Omdat ze geen geschikte partner kon vinden, maar wel een heel sterke kinderwens had, besloot Bobbi het alleen te doen. Ze is bewust een ongehuwde moeder en tot nu toe genoot ze er enorm van. “Maar Bruce is nu 11 jaar en het is soms zo zwaar de opvoeding in mijn eentje te doen. Ik heb er bijna spijt van.”
Het hoge woord is eruit: spijt. “Ik krijg buikpijn als ik dat zeg, dat ik er spijt van heb dat ik ervoor koos een kindje in mijn eentje op te voeden. Toch is het zo en ik laat die emotie toe hoe moeilijk ik het ook vind.” Ervoor kiezen in je eentje een kind te krijgen en op te voeden, leidt tot veel weerstand in de omgeving. “’Waar begin je aan?’ kreeg ik te horen toen ik zwanger was van Bruce. Nou niet echt een opmerking waarop je zit te wachten als je op je babywolk zweeft. Het leven had kennelijk geen geschikte partner voor mij in petto. Na twee lange relaties waarin ik werd bedrogen, hield ik het voor gezien. Er zou geen man mij meer zo kunnen kwetsen als toen. Dat liet ik niet toe. Maar mijn kinderwens die ik altijd al had, bleef bestaan.”
De tijd tikte
Een groot gezin, dat had ze als jong meisje voor ogen. Met z’n allen aan een lange tafel, chaos en rumoer. “Dat het anders liep, heb ik geaccepteerd. Toen mijn tweede ex aan de haal ging met mijn beste vriendin vond ik dat ik mezelf in bescherming moest nemen. De tijd tikte en ik moest gaan bedenken hoe ik mijn leven wilde inrichten. Bleef ik alleen? Of zou ik toch voor het moederschap gaan en op zoek gaan naar een zaaddonor? Zou ik een bekende vragen of moest ik kiezen voor een anonieme zaaddonor? Ik brak mijn hoofd over deze en nog veel meer vragen. Ik praatte met veel bewust ongehuwde moeders en las er veel over.”
Anonieme zaaddonor
Bobbi hakte uiteindelijk de knoop door en koos voor een anonieme zaaddonor. “Ingegeven door het feit dat ik in mijn omgeving geen geschikte man kon vinden. Het is toch een beetje awkward om het zaad maar niet de man te gebruiken. Dat voelde niet goed. Anoniem vond ik makkelijker.” Bobbi is snel zwanger en heeft een prachtige zwangerschap. “Ik was nog nooit zo mooi geweest en voelde me heerlijk. Met vriendinnen richtte ik de babykamer in en het kindje was zo welkom. Mijn ouders vonden het aanvankelijk helemaal niks, maar gaandeweg mijn zwangerschap veranderde hun mening. Ik heb veel steun aan ze en zij zijn de beste opa en oma die je je maar kunt bedenken.”
Wie is mijn vader?
Inmiddels is Bruce 11 jaar en begint behoorlijk te puberen. “Zijn klasgenootjes vinden het maar raar dat hij geen vader heeft en niet weet wie zijn vader is. Steeds vraagt hij ernaar en ik kan geen antwoord op zijn vraag geven. Ik weet niet wie zijn vader is. Dat is wel bekend, maar ik heb het nooit willen weten. Hij wil ook niet meer alleen met mij op vakantie. Zegt dat het suf is en wil net als zijn vriendjes met een vader, een moeder een broertje of zusje kamperen. Ik heb voorgesteld om met een gescheiden vriendin die een jongetje heeft van dezelfde leeftijd op vakantie te gaan, maar dat wil Bruce niet. Eigenlijk wil hij helemaal niks.”
Hij pikt geld van me
Het gedrag van haar zoon drijft Bobbi soms tot wanhoop. “Bruce heeft laatst geld uit mijn portemonnee gestolen, een tientje. Ik vermoed dat hij al langer geld pikte, maar op een goed moment viel het me op. Toen ik het bijhield ontdekte ik tot mijn grote schrik dat hij dat regelmatig doet. Ik sprak hem erop gaan maar hij ontkent glashard. Wat moet ik daar nou mee? Het ergste vind ik dat ik met niemand erover kan praten. Als je samen met de vader van je kind bent, dan overleg je dit soort dingen. Besluit je samen wat je gaat doen. Ik moet die beslissingen altijd alleen nemen en dat is best een hele verantwoordelijkheid.”
Is er iets aan de hand?
Laatst werd ze gebeld door school. “De juf wilde met me praten omdat Bruce steeds vaker met kinderen op school vecht en ze dat gedrag niet kent van hem. Ze wilde weten of er iets aan de hand is. Ik vertelde haar eerlijk dat ik het lastig vind om Bruce goed te coachen en blij te houden. Ze zei dat ze me begreep en raadde aan om met een psycholoog te gaan praten. Maar dat wil ik niet, ik wil het eerst zelf proberen op te lossen.” Als Bruce ’s avonds op bed ligt en Bobbi met een wijntje op de bank, denkt ze na. “Ik had het moederschap zo anders voorgesteld maar ik heb er nu bijna spijt van dat ik dit in mijn eentje ben gaan doen. Het is zoveel zwaarder dan ik had gedacht.”
Doe je mee: Win de nieuwste Jill Mansell op Damespraatjes
Soms haat Bruce me
Als ze andere moeders hoort klagen, kan ze wel huilen. “Ik wil het dan uitschreeuwen hoe zwaar ik het heb. Ik ben altijd met Bruce, kan nooit met een partner klankborden en mijn zoon haat me zo nu en dan. Ik heb er echt veel moeite mee terwijl ik zo enorm van dat jochie houd. Die tegenstelling, daarmee sta ik op en daarmee ga ik naar bed. Ik en de wanhoop nabij.”
Hoe denk jij hierover? Hoe zou Bobbi het makkelijker voor zichzelf kunnen maken? Heb jij daarover ideeën? Deel ze met ons in de comments onder dit artikel.
Foto door Kindel Media via Pexels
Edwin -
Heb je het bonnetje nog?