Ivanka en Reinier zijn volgend jaar 30 jaar getrouwd, maar ze weten nu al dat ze dit niet gaan vieren. Het plannen van een jubileumfeestje zit er dan ook niet in. Een begrafenis helaas wel. Reinier is er vorig jaar achtergekomen dat hij dikkedarmkanker heeft, wat door de grote hoeveelheid uitzaaiingen niet meer behandelbaar is. Ivanka vertelde ons haar heftige verhaal over haar leven met Reinier en de voorbereiding op haar leven zonder hem.
Reinier is altijd een doorzetter geweest. In de 40 jaar dat hij werkzaam was als aannemer, heeft hij nooit één dag vrij genomen. Ziek worden, daar deed Reinier niet aan. Ook onze kinderen, twee jongens van inmiddels 29 en 33 jaar oud, zijn echte doorzetters. Kinderen van hun vader zeg ik altijd.
Maar dat het niet altijd maar goed is om zo extreem door te zetten, werd afgelopen zomer duidelijk. Reinier klaagde al een tijd over buikpijn. “Ivanka, ik word godsgillend gek van die kolere buikpijn” zei hij steeds vaker met zijn typisch Amsterdams accent. “Oh Reinier, stel je toch niet zo aan! Naar de dokter of ophouden met zeuren” gaf ik dan altijd als antwoord. Maar naar de dokter gaan, dat deed hij niet. Als familie hadden wij wel een huisarts, maar ik geloof dat Reinier er voor die tijd nooit is geweest.
Toen Reinier na maanden lang klagen toch naar de dokter ging voor zijn buik- en inmiddels ook rugpijn wist ik dat er iets niet goed zat. Hij zou nog doorlopen met twee gebroken benen, dus dit was zeker geen goed teken. Met een knoop in mijn maag wachtte ik tot mijn man thuiskwam. Het leek uren te duren… Maar hij was al binnen een uur na vertrek thuis. “Schat, je mot me effe naar het ziekenhuis rijden. De huisarts wil dat ik wat scans laat maken” zei Reinier alsof hij het over een ritje naar de supermarkt had.
Een dag later werden we gebeld door de arts met de vraag of we even langs wilden komen. “Het komt me nu eigenlijk helemaal niet uit” hoorde ik Reinier nog antwoorden, maar toen ik aan de andere kant van de lijn hoorde dat het toch wel heel dringend was stapten we snel in de auto. Die middag kwam ons hele leven op zijn kop te staan. De arts vertelde dat Reinier dikkedarmkanker heeft. Niet alleen zit de kanker in zijn darm, maar het is ook uitgezaaid naar zijn lever, longen en lymfeklieren. En niet zo’n klein beetje ook. Er blijkt al snel dat Reinier niet meer te redden valt, de kanker heeft zich veel te ver door het lichaam verspreid. Als we er eerder bij waren geweest, hadden ze hem nog kunnen redden, maar dat heeft nu geen zin meer.
We proberen als familie elke dag te genieten. Onze zoons hebben allebei kinderen, dus uit spelen met de kleinkinderen put hij heel veel kracht. Toch worstel ik ontzettend met het idee dat Reinier er straks niet meer is. Uiteindelijk woon ik dan helemaal alleen. Gelukkig kunnen we ons hier samen op voorbereiden, en Reinier helpt me goed. Samen hebben we alle financiën geregeld en gezorgd dat ik in het huis kan blijven. Ook denkt Reinier mee met het organiseren van zijn begrafenis. Het is tenslotte zijn laatste feestje. Bier, bitterballen en iedereen in Ajax-shirt; dat is wat hij wil.
Ik baal er ontzettend van dat Reinier zo lang heeft gewacht met het bezoeken van de dokter. Als hij beter naar zijn lichaam had geluisterd, hadden ze veel meer voor hem kunnen doen. Mijn twee zoons hebben er gelukkig van geleerd. Als zij nu ergens last van hebben ondernemen zij actie, en al helemaal bij hun eigen kinderen. Ondanks het gemis wat we samen tegemoet gaan, zien we dit als een waardevolle les.
LEES HIER MEER WAARGEBEURDE VERHALEN OP DAMESPRAATJES
In verband met de privacy van de betrokkenen hebben we de namen veranderd. De foto hierboven is ter illustratie. Heb jij zelf ook een heftig verhaal wat je (anoniem) met de wereld wil delen? Mail dan naar [email protected]
