fb

Marij: ‘Mijn moeder die altijd oordeelt over anderen wordt genegeerd in het verzorgingshuis. Karma denk ik dan’

Wat doe je als een van je ouders wordt gepest? Pesten onder ouderen is nog best een taboe maar komt vaker voor dan je denkt. Marij weet daar alles van. “Mijn moeder woont nu een jaar in een verzorgingsflat en wordt gepest en genegeerd door medebewoners. Ik vind het zo naar voor mijn moeder maar aan de andere kant: mijn moeder is ook niet de makkelijkste.”

Dat ze er zelf om zou vragen, vindt Marij te hard gezegd, maar ja, ze begrijpt wel dat niet iedereen is gecharmeerd van haar moeder. “Mijn moeder is in de tachtig en haar koppie is nog prima in orde. Alleen haar lichaam wil niet meer. Ze woonde hiervoor op een prachtige boerderij, samen met haar beestjes. Maar elke dag voor haar katten, hond, geiten en kippetjes zorgen, werd haar te veel. Ook het huishouden kon ze niet meer aan. Ze had een hulp maar die heeft ze de deur uitgezet: die wist niet wat schoonmaken was volgens haar. Met het gevolg dat ik kon opdraven.” In overleg met de huisarts krijgt de moeder van Marij een zorgflat toegewezen. “Dat wilde ze niet, ze wilde haar boerderij niet verlaten. Maar het kon echt niet meer. Mijn moeder vervuilde.”

Gek van de koekoeksklok

De verhuizing van de boerderij naar de zorgflat was een ramp. Marij’s moeder wilde alles meenemen, maar dat kon natuurlijk niet. De grote meubelen die ze in haar hoeve had staan, pasten nooit allemaal in de flat. “Ik was een zenuwinzinking nabij. Mijn moeder is zo vreselijk eigenwijs en weet alles beter. Gek werd ik ervan.” Uiteindelijk lukt het Marij haar moeder in de flat te krijgen met de spullen die er wel kunnen staan. Zelfs de koekoeksklok kon mee. “Toen begon het gezeur. De buurvrouw van mijn moeder klaagde over het gekoekoek en eiste dat mijn moeder de klok niet meer zou opwinden. Nou, dan moet je bij mijn moeder zijn. Woest werd ze en de oude buuf droop af.” Het gevolg was dat haar moeder ’s ochtends bij de koffie werd genegeerd. Niemand praatte met of tegen haar.

Lees ook: Dianne’s zoons kijken op haar neer

Ziek zijn is voor watjes

“Ik trof mijn moeder heel sip aan toen ik bij haar langs ging. Ze vertelde wat er was gebeurd en ik kon me er wel iets bij voorstellen. Ik ken mijn moeder en weet hoe ze uit haar slof kan schieten. Dus ik snap de buurvrouw ook heel goed. Mijn moeder is een harde vrouw, heeft altijd hard gewerkt, was nooit ziek en klaagde nooit. Alleen verwachtte ze wel van de mensen om haar heen dezelfde aanpak. Als ik ziek op bed lag, vond ze me een watje. Toen mijn vader met gillende sirenes naar het ziekenhuis werd gebracht, vond ze dat poppenkast. Ook levert ze altijd commentaar op anderen en ze steekt haar mening niet onder stoelen of banken. Ik haatte mijn moeder zo vaak, maar ja, ze is en blijft mijn moeder.”

Ze blaft het personeel af

Het verplegend personeel is ook niet heel erg gecharmeerd van Marij’s moeder. Als ze om een gesprek vraagt om te praten over de situatie, wordt het Marij duidelijk. Haar moeder is geen favoriet. “De verpleegkundige die haar het meest ziet zei dat mijn moeder vaak erg onvriendelijk is en het personeel soms zelf afblaft. Ik kromp ineen toen ze dat zei. Want ik weet hoe naar ze kan doen maar ik kan daaraan niets veranderen. De verpleegkundige bevestigde ook dat mijn moeder zo nu en dan wordt buitengesloten door andere bewoners maar dat ze er alles aan doen om dat te voorkomen. ‘Maar als uw moeder zo bozig blijft doen, wordt ze natuurlijk nooit geaccepteerd’ waarschuwde de verpleegkundige. Ja, dat snap ik ook. En aan de ene kant denk ik: zie je, karma. Je oogst wat je hebt gezaaid. Aan de andere kant vind ik het sneu voor haar.”

