Emiel en Vivian zijn jong getrouwd. Hij was 20, zij pas 19. De droom om met elkaar te trouwen is nooit aanwezig geweest, maar door de zwangerschap van Vivian zagen ze geen andere optie. Toen hun dochtertje Pleun werd geboren bleek Emiel een lieve en betrokken vader, maar hij droeg een groot geheim bij zich… Vivian vertelde haar verhaal aan Damespraatjes.
Emiel en ik hebben elkaar leren kennen op de middelbare school in Staphorst. Ook deden we vanuit de kerk veel leuke dingen samen, zoals het organiseren van een jaarlijks kamp en verzorgden we één keer per week een spelletjesmiddag voor de kleintjes. Door onze intense samenwerking kregen we al snel een hechte band.
Dat onze band niet alleen hecht was door ons werk voor de kerk, bleek al snel. Beiden vonden we het heerlijk om flinke fietstochten door heel Nederland te maken. Elke maand maakten we een tocht, waarbij we soms zelfs bleven overnachten in een jeugdherberg. Zo ook de nacht dat ik zwanger raakte.
In de armen van Emiel
We waren onderweg van Staphorst naar Maastricht. Een flinke tocht die we niet in één keer konden afleggen. Omdat het al donker werd, besloten we te overnachten in een jeugdherberg in de buurt van Venlo. “Sorry jongens, ik heb nog maar één kamer over” zei de man van de herberg toen we wilden inchecken. Omdat buiten slapen geen optie was, besloten we de kamer te nemen en het bed te delen. Het samen in bed liggen was erg gezellig. Iets wat ik nog nooit eerder met een jongen had gedaan. “Vivian, je bent het mooiste meisje dat ik ooit heb gezien. Mag ik je zoenen?” fluisterde Emiel in mijn oor. Van het een kwam het ander, en de volgende ochtend werd ik naakt in de armen van Emiel wakker.
Tijdens de tocht van Venlo naar Maastricht hebben we allebei geen woord gezegd. Pas toen we met een glas koude cola op een terras in Maastricht zaten begonnen we erover te praten. Hoewel het de spannendste nacht van ons leven was, hadden we allebei spijt. We geloofden niet in seks voor het huwelijk en besloten er nooit meer over te praten. De rest van het fietsweekend was weer als vanouds: gezellig en vertrouwd.
Zwanger
Maar, dat gezellige en vertrouwde gevoel verdween twee maanden later als sneeuw voor de zon. Ik was niet ongesteld geworden. In totale paniek heb ik Emiel gebeld en verteld dat ik dacht dat ik zwanger was. Binnen een halfuur stond hij voor de deur met een zwangerschapstest die hij in het naastgelegen dorp had gekocht. Vol spanning wachtte hij voor de badkamerdeur terwijl ik snel de test deed. Lang duurde het niet, al binnen vijf minuten was mij duidelijk dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. “Ik ben zwanger Emiel” zei ik terwijl ik de badkamer uitkwam. “Wat moeten we doen?”
Op die vraag had Emiel een kort en bondig antwoord: trouwen. En het klonk me eerlijk gezegd niet als een slecht idee. Des te meer ik er over nadacht, des te beter ik het vond. Vanuit ons geloof was seks voor het huwelijk uit den boze en een kind zonder man was misschien nog wel erger. We trouwden diezelfde maand nog en 7 maanden later werd Pleun geboren. Onze mooie dochter.
Gelukkig
Emiel en ik bleven tijdens de eerste levensjaren van Pleun nog even in Staphorst wonen, maar besloten uiteindelijk te verhuizen naar Zwolle. Hier kon Emiel beter werk vinden en wij vonden het belangrijk dat Pleun in een wat meer diverse omgeving zou opgroeien dan Staphorst. Ik vond het vooral fijn omdat ik het conservatieve Staphorst meer dan zat was. De sociale controle, het ons-kent-ons en de verstikkende gevoel om meer voor een ander dan voor jezelf te leven. Zwolle werkte voor mij heel bevrijdend.
Hoewel Emiel, Pleun en ik heel gelukkig waren in Zwolle, hadden we maar weinig contact met elkaar. Ik werkte part-time als communicatie assistente en deed veel leuke dingen met vriendinnen. Emiel was veel op reis voor zijn werk en Pleun speelde op vrij hoog niveau hockey en was daarom ook vaak weg. Als we één avond per week samen aten, dan was dat veel. Toch vond ik het niet erg. Ik ben tenslotte nooit verliefd op Emiel geweest en onze relatie was puur gebouwd op vriendschap en wederzijds respect. Daarnaast was hij een goede en lieve vader voor Pleun, zelfs als hij niet aanwezig was, was hij erg betrokken. Het was goed zoals het was. Iedereen was gelukkig.
