Jum! In het weekend eet ik graag een lekker omeletje met groenten. Doordeweeks heb ik daar eigenlijk nooit tijd voor, maar in het weekend heb ik er dan ook extra veel zin in. Vorige week zaterdag was het weer raak, ik had zin in een omelet. Ik pakte een pan, sneed groenten en brak een eitje open. Maar toen ik goed naar het ei keek, schrok ik me helemaal het habbiebabbie… Er zat een wit, slijmerig draadje in mijn ei. Ik raakte in volledige paniek, spoelde het ei door de wc en heb uiteindelijk maar gewoon yoghurt met müsli gegeten. Toen ik de volgende dag nogmaals een omelet-bak-poging deed, zag ik het weer. Wat is dat witte draadje in een rauw ei?!
Ik ging op onderzoek uit en deed een ontdekking. Laten we beginnen met het belangrijkste: het witte draadje zit in elk ei en is NIET gevaarlijk om te eten. De officiële naam is chalaza en het is het onderdeel van het ei dat het eiwit en het eigeel aan elkaar verbindt. Vroeger noemde men het ook wel ‘haantjepik’ omdat ze dachten dat het zaadresten van de haan waren. Veel wat oudere mensen zullen de chalaza dan ook verwijderen.
Is dat nodig, het verwijderen? Nee, helemaal niet! Het enige waar je rekening mee moet houden is dat het niet zo lekker smaakt wanneer het rauw is. Dit kan je oplossen door je ei helemaal gaar te maken of bij rauwe bewerkingen het toch even te verwijderen.
featured foto: Collegiate Cook
darla -
Heb een paar keer met een zacht gekookt ei zo’n ding om mijn tong heen gedraaid gehad. Kokhalzen. Sindsdien ontleed ik mijn gekookte ei voor ik het eet en bij gebakken eieren verwijder ik ze voor het bakken. Bij rauw ei doe ik een klein lepeltje onder het strengetje en dan druk ik met de ronde kant van een aardappelschilmesje in het lepeltje, tegen het eigeel aan. Dan druk je hem er precies af en terwijl je het mesje op het lepeltje blijft aandrukken trek je hem zo uit het ei weg. Dan gooi je het weg.