Lees ook: Wie betaalt jouw laatste feestje?

Ze verpest gewoon mijn dag

Marij heeft geprobeerd met haar moeder te praten over de situatie. Haar uitgelegd dat als ze haar gedrag niet verandert, er niemand meer is die met haar wil praten. “Daarvan is mijn moeder dus onder de indruk. Ik weet dat het haar raakt, ik weet dat ze zich heel naar voelt maar dat ze niet weet hoe ze het anders kan doen. Ik ging drie keer in de week naar haar toe maar dat is nu nog maar twee keer. Ik kan het haast niet meer opbrengen, ze is boos en chagrijnig. Als ik bij haar wegga, voel ik me neerslachtig. Ik wil niet dat ze mijn dagen verpest, ik wil zo graag dat ze het leuk heeft in haar nieuwe flat. Maar dat gaat niet gebeuren als ze niet verandert en dat vind ik een heel nare gedachte.”

Foto door Andrea Piacquadio via Pexels

8 reacties

Hetty -

Ik werk in de thuiszorg en er zijn oude mensen met onmogelijk gedrag. Maar de meeste ouderen zijn toch echt wel lief, ondanks dat ze vaak veel hebben meegemaakt en dat er veel reden is tot trauma. Ze zetten koffie, regelen lekkere koekjes en gebakjes en zijn hartelijk. Sommige ouderen daarentegen hebben echt een gedragsprobleem en dat wordt niet gepikt in de zorg, daar worden ze op aangesproken. Het is wél de bedoeling dat ze veranderen en dat kan ook best, ze zijn niet dom ook al zijn ze oud. Maar ik denk wel vaak dat het goed zou zijn als ouderen traumabehandeling zouden krijgen in de vorm van EMDR. En…. huisdieren in de verzorgingstehuizen, bv een kat die er rondloopt.

Jolanda -

Zo herkenbaar! Mijn moeder woont zelfstandig in een seniorencomplex. Ze maakt zich niet geliefd met haar gemopper en geklaag. Ook wij kunnen nooit iets goed doen. Ondertussen is ze eenzaam, maar daar heeft ze het zelf naar gemaakt. Ik moet me écht opladen voor elk met, en bezoek aan haar. Ze zuigt me helemaal leeg. Ze staat op de wachtlijst voor een verzorgingshuis, maar ik houd mn hart vast.

Monteyne linda -

Misschien had je niet moeten beslissen voor je moeder.en ze op haar boerderijtje moeten laten.een oude boom verplant je niet

Eh -

Wat een herkenbaar beeld wordt hier neergezet. Wat is er toch met de generatie tachtigers dat er zovelen het zichzelf en hun naasten zo moeilijk maken? De volgende generatie, wij dus, kunnen er alleen maar lessen uit leren….. heb lief maar zorg ook goed voor jezelf💓

Carla -

Pijnen van het innerlijk kind, die niet verwerkt en ongeremd maar buiten komen als je ouder wordt…
Heel pijnlijk en verdrietig…

M. -

Ik herken dit zo, mijn moeder woont nog bij mijn broer en ik, ze dreigt, huilt, klaagt, valsbeschuldigd de hele dag door maar kan zelf niets meer. Ze had vroeger veel meer slaag moeten hebben denk ik maar ik weet niets van haar jeugd. Wij hebben het zwaar en krijgen geen hulp van schoonmaak, verpleging en dagbesteding heeft ze geen zin in. Mijn broer is haar slaaf maar wat moeten we dan?! Tantes praten over hun kleinkinderen die mijn moeder niet heeft. De maatschappij heeft overal een oordeel over en dat maakt haar labiel. Dan maar niet geliefd zijn!!!

Anne -

Ze maakt het zichzelf erg moeilijk, ze kon het nog zo fijn hebben haar laatste jaren.

Joris -

Ok. Het karakter van een bejaarde gaat echt niet meer veranderen. Het is wat het is. Zoveel mogelijk mijden.

Reageer ook