Ik mijn kind ook niet loslaten ik begrijpt wel
En waarom moet je kind loslaten
Geen rede voor
De navelstreng wordt doorgeknipt maar blijft toch vast zitten
Dus waarom loslaten dat moet je als je gaat hemelen
Ga gewoon door

Gewoon doen wat jij denkt dat goed is, jij bent zn moeder en kent hem het beste. Mijn zoon heb ik ook altijd geholpen met zn huishouding, daardoor had hij meer overzicht en rust. Kon z’n opleiding afmaken en werkt nu. Hij heeft pdd nos, en vanwege een zuurstofgebrek tijdens geboorte een licht verst.beperking. Wilde ook geen hulp, want vindt dat er niks aan de hand is met m. Maar kan niet op 3 sporen tegelijk lopen. Dus ik help hem waar nodig is en ik bepaal dat zelf . Hij waardeert het wel, woont nu samen en ik kan een paar passen terug nemen. Doe wat je voelt dat goed is, jij bent zn moeder en wat anderen daarvan vinden is totaal onbelangrijk. Denk maar zo: de beste stuurlui staan aan wal ! Sterkte en succes!

Ik heb zelf een vorm van autisme en daarnaast nog wat meer stoornissen (wat een rotwoord eigenlijk)en weet van een aantal kennissen dat ze een normale intelligentie hebben maar wel degelijk iets mankeren op het gebied van ontwikkeling of een psychiatrische aandoening hebben.waardoor ze traag zijn of beperkingen hebben op gebied van werk/zelfstandigheid.

Ik doe dat ook, mijn zoon heeft vaak dat hij zich eenzaam voelt, hij heeft af en toe een relatie wat niet lang duurt, maar die vrouwen zijn lui en gebruiken veel alcohol of drugs, en lang leven de lol, dat houd voor hem geen stand, dus weer weg die relatie, en hij weer depressief, dus ik moet wel hem bijstaan in zijn huishouden, anders gaat het niet goed, ik persoonlijk vind als je ziet dat het niet goed gaat moet je dat voor je kind doen. Je bent ook al zijn ze volwassen zijn moeder. Dus als je een probleem kind hebt moet je er altijd voor zorgen.je heb dan eigenlijk als moeder helaas een levenslange moeder taak.

Hoi Pam,
Wat doe jij je best om voor je zoon te zorgen! Ik kan me helemaal voorstellen dat je dit doet wanneer je ziet dat het niet goed met hem gaat! Ik sluit me, ondanks dat, aan bij de andere meningen. Je zoon heeft nog een lang leven te gaan met wellicht een relatie en kinderen. Daar is hij nu niet klaar voor. Ik wil je adviseren om met je zoon en het wijkteam in gesprek te gaan. Zij kunnen dan inschatten welke zorg het meest passend is. Een diagnostisch onderzoek kan altijd nog, deze inschatting zou ik laten bij de professionals.
Wat je man betreft is het goed om richting hem aan te geven dat het gedrag van jullie zoon niet normaal is. Of hij dat nu wil of niet, daar hebben jullie als ouders nog steeds een verantwoordelijkheid in. Betrek hem bij het hulpverleningsproces, dan kan hij op zijn verantwoordelijkheid aangesproken worden.
Heel veel sterkte!

Hij is uitgevlogen (en volwassen als ik het zo lees). Met andere woorden als je hem goed hebt opgevoed, zou hij nu voor zichzelf moeten kunnen zorgen. Liegen tegen je man is echt een no-go. En ongevraagd en ongewenst in het huis van je zoon komen. Ik snap niet dat hij de sleutel nog niet heeft afgepakt.
Ja het is echt heel lief dat je nog steeds voor hem wilt zorgen hoor! Maar naar mijn mening snap je zijn grenzen niet en maak je het op deze manier alleen maar erger.
Misschien moet je eens samen met zoon en man om tafel en een eerlijk gesprek voeren omtrent je zorgen. En dan erop vertrouwen dat jullie opvoeding niet voor niets is geweest.

Het is mooi wat je doet.Ik vraag me alleen af of je hem echt helpt..
Zou het een idee zijn om met hem te praten of hij getest kan worden omdat hij nog niet voor zichzelf kan zorgen Het is wellicht beter om te weten wat er met hem.aan de hand is en wat hij vanzichzelf en jij als moeder van hem.kan verwachten.
Op.grond daarvan weet je dan ook on hoeverre het goed is om dingen voor hem te doen.

Je bent een geweldige moeder, de liefde die je toont kunnen veel mama’s en voorbeeld aan nemen. Armin is er denk ik nog niet helemaal klaar voor, maar dat komt ongetwijfeld.

Nee dat is pure moeder liefde kom goed

“Ik vond het lastig toen hij vertelde dat hij het tijd vond om op eigen benen te staan”.
Het is twijfelachtig of hij daar wel klaar voor was (en ook of hij dat wel wordt). Op eigen benen staan betekent zelf opstaan, je brood smeren en je huis onderhouden. Kan je dat niet, zoek je professionele hulp. Baat dat niet, hoor je misschien in een begeleid wonen-project.

“Op de een of andere manier is hij altijd mijn apenkontje geweest”.
Is dat dialect? Zo niet, teiltje graag.

Dat een keuken een troepje kan worden door gebruik, snap ik. Maar hoe krijgt een normaal mensen een zwijnenstal in z’n toilet? Pist en kakt ‘ie ernaast ofzo?

Ik snap je. En denk dat het goed is dat je hem helpt. Blijft toch je kind. Wellicht is het goed om te kijken of hij op termijn hulp thuis kan krijgen. Want als er nu iets met jou gebeurt, valt hij in een gat.

Als ik het zo lees is hij zwakbegaafd en moet hij begeleid wonen. Is het niet zo betuttel hem niet zo. Hij heeft meer baat bij wanneer je hem leert hoe voor zichzelf te zorgen dan alles uit zijn handen te nemen.

Armin is er meer bij gebaat wanneer je hem leert wèl voor zichzelf te zorgen