Sinds een jaar woont Sanne samen met haar man en twee dochters in het prachtige huis in een goede wijk in een Gooise gemeente. “We woonden in Amsterdam in Oud-Zuid in een geweldig grachtenpand. Als we geen kinderen zouden hebben, zaten we daar nu nog. Maar de meisjes kunnen niet veilig op straat spelen, het is veel te druk.” Dus zocht Sanne samen met haar man Arjan naar een huis in ’t Gooi. “Arjan werkt bij de omroep dus de keuze was snel gemaakt.” Als het allemaal van tevoren had geweten, had ze wel drie keer nagedacht om te verhuizen.

Het leek fantastisch

Sanne is geboren en getogen in Amsterdam en heeft er lang over na moeten denken of ze de stad wilde verlaten. “Ik zag in dat het voor Jil en Liv niet oké is om daar op te groeien. Op straat spelen kan eigenlijk niet. Terwijl ik dat belangrijk vind.” De twee-onder-een-kapwoning in ’t Gooi vonden ze allebei fantastisch. Ze maakten kennis met de buren, die heel vriendelijk zijn. Hun kinderen zijn net zou als Jil en Liv en ze gaan dezelfde school. “Alles leek dus fantastisch. We knapten het huis op en na drie maanden reden we met de verhuiswagen naar het Gooi. De buren nodigden ons uit om die avond te komen eten.” Het was een gezellig en ontspannen etentje. De kinderen speelden leuk met elkaar en Sanne en Arjan praatten honderduit met de gastheer- en vrouw.

Hitsig door de buren

De eerste nacht dat Sanne en Arjan in bed lagen, schrokken ze zich een ongeluk. De buren hadden pret in bed en maakten daar veel geluid bij. “We keken elkaar aan en moesten er om lachen. Arjan werd er zelfs een beetje hitsig van.” Ze dachten dat het allemaal wel los zou lopen. Totdat ze er achter kwamen dat de buren het landelijk gemiddelde flink omhoog gooien. “Ze doen het bijna om de dag. Zij gilt de hele buurt bij elkaar en hij doet vrolijk mee. Je hoort precies wanneer ze komt.”

Gek van hun avondjes

Sanne is er eigenlijk klaar mee. Ze kan niet slapen als de buurman zijn vrouw weer alle hoeken van de kamer laat zien maar er iets van zeggen is ook zo wat. “Wat zeg je dan? Ik word gek van jullie avondjes? Kan het wat zachter? Nee, dat doe je niet. Ik heb plaatsvervangende schaamte als ik haar de ochtend naar buiten zie komen.” Arjan heeft er minder moeite mee, Sanne denkt dat hij er oprecht opgewonden van wordt. “Vaker dan normaal neemt hij het initiatief en zie ik heus wel dat hij een stijve heeft als de buren aan de gang zijn. Maar als zij liggen te rampetampen voel ik niet de behoefte om het ook te doen.”

Moet er toch over beginnen

Sanne vraagt zich af hoe ze dit moet oplossen. “Ik vrees toch dat ik erover moet praten, aar weet niet zo goed hoe ik er over moet beginnen. Misschien hebben ze geen idee dat ze zo luidruchtig zijn en dan wij van voor- tot naspel meegenieten. Nou ja, genieten. Ik vind het lastig …”

Om privacy redenen zijn de namen Sanne en Arjan in dit verhaal gefingeerd.

Foto door Miriam Alonso via Pexels

Marina raakte zwanger terwijl ze dacht dat ze geen kinderen kon krijgen: “Mijn man was geschokt!”

De droom dat ze ooit moeder zou worden van een groot gezin, had Marina lang geleden laten varen. Het moederschap zat er voor haar niet in en gek genoeg was daarvoor geen medische reden. Ze had zich erbij neergelegd. “En nu ben ik zwanger en opperde mijn man het weg te laten halen…. VERDER LEZEN”