“Mijn man Jan heeft een elektrische tandenborstel in zijn anus gestopt en beschadigde daarmee zijn darmen dusdanig dat hij een stoma moest.” Dat vertelde Nena vorig jaar aan Damespraatjes. Jan meldde zich na het incident onmiddellijk ziek en een depressie lag op de loer. Hoe is het nu met Jan? Maar vooral: hoe is het met Nena?
Lees hier het verhaal van Nena van vorig jaar: “Het ding was erin gefloept en Jan kreeg ‘m er niet meer uit.”
Het telefoontje dat ze op haar werk kreeg, vergeet Nena nooit meer. Haar man Jan was volledig in paniek toen hij tijdens het kijken van porno zichzelf wilde stimuleren met een elektrische tandenborstel zonder opzetstukje. Hij kreeg het apparaat er niet meer uit en een ritje naar het ziekenhuis was het enige dat er op zat. Daar vertelde de arts dat het roterende puntje van de tandenborstel onherstelbare schade aan zijn darmen had aangericht en dat een stoma onvermijdelijk was.
Geen seks meer
“Afschuwelijk vond ik het. Hoe kon Jan zo stom zijn? En dan noemde hij mij preuts in de seks. Mijn man van nog geen vijftig moest een stoma. Ik kon daarmee helemaal niks.” De wond van het dichtnaaien van zijn anus geneest slecht en Jan heeft grote moeite met zijn stoma. Seks heeft het echtpaar niet meer en de sfeer is ver beneden nul.
Zwaar depressief
Na een half jaar heeft Nena Jan verlaten. “Dat hebben Jan en zijn familie mij niet in dank afgenomen, maar ik zag geen andere oplossing. Een week of vier na de stomaoperatie werd Jan zwaar depressief. Hij wilde niemand meer zien en zat hele dagen voor zich uit te staren op de bank. Ik werd er gek van. Als ik voorstelde om te gaan wandelen of ergens koffie te drinken, keek hij me met van die Droopy-ogen aan en schudde zijn hoofd. Als ik met hem wilde vrijen, duwde hij me van zich af. Ik voelde me een oude verpleegster in plaats van een vrouw in de bloei van haar leven.”
Hoe verder?
Nena heeft het erover met vriendinnen die heel goed begrijpen dat de situatie onhoudbaar is. Jan gaat op verzoek van Nena naar de huisarts die hem antidepressiva voorschrijft. Even lijkt het iets beter te gaan. “Maar na een paar weken zakt Jan weer in zijn put. Dieper dan ooit. Hij bezoekt een psychiater, wordt opgenomen maar gaat zich niet beter voelen. Van de vitale man was niets meer over. Uren heb ik met hem gepraat. Gevraagd wat hij wilde, hoe hij dacht zijn leven weer op te pakken. Het enige dat hij kon doen was zijn schouders ophalen. Ik heb geschreeuwd, gehuild, gesmeekt. Niets hielp.”
Over en uit
Als Nena zelf hulp zoekt en gaat praten met een psycholoog trekt ze na een aantal gesprekken de conclusie dat het over is tussen haar Jan. “Ik ben negenenveertig. Stel dat ik honderd word, dan heb ik nog ruim vijftig jaar te leven. Dat is te lang om voor een depressieve man te zorgen. Jan was gelaten toen ik vertelde dat ik alleen verder wilde. Deed geen moeite me bij zich te houden.”
Nieuwe vriend
Snikkend trok Nena een paar weken na dat gesprek de voordeur dicht. Ze voelde zich verdeeld, vond dat ze Jan eigenlijk niet in de steek kon laten, maar blijven was ook geen optie. “Toen ik een leuke etage vond om in te wonen, viel er een last van me af. Een keer in de week bel ik met Jan en praten we bij. Het gaat wat beter met hem, maar werken kan hij nog niet. Zijn vrienden wil hij niet meer zien omdat hij zich kapot schaamt. Hij heeft zich ingeschreven op datingsites maar een vrouw vinden die geen moeite heeft met zijn stoma, is haast niet te doen. De scheiding is er bijna doorheen en inmiddels heb ik een nieuwe vriend met wie ik gelukkig ben. Jans familie is zeer teleurgesteld in mij. Ik trok me dat enorm aan in het begin, maar nu laat ik het los. Ik moet verder met mijn leven.”
Albert Wesker -
…een individualistische samenleving krijgen waar mensen weinig kunnen vertrouwen op loyaliteit en bescherming . Typisch dat dit vaak ook de dingen zijn wat mensen missen, en over klagen. You reap what you sow.