fb

Emily mist de mensen van het zorghotel waar ze twee maanden verbleef heel erg

Haar hele leven veranderde toen Emily zich verstapte op de zoldertrap en van boven naar beneden viel. Van haar knie tot haar voet had ze meerdere breuken. In het zorghotel kwam ze een beetje tot zichzelf maar toen haar tijd erop zat kwam ze weer thuis. “Ik word gek thuis, ik mis de medewerkers van het zorghotel.”

Het was een prachtige dag toen Emily besloot de zolder op te ruimen. “In de loop van de jaren was die behoorlijk dichtgeslibd met allerlei spullen die we even kwijt moesten. Dat ‘even kwijt’ werd dus jaren en ik wilde het uitzoeken en opruimen. Ik had een aanhangertje geregeld zodat ik ook gelijk alles dat ik niet meer nodig had naar de vuilstort kon brengen.”

Broodtrommel als lifesaver

Emily is lekker aan de gang en bij een van de laatste dozen glijdt ze van de zoldertrap. Als ze op de overloop ligt, weet ze dat het goed mis is. “Mijn rechterbeen lag in een onmogelijke houding en ik verging van de pijn. Mijn geluk was dat mijn man zijn brood was vergeten en thuis kwam om zijn trommel te halen. Hij belde gelijk de ambulance en ik belandde in het ziekenhuis.” Emily heeft zo ongeveer alle botten in haar onderbeen en voet gebroken die je maar kunt breken en wordt verschillende malen geopereerd.

Depressief

“Ik kon nauwelijks iets, ook niet toen ik was geopereerd. Ik mocht het been niet belasten en was afhankelijk van de mensen om me heen. Daar werd ik depressief van. Het is zo naar om telkens maar te vragen om hulp. Mijn man en kinderen werden het op een goed moment ook zat, dat zeiden ze niet, maar dat kon ik wel aan ze merken. Op internet zocht ik naar oplossingen en kwam uit op een zorghotel. Ik overlegde het met mijn man en kinderen en die waren het er mee eens dat dat beter was.”

Openbaring

Emily wordt naar het zorghotel gebracht. Daar belandt ze in de hemel. “Ik werd liefdevol verzorgd en kreeg de aandacht waarnaar ik zo hunkerde. Dagelijks kwam een maatschappelijk werker, Geert, aan mijn bed om met me te praten. Want die depressiviteit vloeide niet alleen voort uit mijn val, maar dat zat dieper. Mijn man is nooit zo geïnteresseerd in mijn wel en wee. De gesprekken die ik met Gert had, waren zo fijn. Hij zag me en begreep me. Dat was een openbaring.”

Lappen popje

Het herstel van Emily gaat voorspoedig. In het zorghotel leert ze met de fysiotherapeuten ook weer langzaamaan lopen. “Dat was doodeng. Je moet je voorstellen dat mijn been voelde als dat van een lappen popje. Alle kracht was eruit en de wonden van de operatie waren pijnlijk. Met heel veel geduld en aandacht en aanmoedigingen ging ik elke dag letterlijk een stapje vooruit. Maar ook werd ik om de dag gemasseerd. Niet alleen mijn been maar ook mijn rug en schouders. Ik stond strak van de stress en het leek wel of er opeens heel veel troep uit het verleden naar boven kwam.”

Nukkige man

Na twee maanden moet Emily het zorghotel verlaten. Ze heeft het er moeilijk mee, het afscheid van de medewerkers valt haar zwaar. “In die twee maanden dat ik daar verbleef was het echt het paradijs. Ik voelde me, ondanks mijn been, daar fijn. Iedereen was zo aardig, lief en zo vol begrip. Het idee om weer naar huis te gaan maakte me misselijk van ellende. Terug naar mijn nukkige man en kinderen die niet zo veel aandacht voor me hebben, was weinig aantrekkelijk. Maar ik moest.”

Wat een deceptie

Het voordeel was wel dat Emily weer een beetje mobiel was en veel minder hulp nodig had. “Ik miste de medewerkers en hun aandacht, bakte een appeltaart, belde een taxi en liet me afzetten bij het zorghotel. Ik wilde de medewerkers verrassen en even bijkletsen. Het was zo’n deceptie. Zij vonden het leuk mij weer te zien maar waren zo druk dat ze helemaal geen tijd hadden om koffie met me te drinken. Ik werd daar zo down van.”

Geen bloemen meer

Het proces zet van alles in gang bij Emily. “En nu twijfel ik aan alles. Moet ik wel bij mijn man blijven? Doe ik er niet beter aan voor mezelf te kiezen en op zoek te gaan naar een man die wel tijd en aandacht voor me heeft? Of stel ik me aan en is het gewoon een periode waar ik door heen moet? Thuis vraagt niemand meer hoe het met me gaat, de visite komt niet meer met bloemen en soep en de postbode gooit geen beterschapskaarten meer door mijn brievenbus. Ik voel me zo verdrietig en alleen. Maar wordt dat beter als ik voor mezelf kies?”

Snap jij Emily? Begrijp je dat ze de aandacht die ze in het zorghotel mist? Hoe kan ze ervoor zorgen dat ze weer wordt gezien? Praat mee in de comments onder dit artikel.

3 reacties

Anneloes -

Man en kinderen op een leeftijd die kunnen helpen…. Ik maak daaruit op dat jij en je man er al enige tijd samen er op hebben zitten. Waarschijnlijk verander je hem niet meer, is het er langzaam aan ingeslopen. Wat je wel kan veranderen is hoe jij er tegen aan kijkt. Bij een nieuwe man ga je het niet vinden. Als je zelf niet gelukkig kan zijn kan een ander het je ook niet maken.

Werk aan jezelf, wat maakt jou gelukkig, waar word je blij van. Ga het gesprek aan en uit je ongenoegen, maar bedenk vooraf ook en spreek het uit wat je wil dat er dan veranderd. Bedenk ook wat als er niets veranderd wat je dan zou kunnen.

Het leven kan zo afgelopen zijn, verspil het niet met ongelukkig te zijn.

Veel kracht en sterkte.

Fiene -

Je moet doen waar jij gelukkig van word, als het niet van jou man is dan weet je wat jou te doen staat..maar je kan er ook met hem over praten.
Heb je geen vriendinnen waar je af en toe mee kan afspreken? Of kijk in de buurt of er clubs zijn waar je nieuwe mensen ontmoet. Je kan okk als vrijwilliger in een zorghotel of verpleeghuis (enz) gaan werken. Even lekker kletsen met een kop koffie en thee erbij, misschien is dat ook al voldoende voor jou en hoef je niet weg te gaan bij je gezin.

Angela -

Als je man geen interesse meer voor je heeft, en je gaat weg, besef dan wel dat je echt in je eentje zit (met de kinderen misschien) Dan heb je nog niemand die interesse toont. Om soortgelijke reden ben ik ook opgestapt, en nu heeft hij een ander, en ik zit hier te vereenzamen……… Maar toch liever om die reden als door een man die je niet meer ziet staan! Succes!

Reageer ook