fb

Pa bedankt! Vaderdagblog van Helma

Dit jaar ben ik me vroeg bewust van de datum waarop Vaderdag valt: 16 juni 2013. Die datum is niet zomaar een datum voor mij. Dat is de dag, dat mijn vader 25 jaar geleden zeer tot mijn spijt onverwachts opeens is overleden. Hij was met mijn moeder op vakantie in Zwitserland. Heeft die nacht heerlijk geslapen, is tevreden wakker geworden en overleden. Zomaar overleden.

Ik deed mijn NIMA A examen die dag in de Jaarbeurs. Midden tussen 5.000 andere mensen. Letterlijk in het midden. We zaten op alfabet en mijn achternaam eindigt op een K. Het was rond half 12 en ik had het ochtendgedeelte af. Over een half uur mocht ik van mijn plaats af en pauze nemen. Er schoot een gedachte door mij heen: ”Als mijn vader vandaag maar niet overlijdt!” Wat een vreemde gedachte vond ik dat. Ik had het nog niet gedacht, of voorin ging de telefoon. Een vreemd geluid in zo’n grote, stille, wat bedrukte ruimte. De telefoon werd opgenomen, beantwoord en weer neergelegd.

Er kwam iemand van de organisatie “mijn” rij ingelopen. Kijkend op de naamkaartjes, die we links op ons tafeltje hadden liggen. “Ik heb niet gespiekt”, dacht ik op dat moment letterlijk. Ik heb eigenlijk niet eens veel gespiekt vroeger. Meestal werd er bij mij afgekeken. Mijn gedachte verbaasde me. Terwijl ik daar nog over nadacht, werd ik aangesproken door die persoon van de organisatie. Of ik even mee naar voren wilde lopen …….

Ik liep mee naar voren. Een aparte beleving met 5.000 mensen in mijn rug. Er was gebeld voor mij door mijn man. Of ik even terug wilde bellen. Natuurlijk begreep ik de ernst in een keer. Een NIMA A examen wordt niet zo maar onderbroken op deze manier. “Er is iets met mijn vader of mijn zoon”, schoot er door mijn hoofd. Op zich was er aan het begin van die dag, 16 juni 1988, geen reden om over een van hen bezorgd te zijn. Het was mijn vader…….., die ochtend in Zwitserland overleden. Zomaar. Plotseling. Mijn man wist niet of ik er die dag nog naartoe wilde of moest, daarom had hij naar de Jaarbeurs gebeld. Er was nog geen mobiele telefoon toen. Terplekke heb ik mijn moeder in Zwitserland mogen bellen. Zo raar, zo wezenloos met nog steeds 5.000 examendoende mensen in mijn rug.

Het examen heb ik een half jaar later gehaald. Op 16 juni 1988 stond mijn  hoofd er niet meer naar. De zaal uit, naar mijn werk in Utrecht gegaan voor een bakje koffie en naar huis gebracht door een collega. De dag erna mijn afstuderen geregeld. In een Amsterdam waar openbaar vervoer staakte en de gebouwen van de UvA best even uit elkaar liggen. Verlaten liep ik door de stad, mijn stad. Pa wist wel dat ik mijn doctoraal gehaald had. Acht dagen heeft hij daar van genoten. Van mijn vader heb ik op de crematie in woorden afscheid genomen. Voor ze die keer op reis gingen zijn we trouwens allemaal hen beiden met echte aandacht een goede reis wezen wensen. Misschien ook niet zomaar…

Thuis deden we op onze manier aan Vader- en Moederdag. Met oprechte dankbare aandacht voor hen, extra gezellig ontbijt en als kind eigengemaakte cadeautjes en versjes. Deze Vaderdag 25 jaar na zijn plotselinge overlijden is me nu al dierbaar. Omdat ik zoveel aan hem te danken heb. De vele, felle, onderlinge discussies over het leven, de politiek en de maatschappij hebben me weerbaar gemaakt. De scherpe menselijke aandacht voor wat er in de maatschappij gebeurt en beter kan, neem ik dankzij mijn vader dagelijks mee. De vrijheid om mijn leven naar eigen goed dunken in te richten zonder daarbij de mensen om me heen te vergeten, heeft hij mij geleerd en meegegeven. De behoefte om mijn talenten te ontwikkelen waar het kan, is nog altijd gevoed door mijn vaders aandacht en stimulans. En natuurlijk zet ik die talenten niet alleen voor mezelf in, ook dat leerde ik van mijn vader.

Zijn lessen in veerkracht, die hij zelf ons zichtbaar en voelbaar heeft voorgeleefd, door voor zijn rugklachten een nieuwe, passende revalidatie te vinden, waardoor hij vanuit de WAO weer volledig en met drive deel kon nemen aan het arbeidsproces. Dat is nog eens een voorbeeld van een actieve vakbondsman in hart en nieren. Het genieten van de Radetzky mars, de (kerk)muziek, de scherpe cabaretiers en het echte genieten van de onderlinge gezelligheid in het gezin, met vrienden, familie en kennissen. Dat deed mijn emotionele vader zichtbaar en deelde dit met ons. Natuurlijk graag met een drankje en een hapje. Lieve Pa, je hebt het me allemaal meegegeven en ik maak nog alle dagen gebruik van je wijze lessen. Deze Vaderdag 2013 is me nu al heel dierbaar en nog meer dan op andere dagen zal ik met warmte en liefde aan je denken.

Pa bedankt!

 

Helma-Ketelaar
Helma Ketelaar

Werkzaam vanuit haar bedrijf Merkbaar Resultaat: www.merkbaarresultaat.nl

 

 

 

 

6 reacties

Helma Ketelaar -

Lieve Tante Ria,
Hartelijk bedankt voor uw mooie woorden.
Mijn dierbare oma, uw moeder, hebben wij afgelopen zondag 15 jaar geleden begraven. Voor mij vormde zij samen met mijn vader een stel stevige ankers waar ik nog regelmatig kracht uitput.
Het mooie is dat we dit in de andere generaties ook weer terug zien. De kracht van haar omatriarchaat is nog voelbaar en volgens mij heeft u dat in uw gezin ook verankerd. Mooi om mee te maken.
Liefs Helma

Ria -

Mooi onder woorden gebracht Helma, dat jouw vader (mijn zwager) zoveel voor jou (en de andere 2) heeft betekend en richtlijnen heeft meegegeven, waar je nu in je leven nog steun aan hebt!
Hij was al altijd trots op jou en ik vind, dat jij veel van zijn talenten hebt meegekregen.
Na al jouw strijd hoop ik maar, dat het leven nog veel moois voor je in petto heeft!
Liefs, Tante Ria

Helma Ketelaar -

Je zegt het treffend, Bonny.

Bonny -

Triest en mooi, Helma

Helma Ketelaar -

Beste Esmeralda,
Hartelijk bedankt voor je reactie. Ik wens jou ook een mooie vaderdag 2013.
Helma

Esmarelda -

Wat mooi geschreven. Ik zit er om te huilen. Fijn dat je zo vol trots over je vader schrijft.

Reageer ook