Jikke: ‘Ik kan de woede uitbarstingen van mijn vriend niet meer aan’

We hebben allemaal wel eens van die dagen dat het niet mee zit. Je wordt wakker, staat op en denkt: ‘mwah’. Geen idee waarom, maar alles wijst erop dat het ‘m vandaag niet gaat worden. Guido, de vriend van Jikke (44) heeft de laatste tijd alleen maar van dat soort dagen. “En dat uit zich in enorme woede uitbarstingen. Ik zit dan te trillen als een rietje, kan het helemaal niet aan en weet niet wat ik moet doen.”

Guido is nooit de vrolijkste geweest. “Hij is stil, vriendelijk en kijkt de kat uit de boom. Ik ben degene die de slingers in ons leven ophangt, die vrienden uitnodigt, feestjes organiseert en regelmatig naar de kroeg gaat,” vertelt Jikke. Soms gaat Guido mee naar het café, maar vaker niet. “Hij vindt het te druk en heeft minder behoefte aan sociale contacten. Ik weet dat en respecteer dat. Ook omdat ik weet dat als ik het wel belangrijk vind dat hij meegaat, hij dat ook doet. Zonder morren.”

Een volslagen idioot?

Leven en laten leven, dat is het motto van Jikke en Guido. Maar de laatste tijd gaat het niet zo lekker. Guido heeft last van stress, kan zijn werk niet goed aan en heeft moeite om het los te laten als hij thuis is. In het begin nam Jikke de moeite om naar hem te luisteren, maar ze heeft zijn geklaag nu zo vaak gehoord dat ze het nauwelijks meer kan opbrengen. Ze stelde hem voor hulp te gaan zoeken. Bij de bedrijfsarts bijvoorbeeld, maar daar wil Guido niks van weten. “Toen ik zei dat hij misschien een afspraak met een coach of psychotherapeut zou kunnen maken, werd hij woest. Wat ik wel niet dacht? Zag hij eruit als een volslagen idioot? Dacht ik nou werkelijk dat hij gek was geworden? Die gasten op zijn werk waren niet goed wijs, zij maakten hem het leven zuur met al die targets die hij continu moest halen. Dat lag niet aan hem, dat had niets met hem te maken. Hij tierde maar door en ik werd zo bang voor hem.”

Ik ben bang voor hem

Jikke laat hem uitrazen. Als hij weer rustig wordt, mompelt hij sorry en gaat naar bed. “Ik riep hem terug, zei dat ik met hem wilde praten. Dat hij mij niet zo kon achterlaten. Maar hij liep door.” Inmiddels is het zover dat Jikke een schokje krijgt als ze ’s avonds de sleutel in het slot hoort. Ze weet nooit in welke stemming haar vriend verkeert en de woede uitbarstingen komen steeds korter op elkaar. “Mijn vader kon vroeger ook zo woest worden en als klein meisje vond ik dat zo eng. Ik begon dan te trillen en voelde dat ik moest huilen maar wist als ik dat deed dat hij nog bozer werd. Datzelfde gevoel heb ik nu als Guido zo uit zijn plaat gaat. Ik heb geprobeerd daarover te praten om het uit te leggen, maar hij wil het niet horen. Vindt dat ik me niet zo moet aanstellen en dat hij gewoon even moet afreageren omdat hij het anders niet volhoudt. Alsof ik het zo kan volhouden.”

Op eieren lopen

Soms denkt Jikke eraan om bij hem weg te gaan maar ze is bang dat Guido zichzelf wat aandoet en eigenlijk wil ze hem niet in de steek laten op het moment dat hij het moeilijk heeft. “Ik vind dat een beetje de makkelijke weg kiezen. Maar ik trek het niet meer. Ik slaap slecht, ben geïrriteerd en loop op eieren thuis. Maar bovenal voel ik me eenzaam. Heel eenzaam.”

Wat raad jij Jikke aan? Guido verlaten en voor zichzelf kiezen of vind je dat ze het haar vriend verplicht is om hem te helpen? Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.