Een paar maanden geleden kwam Mads, de veertienjarige zoon van Geeske, ineens thuis met een faalangstverklaring. “Voor mij kwam dit volledig uit de lucht vallen. Mads is een heel zelfverzekerde jongen die nooit problemen heeft gehad met het maken van toetsen en presteren op het sportveld”, vertelt Geeske. Ze is het dan ook niet met de school eens, maar school en haar zoon houden voet bij stuk: Mads heeft faalangst en krijgt hiervoor extra begeleiding.
“De meeste ouders zouden blij zijn met extra begeleiding voor hun kind. Zo kreeg Mads workshops waarin hij leerde omgaan met presteren onder druk. Ook krijgt hij wat extra tijd tijdens zijn proefwerken en kan hij deze indien gewenst op een rustige plek maken.” Maar waar de meeste ouders deze extra aandacht voor hun kind prettig vinden, is dat bij Geeske heel anders. “Ik heb ineens een totaal ander kind.”
Ambitieuze jongeman
Geeske en haar man Juriaan waren altijd erg trots op Mads. “Hij is een goede voetballer en droomt ervan ooit bij een topclub te mogen spelen. Dit is voor nu niet aan de orde, maar het is wel leuk om te zien hoe goed hij het doet. Daarnaast zit hij op het vwo en hoopt op een dag (net als ik) arts te kunnen worden. Een ambitieuze jongeman waar Juriaan en ik heel trots op zijn.”
Onzeker
Sinds de faalangst-diagnose is er echter iets veranderd in Mads. “Van de een op de andere dag werd hij onzeker, begon te twijfelen of hij wel goed genoeg kon leren en kreeg minder interesse in voetbal. Daarnaast gingen ook zijn cijfers van hoge achten, negens en tienen naar vieren, vijven en zessen. Hij is niet vooruit te branden ’s ochtends, ziet op tegen de proefwerken en neemt veel minder tijd om te leren.”
Bang om te falen
Mads zegt dat zijn cijfers slecht zijn door zijn faalangst, maar Geeske en Juriaan zijn dit niet met hem eens. “Hij had nooit slechte cijfers, dit begon pas ná het label ‘faalangst’. Het lijkt bijna alsof hij de diagnose gebruikt om onder zijn leerwerk uit te komen. Op school hebben we dit met de mentor besproken, maar zij gaf aan dat Mads wel degelijk bang is om te falen. In dit gesprek gaf ze aan dat Mads hier vanuit school voor wordt begeleid, maar dat we er ook thuis aandacht aan zouden moeten besteden. Ergens heb ik het gevoel dat de mentor denkt dat wij veel druk op Mads leggen.”
Hoge lat
Geeske vindt niet dat de druk vanuit haar en Juriaan komt, maar dat Mads de lat zelf altijd hoog heeft gelegd. “En ik heb sterk het vermoeden dat Mads door de faalangst-test aan zijn eigen hoge lat is gaan twijfelen. De uitslag van deze test bevestigde dit twijfelen; namelijk de diagnose faalangst. Deze diagnose heeft ervoor gezorgd dat Mads dat lat nu niet meer hoogt dúrft te leggen, simpelweg omdat hij zelf denkt dat hij het toch niet zal halen.”
Stoppen met zeuren
Juriaan en Geeske hebben met Mads gesproken over zijn ambities. “Hij geeft aan nog steeds arts te willen worden, maar is er heilig van overtuigd dat dit niet zal lukken door zijn faalangst. Zijn vader en ik vinden dat hij moet stoppen met zeuren en gewoon de boeken in moet duiken. Die faalangst is in zijn geval de grootste onzin en vormt voor hem een excuus om niet meer zijn best te doen.”
Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Twijfel jij ook weleens aan de adviezen die vanuit school over je puber kind worden gegeven? Laat het ons weten! Dat kan in de reacties onder dit artikel.
Afbeelding Javier Sierra via Unsplash
Joris -
Wat leuk dat het artikel gerecycled is, maar de reacties zijn blijven bestaan. Zo kan het ook!