Geboren in een ondernemersgezin was het niet gek dat Yasmin (47) ook een zaak zou runnen. Haar ouders hadden een goedlopend restaurant en Yasmin opende op haar achtentwintigste een snackbar. “Apetrots was ik erop en het is mijn lust en mijn leven,” glundert ze. Inmiddels heeft ze drie goedlopende snackbars, twee kinderen van dertien en zestien en is ze sinds twee jaar gescheiden. Haar ex kon haar werkdrive niet handelen en dat haar kinderen op een tweede plaats komen, kan even niet anders. “Er moet wel brood op de plank komen.”
Haar oma zei altijd: ‘van werken is nog geen mens doodgegaan’. Een waarheid als een koe vindt Yasmin. Haar ouders waren vroeger altijd in de weer. Waren ze niet in het restaurant, dan deden ze wel inkopen voor de keuken of maakten ze er schoon. “Mijn broer en ik waren dan alleen thuis en als er wat aan de hand was konden we naar de buurvrouw. Wij vonden dat heel normaal.” Toen Yasmin de kans kreeg en snackbar over te nemen, aarzelde ze geen moment. “Het was behoorlijk verwaarloosd maar ik zag de potentie. Ik verfde de muren, tikte nieuw interieur op de kop, hield sollicitatiegesprekken en opende De lachende frietzak.”
Naar Dubai
De zaken gingen goed en op haar dertigste ontmoette ze Ernst. “Hij kwam elke week in mijn snackbar en na een tijdje had hij al zijn moed bij elkaar geschraapt en vroeg me mee uit.” De twee worden verliefd en krijgen een zoon en een dochter. Inmiddels opende Yasmin nog twee filialen. Ernst steunde haar, ging parttime werken en zorgde voor het huishouden en de kinderen zodat zijn vrouw zich volledig kon storten op de zaken. “Ernst was aanvankelijk trots, maar toen het echt goed met mijn zaken ging, mensen mij herkenden en ik lezingen op scholen gaf over de weg naar succes, vond hij het al minder grappig. Steeds vaker zat hij alleen met de kinderen, maar dat was de deal. Ik zorgde er wel voor dat we met het hele gezin drie weken op vakantie naar Dubai konden. En dat was alleen maar mogelijk door snoeihard te werken.”
Verdrietig
Drie jaar geleden was voor Ernst de maat vol; hij trok het niet meer en wilde scheiden. Yasmin probeerde hem over te halen te blijven en niet alleen omdat zij dan kon doen wat ze wilde, maar ook omdat hij nog steeds de liefde van mijn leven was. “Ik was echt verdrietig. Ernst vertrok en opeens hadden mijn kinderen me nodig. Ik zat in een spagaat en opperde dat ze uit school naar hun vader zouden gaan. Maar dat ging niet omdat Ernst fulltime was gaan werken.” De au pair die Yasmin inhuurde verliet na vier weken het huis; de kinderen konden niet aan haar wennen. Yasmin zat met haar handen in het haar; ze had echt geen tijd om met thee en koekjes thuis te zitten als haar kiddo’s uit school kwamen.
Ze krijgen alles van me
Vriendinnen van Yasmin maken voorzichtig duidelijk dat het misschien beter is wat meer tijd voor haar kinderen uit te trekken. “Ik snap ze wel, maar dacht ook: waar bemoeien jullie je mee? Ik heb met mijn kinderen afgesproken dat ze wat vaker alleen thuis zitten, maar ik zorg ervoor dat ze voldoende geld hebben om wat lekkers te kopen en eten van te bestellen. Ook vind ik het geen probleem als er vrienden en vriendinnen mee komen. Ze krijgen alles van me en hebben alle vrijheid. Tuurlijk baal ik ook als ik niet bij belangrijke gebeurtenissen kan zijn, maar echt, ik probeer er voor ze te zijn, maar moet de snackbars ook draaiende houden, dat is momenteel het aller belangrijkste voor mij. Soms zou ik willen dat Ernst er weer was, ik mis hem, maar hij komt pas terug als ik mijn snackbars verkoop of in elk geval minder ga werken. Dat is een onmogelijke keuze … “
Wat vind jij? Snap je dat Yasmin lekker aan de slag wil in haar snackbars en van het succes geniet? Of vind je dat ze er toch meer voor haar kinderen moet zijn? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Om privacy redenen zijn de namen en de foto in dit artikel gefingeerd.
Foto: Raul Varzar – Unsplash
