Waargebeurd: Ik werk naast mijn studie als escort

Nancy (24) is studente in Amsterdam en zal dit jaar hoogstwaarschijnlijk klaar zijn met haar master. Ze woont samen met twee vriendinnen in een mooi appartement op loopafstand van de universiteit. “Living the dream” is hoe Nancy haar leven omschrijft, ze maakt naast haar studie veel leuke reisjes, draagt de mooiste kleding en gaat uit in de meest luxe clubs van Amsterdam. Waar deze studente het van kan betalen, lees je hieronder.

Mijn ouders hebben geen cent te makken. Ze verhuisden zo’n 30 jaar geleden van Engeland naar Nederland en hebben altijd moeite met de taal gehad. Mijn moeder werkt al 28 jaar als schoonmaakster in een groot kantoor en mijn vader werkt in een fabriek waar ze soepen en sauzen maken. Ze hebben altijd goed voor me gezorgd, maar geld voor dure kleding, het nieuwste speelgoed en zomervakanties was er eigenlijk nooit.

Als kind vond ik dat niet zo erg. Ik zat op een basisschool waar nauwelijks rijke kinderen opzaten, dus het viel me niet op. Het was pas toen ik naar de middelbare school ging dat ik zag dat het ook anders kan. “Wij gaan deze vakantie naar Amerika! En jij Nancy?” vroeg een klasgenootje mij vlak voor de kerstvakantie in de eerste klas van het gymnasium. “Wij blijven gewoon thuis” zei ik terwijl ik begon na te denken over wat er allemaal wel niet te doen zou zijn in Amerika. Achteraf besef ik me dat maar weinig mensen tijdens de kerst zo ver weg gaan, maar toch was dat het moment waarop het me ging opvallen dat de kinderen om mij heen meer geld te besteden hadden.

Tijdens mijn middelbare schooltijd maakte ik veel vriendinnen, waarvan veel meiden rijke ouders hadden. Ik weet niet of het medelijden of gewoon heel aardig was, maar ik mocht vaak mee op vakantie. Zo ben ik drie keer op wintersport, een keer naar Thailand, een keer naar Rome en een keer naar Florida geweest op kosten van de ouders van vriendinnen. Mijn ouders konden er maar moeilijk mee omgaan. Het aller liefste zouden ze mij zelf naar die luxe oorden meenemen, maar dat was simpelweg onmogelijk. Om mij toch de kans te geven die plekken te zien stonden ze dus maar toe dat ik op kosten van de ouders van die meiden mee mocht.

In zes gymnasium werd het tijd om een studie te kiezen. Wat zou het worden? Bedrijfskunde? Rechten? Communicatiewetenschappen? De wereld lag voor me open! Een groot deel van mijn vriendinnen wilde naar Utrecht, Groningen of Amsterdam, waar ze zich dan wilden aansluiten bij studentenverenigingen. Het corps leek mij ook wel leuk. Lekker biertjes drinken, leuke mensen ontmoeten en ook op mijn C.V. zou het goed staan volgens mijn vriendinnen. Toen ik er op een avond tegen mijn ouders over begon, kwamen ze niet meer bij van het lachen. “Nancy, wat denk je nou? Wij kunnen je studie al niet betalen, laat staan een studentenvereniging. Als je dat wilt zul je het zelf moeten betalen”.

Dat weekend ben ik flink onderzoek naar mijn financiële situatie gaan doen. Wat bleek, als ik in Amsterdam wilde gaan wonen en studeren, zou ik écht op een houtje moeten bijten. Mijn studiefinanciering was net genoeg om mijn studie en kamer te betalen, van mijn bijbaantje kon ik eten en soms uit. De hoge financiële lasten van een studentenvereniging zaten er niet in. “Oh lieverd, dat kan je toch in je tweede jaar proberen?” zei mijn moeder in een poging het leed wat te verzachten. “Ik zie het wel mam, het komt vast wel goed… Misschien is het maar goed dat ik me vol op mijn studie kan richten” zei ik licht teleurgesteld.

Een paar maanden later was de grote dag: samen met mijn moeder en mijn vader reden we naar mijn inieminie studentenkamertje in Amsterdam-Noord. Ik had besloten communicatiewetenschappen te gaan studeren en samen met drie andere studentes een appartement te delen. We hadden elkaar leren kennen via Facebook, want ook die meiden hadden geen geld voor een huis in het centrum. Op deze manier hadden we toch een studentensfeer, maar dan voor een kleine prijs.

De eerste weken van mijn studie vlogen voorbij. De colleges waren leuk, ik had al meteen veel contacten en ook in huis was het gezellig. Het enige probleem waar ik tegen aanliep was: geld. “Mijn geld is alwéér op… En ik moet nog zo’n twintig dagen!” zeurde ik tegen mijn huisgenootje. “Ik ken het, ik zit ook krap deze maand” zei ze terwijl ze een slok van haar biertje nam. “Kunnen we niet wat meer werken? Of vragen aan de huurbaas of we een maand uitstel van betaling kunnen krijgen?” opperde ik. “Ga daar maar niet vanuit Nancy. We werken al meer dan 25 uur en die huurbaas is echt een lul”.

