Een vriend noemt mij weleens ‘dokter Mara’. Laat ik maar meteen uit de wereld helpen dat ik een arts ben. Dat ben ik namelijk niet. Maar hoewel ik geen arts ben, ben ik wel een zogenoemde thuis-dokter. Niet omdat ik er ooit een studie geneeskunde naast gedaan heb of mij al jaren in medisch-wetenschappelijke artikelen verdiep, maar gewoon omdat ik alles (maar dan ook echt alles) Google. En ik ben niet de enige.
Maar liefst tweederde van de Nederlanders van 12 jaar en ouder doet het: Googelen naar gezondheid en levensstijl. En daarmee zijn we koplopers in Europa. Maar is dat wel zo slim? Huisarts Annemarie Munster zegt tegen Lindanieuws wat zij hiervan vindt.
Kanker of een andere nare ziekte
Volgens Munster pakt het Googelen naar klachten niet altijd goed uit. Al snel rollen er de meest ernstige ziektebeelden uit je Google zoektocht, terwijl je misschien slechts een onschuldige kwaal onder de leden hebt. “Mensen denken snel dat ze bijvoorbeeld kanker of een andere nare ziekte hebben, en worden dan eerder bang. Ook lezen mensen soms dingen die niet kloppen op websites die niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. Het is dan aan de arts of specialist om uit te leggen wat juist is.” Een deel van de mensen wordt door de eigen zoektocht zo bang, dat ze aandringen op vervolgonderzoek, zoals een scan. “In bepaalde gevallen wordt er dan onnodig onderzoek gedaan. En dat is duur.”
Betrouwbare websites
Wil je wel zelf Googelen naar klachten, ziektes en symptomen? Dan adviseert Munster gebruik te maken van betrouwbare websites. “Je kunt het beste Googelen op www.thuisarts.nl, van het Nederlands Huisartsen Genootschap. Op deze site staan allerlei klachten, zoals bijvoorbeeld keelpijn, hoofdpijn en duizeligheid. Er staat tevens duidelijk beschreven wanneer je een huisarts moet bellen en wanneer je beter kunt afwachten, maar ook wat je zelf het beste kunt doen.”
Wat doe jij?
Google jij ooit zelf naar ziektes? En wat doe je hier dan mee? Zelf deed ik het laatst nog en dat had ik beter niet kunnen doen… Tijdens de 20-weken echo bij de verloskundige kreeg ik te horen dat mijn placenta mogelijk voor de uitgang lag (ook wel placenta praevia genoemd). Thuis ben ik druk gaan Googelen naar wat dat precies inhield, wat het met mijn zwangerschap zou doen en hoe ik zou moeten bevallen. De informatie die daar uitrolde maakte mij erg bang. Ik heb nachten slecht geslapen en was sneller afgeleid op mijn werk. Een paar dagen later zat ik in het ziekenhuis om te laten kijken of het inderdaad om placenta praevia ging. Wat bleek? Er was niks aan de hand en alles zag er goed uit. Had ik mij voor niks zo’n zorgen gemaakt! Ik ga het niet meer doen dus. Als ‘leek’ kan je het niet weten en dat is soms maar goed ook.
