Ouderavonden. Alleen het woord al. Masja trekt een vies gezicht. “Ik ben één keer geweest En ik vond het afschuwelijk. Met plezier keek ik naar Luizenmoeder. Want die moeders, die leerkrachten, ik pik ze er zo uit. Ik heb me voorgenomen zo min mogelijk op school te komen.” Maar ouderavonden skippen, kan dat zo maar? “Dat bepaal ik zelf wel.”
Vriendinnen van Masja vinden dat ze het niet kan maken om geen enkele ouderavond te bezoeken. “Ze zeggen: ‘het gaat wel om je kind, Mas’. Dat is ook zo, maar ik kan ook aan mijn zoon en dochter vragen hoe het op school gaat. Bovendien zie ik hun rapporten en dan weet ik genoeg.” De vorige partner van Masja gaat -als zijn werk het toelaat- soms naar zo’n avond. “Maar ik heb slecht contact met hem, dus hij vertelt me verder niet wat er is besproken.”
Druk kind? Hoezo?
Het boeit haar simpelweg niet. “Die ene keer dat ik er wél was, zei die kleuterjuf dat ze vond dat Davey ‘wel heel erg druk’ is. Ik vroeg haar waar ze dat op baseerde. Nou, ze vond hem wel wat drukker dan andere kinderen. Wel wat drukker! Welk kind is nou niet druk? Ik vond het zo’n stompzinnige opmerking dat ik er verder geen aandacht aan heb besteed. Van me af, dacht ik steeds maar. Ze vroeg hoe hij thuis was en of hij dan ook wel eens druk was. Of hij problemen had met concentreren. Nou hij kan uren supergeconcentreerd op zijn iPad spelen. Niks mis mee.”
Belerende toontje
Het is vooral het belerende toontje bij de ouderavonden waarvan Masja’s haren overeind gaan staan. “Die juffen denken zich overal mee te kunnen bemoeien en weten het altijd beter. De kleuterjuf van Demelsy vroeg of er thuis problemen waren. Ze vond Dem vaak afwezig en angstig. Ik denk dan: mens waar bemoei je je mee? Ik was er voor eens en altijd klaar mee en besloot nooit meer naar ouderavonden te gaan.”
Geen vriendjes
Natuurlijk heeft de directeur van de basisschool geprobeerd met Masja te praten. Tevergeefs. Masja is onverbiddelijk. “Ze kunnen me moeilijk dwingen naar school te komen.” Dat haar kinderen weinig vriendjes op school hebben, zal haar worst zijn. “Ze spelen met de kinderen uit de buurt en dat is prima. Beter zelfs, dan hoef ik ze ook niet op te halen bij die moeders waarmee ik helemaal niets heb. Ik weet heus wel dat ze over me praten en me belachelijk maken, maar daarvan kan ik niet wakker liggen. Ik zal blij zijn als ze klaar zijn met die basisschool en lekker naar het middelbaar gaan. Dan moeten ze het toch allemaal zelf doen.” Masja moet eerlijk bekennen: tegen de musical in groep 8 ziet ze op. “Davey vroeg voorzichtig of ik wel kwam kijken. Ik heb er natuurlijk helemaal geen zin in, maar vind dat ik het niet kan maken er niet heen te gaan.”
Ga jij wel naar ouderavonden?
Vind jij ouderavonden belangrijk? Ga jij altijd of verzin je ook wel eens een smoes? Wij zijn benieuwd naar jouw ervaringen. Vertel ze in de comments onder dit artikel. We zijn benieuwd!
Sanderien van Mul -
Je klinkt als een rasechte tokkie met je Davey en je Demelsy (hoe in Godsnaam moet je dat op een fatsoenlijke manier uitspreken, wel tien punten voor oriegienaliteit… *zucht*), het kan je geen ruk schelen wat je kinderen uitvreten, je hebt overal schijt aan en vindt het toontje van de juffen die oprechte belangstelling tonen omdat ze zien uit wat voor wrakkig ‘gezin’ die arme kinderen komen, ‘belerend’. Jij bent het prototype ‘moeder’ dat zich jaren later afvraagt waarom haar kinderen haar nooit komen opzoeken, en dan kunnen wij het vervolgverhaal hier lezen. Mijn god, wat een armoede.