Een flink aantal biertjes verder werden de manieren om geld te verdienen steeds creatiever. Een bank overvallen, muziek spelen op straat, meedoen aan X-factor, al onze kleren verkopen, een rijke man trouwen… Alles kwam voorbij. “En wat als we nou als escort gaan werken? Ik las laatst een artikel over studentes die dat deden en echt vet veel geld verdienen!” zei mijn huisgenootje als een grap die wel erg serieus klonk. “Ja daaaaag! Ik ga echt niet naar bed met mannen om wat meer bier te kunnen drinken” lachte ik het weg. “Nee serieus, je hoeft niet perse met ze naar bed. Je hebt ook escorts zonder seks” gaf ze snel als antwoord. Hoe langer we erover spraken, hoe meer vorm het idee kreeg. Op date met mannen voor geld, maar geen seks… Het leek me wel wat.

De volgende ochtend had mijn huisgenoot van alles uitgezocht. “Ik  heb zelfs al een telefoonnummer!” riep ze over tafel. Die middag belde ze met het bureau, dezelfde avond zaten we in een vunzig kantoortje te praten met de eigenaresse. “Dus jullie willen werken als escort?” vroeg de vrouw. Ik keek rond in het kantoor en voelde me ontzettend ongemakkelijk. Mijn huisgenote niet, in tegendeel zelfs. Ze vertelde alles over onze studie, geldproblemen, dat we goede gesprekken konden voeren, enzovoorts. “Echt, ik weet zeker dat we goede escorts zullen zijn” zei ze bijna smekend tegen de vrouw aan de andere kant van de tafel. “Oke dan, jullie kunnen dit weekend beginnen.”

Daar zat ik dan, in een restaurant met een man van 45 jaar. Ik weet nog dat hij Herold heette, een accountant uit het zuiden van het land. Hij was hier een avondje voor werk en wilde niet alleen dineren. Mijn eerste afspraak als escort was saai, maar niet ongemakkelijk. Herold was een vriendelijke man die gelukkig niet over seks begon. “Als de klanten over seks beginnen, dan laat je ze mij maar bellen” zei onze baas nog. Thanks to Herold hoefde ik haar niet te bellen. Toen ik die avond thuiskwam en mijn rekening checkte zag ik dat er al € 300 gestort was. Niet verkeerd, voor één avond.

Vanaf die avond had ik bijna elke week een date. Ik verdiende zo’n € 1200 per maand en had veel minder geldzorgen. Maar, ik merkte toch dat het eigenlijk niet genoeg was… Toen ik later die week een date had vroeg de man na afloop of ik met hem mee naar zijn hotel ging. Even twijfelde ik… Je verdiende er tenslotte stukken beter mee. Ik besloot op de WC mijn baas te bellen. “He Nancy, wat is er?” schreeuwt ze met plat-Amterdams accent door de telefoon. “Die man wil dat ik meega naar het hotel. Wat krijg ik daar extra voor?” schreeuwde ik terug. Ze antwoordde dat ze de prijs zou verdubbelen. Ik hing op en ging met de man mee naar zijn hotel. De volgende dag was er € 600 op mijn rekening gestort.

Ik besloot steeds vaker seks te hebben met mijn klanten. Zo vaak dat het nu zo goed als normaal is. Ik verdien bakken met geld en mijn huisgenootje ook. Ook zij heeft snel besloten om wel seks met de klanten te hebben. Binnen zes maanden hadden we genoeg gespaard om naar een mooi appartement op loopafstand van de universiteit te verhuizen. Nu wonen we samen met nog één ander meisje, maar haar ouders betalen haar kamer. Zij weet niet waarom wij soms weekenden weg zijn en nachtenlang niet thuiskomen. Dat hoeft ook niet, want zij heeft pappie die alles voor haar betaalt.

Ik studeer als het goed is eind juni af. Dan wil ik in de zomer nog even doorwerken als escort en genieten van het relaxte leven. In september ga ik op zoek naar een ‘echte’ baan. Iets waarvoor ik gestudeerd heb. Als ik aanvankelijk wat minder verdien is het niet erg. Het is in ieder geval iets waar ik met de buitenwereld over kan spreken.

Lees hier hoe het nu met Nancy gaat!

LEES HIER MEER WAARGEBEURDE VERHALEN OP DAMESPRAATJES

In verband met de privacy van de betrokkenen hebben we de namen veranderd. De foto hierboven is ter illustratie en betreft niet het portret van Nancy.

Heb jij zelf ook een heftig verhaal wat je (anoniem) met de wereld wil delen? Mail dan naar [email protected]