij me nodig hadden weggecijferd. Ik reed van hot naar her met mijn kuikens, bracht ze naar sportclubjes en feestjes. Ik liet ze de wereld zien, ging museum in, museum uit en deed dat met hart en ziel. Nu ze alle drie op eigen benen staan en het huis weer van mijn man en mij is, geniet ik van mijn vrijheid. Van de tijd voor mezelf.”
Als eerste in de kluskleren
Met plezier spreekt Kathy weer af met haar vriendinnen, gaat wekelijks naar yogales, wandelt met een clubje en werkt nog drie dagen in een verzorgingscentrum. De weekenden trekt ze erop uit met haar man Jaap. “Mijn leven is heerlijk. Mijn twee oudste kinderen hebben hun weg gevonden, zijn druk met werk en gezin, maar met jongste dochter gaat het wat minder. Keer op keer lopen haar relaties op de klippen en pakt ze haar boeltje op om te verhuizen.” De eerste keer vond Kathy het geen probleem; ze stond als eerste in de kluskleren om haar jongste te helpen. Maar drie keer in twee jaar tijd aan de klus en verhuizing, vindt ze wat veel.
Schilderen en behangen
“Ik weet ook niet wat het is. Waarom valt ze steeds op de verkeerde man? En waarom kruipt ze steeds zo snel bij hem in? Ik heb haar al een paar keer geopperd dat het misschien beter is eerst even te latten voordat ze de huur van eigen woning opzegt om na een paar maanden als de wiedeweerga weer een nieuw onderkomen te vinden.” Zou Kathy ook beter uitkomen, want haar dochter vindt het de normaalste zaak van de wereld dat haar ouders haar zonder morren komen helpen om te schilderen en te behangen.
Vraag je vrienden maar
Toen haar dochter twee weken terug huilend op de bank zat omdat haar relatie over was, maar vertelde dat ze gelukkig wel een flatje had gevonden waar ze terecht kon, brak er iets bij Kathy. “Ik zei haar dat ik niet zo’n zin heb om te klussen. Dat ik in de weekenden lekker met Jaap op pad wil en dat het misschien een idee is als ze haar vrienden vraagt te helpen. Maar die heeft ze nauwelijks meer omdat ze als ze een nieuwe liefde heeft, alleen maar oog heeft voor die man en haar vrienden verwaarloost en uiteindelijk kwijtraakt.”
Egoïstisch? Ik?
Het levert een dikke vette ruzie tussen Kathy en Jaap op. Jaap vindt dat ze het niet kan maken haar dochter alleen te laten tobben. “Hij noemde me zelfs egoïstisch. Ik dacht: ‘ho eens even, ik ben niet degene die zich steeds weer in een nieuwe relatie en dito huis stort. Je kunt niet van mij verwachten dat ik opdraaf wanneer mijn dochter piept. Ze is bijna dertig en volwassen, me dunkt.” Kathy is niet van plan te schilderen bij haar dochter en haar man is daarover woest. Hij gaat wel en vindt het onwijs kinderachtig dat zij haar poot stijf houdt.
Gewoon geen zin
“Ik voel me echt wel een beetje een naar mens, maar ik houd voet bij stuk. Ik wil gewoon mijn eigen leven leiden en ben van mening dat mijn kinderen dat ook moeten doen. Mijn zoon is het roerend met me eens en door hem voel ik me gesteund, maar mijn dochters en man zijn teleurgesteld. Ik vind mezelf dan een aansteller, wat maakt het nou uit om een paar uurtjes te klussen, maar het gaat om het principe. Ik heb er gewoon geen zin in.”
Wat vind jij? Stelt Kathy zich aan en moet ze zich er bij neerleggen. Immers: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen. Of vind je dat ze groot gelijk heeft en het helemaal prima is om een keer nee te zeggen? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Karolina Grabowska via Pexels
Joris -
Dan ga je niet? Opgelost.