Mila was altijd gek op eten! Waar haar zusje Ines elke avond weer moeite had met het leeg krijgen van haar bord, schoot Mila haar maar wat graag te hulp. Als kind groeide Mila als kool en werd een gezonde Hollandse meid. Maar toen Mila naar de middelbare school ging, veranderende haar eetpatroon. In plaats van boterhammen en gezonde tussendoortjes at ze nu ongezonde broodjes en snacks uit de kantine van haar nieuwe school. In één schooljaar kwam Mila maar liefst 12 kilo aan en dat had grote gevolgen… Daphne, de moeder van Mila, vertelt haar choquerende verhaal.
Mijn dochters zijn allebei heel verschillend. Mila, de oudste, was altijd enthousiast en dol op feestjes. Contact leggen ging Mila makkelijk af en iedereen leek gek op haar te zijn. Mijn andere dochter Ines is anders. Ze is stiller, trekt zich graag terug op haar kamer en ziet het avondeten als een straf. Maar, hoe verschillend ze altijd al waren, iedereen is gek op ze! Toen mijn man en ik uit elkaar gingen, was Mila 10 en Ines 7. Ondanks hun verschillen trokken de meiden in die periode sterk naar elkaar toe en ontwikkelden ze een goede band. Iets waar ik (vooral in de periode van de scheiding) erg blij mee was.
In groep 8 was Mila klassenoudste. Haar sprankelende persoonlijkheid spoorde de hele klas regelmatig aan om leuke acties en feestjes te organiseren. Zo was zij verantwoordelijk voor een sponsorloop voor Poolse weeskinderen, organiseerde ze een afscheidsfeest voor de juf en spoorde zij ouders aan om elke maand een kookmiddag op school te doen. Mila gaf licht in de klas en deelde deze stralen met iedereen. Door haar leuke uitstraling en betrokken persoonlijkheid had Mila veel vriendinnen, die na hun laatste jaar op de basisschool ook nog allemaal naar dezelfde middelbare school gingen.
Tijdens de zomervakantie kon Mila nergens anders aan denken. Wat had ze veel zin om naar die nieuwe school te gaan! Veel meiden van haar leeftijd waren nerveus over de nieuwe leraren, de oudere kinderen en het feit dat ze niet iedereen kenden. Mila niet, zij kon niet wachten om kennis te maken met al die interessante en nieuwe mensen. Toen Mila terugkwam na haar eerste dag was ze dan ook super enthousiast! Ze had al snel nieuwe vrienden gemaakt en stelde haar oude vriendinnen gerust. Mila was in elke situatie zichzelf.
Maar, haar gezelligheid had ook een keerzijde. Mila had het zo gezellig op school, dat ze er voornamelijk voor de gezelligheid heenging. Ik was dan ook niet blij toen ik op het eerste oudergesprek te horen kreeg dat haar cijfers erg slecht waren. Thuis probeerde ik het met haar te bespreken, maar Mila zei dat het wel goed zou komen. De volgende dag vertrok Mila naar school en beloofde beter haar best te doen. Maar het tegendeel bleek waar… Mila spijbelde uur na uur om met vrienden en vriendinnen in de kantine te zitten of naar de McDonalds in de stad te gaan. Ondanks al mijn gesprekken met haar moesten we aan het einde van het schooljaar een nare balans opmaken: Mila moest het jaar overdoen.
Het zittenblijven was niet het enige vervelende resultaat van het eerste schooljaar… Mila is in dat ene jaar 12 kilo aangekomen. Alle gezelligheid die zij haar naasten kon bieden was te ver doorgeslagen! Na diverse gesprekken met haar mentor besloten we dat Mila wat meer regelmaat in haar leven nodig had. Regelmaat in haar school en regelmaat in haar eten. Het sociale leven moest een andere plek krijgen en Mila moest hard aan zichzelf gaan werken.