Homo
Maar, uiteindelijk bleek niet iedereen gelukkig te zijn… Op een avond achter de computer kwam ik er via de mailbox van Emiel achter dat hij actief was op een datingwebsite. Ik wist wel dat er tussen ons geen romantische band was, maar hierdoor voelde ik me wel verraden en gekwetst. Ik confronteerde hem met mijn ontdekking en hij vertelde mij al vrij snel wat er aan de hand was. “Lieve Vivian…” begon hij. “Ik ben dol op jou en Pleun, maar ik heb bepaalde gevoelens die ik niet langer kan onderdrukken.” zei hij met gebogen hoofd. “Wat dan? We kunnen toch eerlijk zijn Emiel? Je bent mijn beste vriend!” zei ik. “Ja, maar dit is zo moeilijk voor mij. Het zijn gevoelens die ik niet mag en niet kan hebben, maar toch zijn ze er” zei hij. Langzaam maar zeker kreeg ik een vermoeden. Terwijl ik een glas rode wijn voor Emiel en mij inschonk begon ik alles met elkaar te verbinden…
Zijn lieve karakter, het ontbreken van romantische gevoelens, zijn manier van altijd op zijn hoede zijn en het willen ontvluchten van Staphorst… “Emiel, vat dit niet verkeerd op als het niet zo is, maar val je misschien op…” nog voordat ik de zin af kon maken zegt hij: “Ik ben homo.”
Coming-out
Toen was het een minuut of tien doodstil in de huiskamer. We dronken onze wijn en waren beide in gedachten verzonken. Mijn hoofd maakte overuren, maar al snel besefte ik één ding: ik moet het accepteren. En het accepteren van de situatie begint met het accepteren van zijn geaardheid. Hoe moeilijk ik het ook vind. “Lieve Emiel. Het is allemaal goed. Ik hou van je, je bent mijn beste vriend en dat zal altijd zo blijven. Het komt goed.” Toen ik dat zei barste Emiel in huilen uit. We hebben die avond tot diep in de nacht zitten praten over zijn gevoelens, onze relatie, Pleun en hoe we het moesten gaan aanpakken.
De volgende ochtend was er flink wat duidelijk. Emiel wist al voor ons huwelijk dat hij op mannen viel. Omdat het in onze omgeving niet geaccepteerd was om homoseksueel te zijn, probeerde hij het weg te stoppen. De avond dat ik zwanger werd van hem was de avond waarop hij zeker wist dat hij niet op vrouwen viel. De reden dat ons huwelijk goed werkte kwam doordat het voor ons allebei duidelijk was dat er geen romantische band was. Een onuitgesproken verstandshuwelijk, zullen we maar zeggen. We namen het besluit om zijn ‘coming-out’ nog even uit te stellen. In ieder geval tot Pleun wat ouder is.
Zorgen
Emiel heeft nu regelmatig afspraken met mannen. Hij vertelt me hier niks over, maar het zit goed. Verder gaat ons leven door zoals het ging; veilig en vertrouwd. Ik maak me soms zorgen over de toekomst, wat nou als ik een andere man ontmoet? Hoe ga ik hiermee om? En wat zal Pleun zeggen als ze later hoort dat niks is wat het leek? De toekomst zal het leren…
Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
Rieneke -
Alles op zijn tijd en in kleine stapjes doen.
Eerst een keer samen met je man een gesprek voeren met Pleun van weet je wel hoe wij elkaar hebben ontmoet en dat wij dus elkaars BFF’s zijn en jij echt met liefde bent geboren en ook veel van jou houden maar dat houden van op verschillende manieren kan want wij zijn nooit op elkaar verliefd geweest en toch zullen wij altijd samen blijven en van elkaar houden.Houden van kan op verschillende manieren. Ze komt dan vaat wel vanzelf of direct met vragen van waarom wel getrouwd en waarom niet verliefd. Je kan dan uitleggen dat jullie beiden gewoon geen liefdesgevoelens hebben dat je dat niet kan sturen. Dat zij werd geboren jullie graag een gezin wilden vormen omdat jullie graag bij elkaar zijn en heel veel om elkaar geven. Dan zo wat globaal over praten en zien jullie vanzelf wel hoe het gesprek verder verloopt. Maar zorg ervoor sat jullie benadrukken er geen scheiding aan komt en zich geen zorgen hoeft te maken omdat jullie mega veel van elkaar en van haar houden. En als ze zegt wat dan als iemand verliefd wordt op een ander. Dan zeggen jullie prima dat gunnen we elkaar maar die gene moet accepteren dat wij samen blijven als gezin. Dus als de ander een relatie zou krijgen met een ander wat totaal nu niet speelt dat wij het prima en juist leuk voor elkaar vinden als de ander een relatie heeft en daar af en toe ook leuke dingen mee doet.Het liefst ook samen af en toe met ons gezin en ons voorwaarde is dat onze gezin het basis blijft..
Zo hoef je eerst niet over zijn geaardheid te vertellen. Als je veel respect naar elkaar en vertrouwen uitspreekt dan komt het wel goed