Mijn vriend is depressief en mijn schoonmoeder neemt mij dat kwalijk

Estelle snapt er niks van. Haar vriend Rudy met wie ze nu meer dan vier jaar een relatie heeft is depressief. “Dat vind ik al lastig te bevatten maar waarmee ik helemaal niet kan omgaan is mijn schoonmoeder. Zij zegt dat het mijn schuld is dat haar zoon in de put zit. Hoe dan?”

Ze viel op zijn rustige en stabiele aard. “Rudy is een heel lieve man en ingetogen. Het tegenovergestelde van wat ik ben. Ja, lief ben ik wel, maar ingetogen kun je me niet echt noemen. Ik ben altijd te porren voor een feestje en je kunt me altijd bellen als je hulp nodig hebt.” Estelle is een gezelligheidsdier en een snelle schakelaar. Barst van de vriendinnengroepjes en doet overal aan mee. “Mijn vriendinnen zijn heilig. Ik heb drie verschillende groepjes: eentje met meiden van de lagere school, de tweede vriendinnengroep is van het volleyballen en de laatste van mijn studietijd. Daarnaast heb ik twee heel goede vrienden met wie ik graag afspreek. Soms gaat Rudy mee, maar meestal ga ik alleen.”

Ga toch lekker mee!

Voor Estelle was het nooit een punt van discussie dat ze haar vrienden en vriendinnen blijft zien, relatie of niet. “Toen ik Rudy leerde kennen heb ik hem gelijk gezegd dat ik een druk sociaal leven heb en dat ik dat graag wil houden. Dat betekent niet dat hij niet mee mag of dat ik altijd maar weg ben, maar ik wil er geen gezeur over. Mijn vriendinnen en vrienden betekenen veel voor me en die laat ik voor niets of niemand vallen.” Rudy vond het in het begin lastig dat Estelle vaak op pad was. “Ik vroeg hem vaak mee, zeker als we naar de kroeg gingen en de mannen van mijn vriendinnetjes ook mee gingen, maar hij wilde liever thuis blijven. Dat vond ik soms jammer, maar ik begreep het wel. Ik leef in de hoogste versnelling en wil harder terwijl hij in zijn twee leeft en het prima vindt.”

Hobby’s heeft hij niet

Als Estelle een weekje wilde wintersporten, at Rudy bij zijn moeder of bestelde eten. “Hij zei dat hij het heerlijk vond om ook even alleen te zijn. Ik dacht: das een win-winsituatie! Hij blij ik blij.” Maar sinds een jaar loopt het allemaal niet zo soepel. Estelle ontdekt dat Rudy eigenlijk alleen maar werkt omdat het moet en omdat je nou eenmaal geld moet verdienen, maar dat hij niet tevreden is over zijn baan. “Hij werkt bij een ICT-bedrijf met allerlei nerds en verdient goed geld. Ik dacht dat hij het ook leuk vond, maar sinds kort weet ik dat hij zijn werk helemaal niet leuk vindt. Hobby’s heeft hij ook niet, ja Netflixen. Dat kan hij uren, wat zeg ik dagen doen. Ook dat vind ik niet erg: als hij dat graag wil, prima toch?”

Wat je zaait zul je oogsten

Een steeds terugkerend discussiepunt is het gebrek aan vrienden. Rudy heeft nauwelijks vrienden en Estelle vermoedt dat hij een beetje jaloers is op haar rijke sociale leven. “Wat hij vergeet is dat dat hard werken is om die vriendschappen en contacten te onderhouden. Als je nooit belt of langsgaat, verwateren vriendschappen en voor je het weet zie je iemand niet meer. Ik ben attent, stuur kaartjes als er iemand jarig is, stuur een bloemetje bij ziekte en informeer vaak gewoon zo maar even hoe het met iemand gaat. Wat je zaait zul je oogsten zeg ik altijd maar.” Nu Estelle promotie op haar werk heeft gekregen en met nog meer plezier naar haar werk gaat, lijkt er iets geknapt bij Rudy.

Geen zin om op te staan

Hij heeft geen zin meer om zijn bed uit te komen en meldt zich regelmatig ziek. Zeker op de dagen dat Estelle thuiswerkt is dat super irritant. “Hoewel hij zegt: ‘Let maar niet op mij’ trekt hij continu mijn aandacht. Zit ik net in een call, komt hij de studeerkamer in en tettert door mijn vergadering. Dat is nu al twee keer gebeurd en ik schaam me dood. Netflixen doet hij minder en in plaats daarvan ligt hij op de bank. Te piekeren over van alles. Voor mij is het zo ongezellig op deze manier. Ik probeer hem eruit te trekken, heb twee Museumkaarten gekocht zodat we samen naar musea kunnen gaan, maar daar heeft hij geen zin in. Musea zijn voor intellectuelen vindt hij. Uiteten vindt hij zonde van het geld en naar het café gaan is voor plebs; je kunt immers thuis ook een biertje drinken.”

Ik doe maar en hij kwijnt weg

Kennelijk is zijn moeder erachter gekomen dat haar zoon nogal somber is en heeft Estelle daarover gebeld. “Ank, zijn moeder, vindt dat het mijn schuld is dat Rudy depressief is. Ik vertelde haar dat ik heb geopperd om professionele hulp te zoeken, dat ik een Museumkaart aanschafte en hem probeer mee te krijgen, maar ze blijft voet bij stuk houden. Het is mijn schuld. Ik ga steeds maar de hort op met mijn vriendinnen, in januari weer wintersporten, zit drie avonden in de sportschool. Ik doe maar terwijl haar zoon wegkwijnt op de bank. Ik dacht: ze maakt een grap, maar nee, ze was bloedserieus. Ze vindt dat ik hem verwaarloos door steeds maar weg te zijn en hem alleen te laten. Ze vindt dat ik hem blij moet maken en beter mijn best moet doen.”

Ik houd zielsveel van hem

Ze is behoorlijk ondersteboven van het telefoontje van haar schoonmoeder en begint erover tegen Rudy. “Hij werd woest. Vroeg zich af waarom ik zijn moeder heb gezegd dat hij depressief is. Huh? Ik heb haar niks gezegd, zij belde mij erover, maar dat gelooft Rudy niet. Ik herken niet wat Ank allemaal tegen mij en over Rudy heeft gezegd. Zeker tegenwoordig probeer ik vaker thuis te zijn en ben ik er heel vaak voor hem. Ik vind het super rot voor Rudy en ik houd zielsveel van hem. Het doet me zeer hem zo te zien, maar ik kan moeilijk de hele dag naast hem zitten en stoppen met mijn werk. Dat doe ik gewoon niet.”

Estelle weet niet wat ze moet doen en waar ze goed aan doet. “Toen Ank zei: ‘Vroeger was Rudy zo’n leuk vrolijk joch en sinds hij met jou is, is daar niets van over.’ Dat heeft me zo geraakt. Ik heb dat maar niet tegen Rudy gezegd, weet niet wat er dan gebeurt.”

Wat vind jij? Wat kan Estelle het beste doen? Zich nog meer op Rudy richten of haar schoonmoeder Ank meer negeren en alles wat zij zegt niet al te letterlijk nemen? Wat raad jij Estelle aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Foto door Los Muertos Crew via Pexels