Precies één jaar na die eerste schooldag was Mila weer klaar om te gaan. Gewapend met schoolboeken en een tasje met gezond eten fietste ze naar school, klaar om aan haar nieuwe leven te werken. Toen Mila thuiskwam en ik haar lunchtas uitpakte zag ik dat ze haar bruine boterham, appeltjes en bakje yoghurt niet had aangeraakt. “Mila, had je geen honger vandaag?” vroeg ik haar om te achterhalen waarom ze de lunch die ik voor haar had gemaakt links had laten liggen. “Nee hoor, maar we zijn in het tussenuur met een paar mensen naar de snackbar geweest” antwoordde ze. En toen zei ik iets wat ik nooit had mogen zeggen, iets wat ons leven verschrikkelijk heeft doen veranderen… “Jezus Mila! Je weet wat we hebben besproken over je gewicht, je wordt op deze manier echt moddervet! Ik maak speciaal lunch voor je zodat je die ongezonde dingen niet hoeft te eten. Als je zo doorgaat pas je over twee maanden je kleren niet meer en ik ga zeker geen nieuwe voor je kopen.”
Na wat ik die middag tegen haar had gezegd was Mila huilend naar boven gerend. Ik heb haar die avond niet meer aan tafel gezien… Ook de dagen daarna vermeed Mila elke maaltijd en zei ze geen woord meer tegen me. De lunch die ik elke ochtend in een pakketje voor haar op het aanrecht zette nam ze niet meer mee en na een paar weken zag ik dat Mila begon af te vallen. “Je ziet er goed uit lieverd!” zei ik steeds vaker. “Oke mam” en “ja ja…” waren de meest ‘gezellige’ antwoorden die ik daarop kon krijgen. De band met mijn dochter was niet meer zo goed als voorheen, maar daar hebben veel moeders met een puberdochter last van toch?
In de maanden die volgenden werd Mila steeds dunner en dunner. Ook op school viel het op dat ze nauwelijks nog at en steeds minder energie kreeg. Naar aanleiding van een gesprek met Mila en haar mentor besloten we om hulp te zoeken, het was duidelijk dat ze een serieus eetprobleem had.
Het was in een gesprek met de psycholoog dat ik erachter kwam wat ik had aangericht. Mila vertelde over die middag dat ze thuiskwam met het tasje eten… “Na wat mijn moeder die middag tegen mij zei besloot ik het roer om te gooien. Weinig eten, snel afvallen en veel resultaat waren de dingen waar ik voor ging. Ik deed het voor haar, omdat zij het zo belangrijk vond”. Na die opmerking stond ik met een bek vol tanden. Ik begon me keihard te beseffen dat niet Mila, maar ik het probleem was.
De psycholoog heeft uiteindelijk een uitgebreid behandelplan met ons opgesteld. Niet alleen Mila werd door hem geholpen, ook ik kreeg veel sessies om dit te verwerken. De sessies die Mila en ik wekelijks samen deden hebben ons weer kracht gegeven om aan onze band te werken. We gaan nu elke week samen uiteten en genieten dan van alles wat we lekker vinden! Mila is nog steeds veel te dun, maar komt langzaam maar zeker weer een paar kilootjes aan. Ook haar sprankelende persoonlijkheid is weer helemaal terug en op school haalt ze goede cijfers. Uiteindelijk zijn we hier samen sterker uitgekomen!
In verband met de privacy van de betrokkenen hebben we de namen veranderd. Heb jij zelf ook een heftig verhaal wat je (anoniem) met de wereld wil delen? Mail dan naar [email protected] WIL JE MEER WAARGEBEURDE VERHALEN LEZEN? KLIK DAN HIER!
Coby -
Heel goed om dit artikel te plaatsen. Kinderen op deze leeftijd zijn zo onzeker en daarom kwetsbaar als het om hun uiterlijk gaat. De moeder valt niets te verwijten, anderen kunnen hier hun lering uit trekken.