Ruim 25 fijne jaren hebben Michel en Marissa samen gehad, een gezin opgebouwd en nadat de kinderen het huis uitgingen bleek dat ze elkaar niet meer veel te vertellen hadden. Het vooruitzicht dat ze nog 30 jaar met elkaar zouden moeten samenleven benauwde hen allebei. Ze vroegen een echtscheiding aan en die verliep redelijk ontspannen. Geen ruzie over de spullen, het huis of de kinderen. Lastiger werd het een jaar na de scheiding toen Michel ging samenwonen met Corinda, een collega van hem.
In zijn slaap overleden
Marissa kreeg hier een naar gevoel over. “Eerlijk gezegd voelde ik me daardoor flink bedonderd. Achteraf denk ik dat hij al een tijdje een verhouding met Corinda had. Als ik dat allemaal had geweten dan was de scheiding ook wel anders gelopen. Dan was ik lang niet zo toegeeflijk geweest bij de verdeling van de spullen. Ik ben echt heel boos geworden en dat is in een grote ruzie uitgemond.” Toch was de schrik super groot toen ze een paar dagen geleden te horen kreeg dat Michel ’s nachts in zijn slaap is overleden. “Uren heb ik gehuild en kon het niet geloven. Ik denk dat ik toch altijd van hem ben blijven houden en de schok is zo groot nu hij er niet meer is”.
Steun voor de kinderen
Marissa neemt zich voor om haar eigen verdriet naar de achtergrond te drukken en er vooral voor haar kinderen te zijn die heel plotseling hun vader zijn kwijtgeraakt. “Die steun hebben ze hard nodig. Hun oma, de moeder van Michel, is echt helemaal kapot en kan haar kleinkinderen niet steunen. Van Corinda hoeven ze helemaal niets te verwachten. Die zwelgt in haar verdriet en krijgt alle steun die iemand zich maar kan wensen vanuit haar omgeving. Ook van onze oude vrienden”.
Niet welkom op de begrafenis
Marissa realiseert zich dat er eigenlijk helemaal niemand is die haar steun geeft of troost biedt. “En dat doet me pijn. We hebben veel mooie jaren met elkaar gehad. Lief en leed gedeeld. Onze kinderen samen grootgebracht. Zijn plotselinge overlijden gaat een grote leegte voor mij achterlaten”. Marissa neemt een paar dagen na de dood van Michel contact op met Corinda om haar te condoleren met het verlies. Mogelijk kunnen zij ook wat steun bij elkaar vinden. Per slot van rekening hebben ze allebei veel van Michel gehouden. “Nou, ik kwam al snel van een koude kermis thuis. Corinda noemde mij een huichelaar en vermoedde dat ik helemaal niet verdrietig over de dood van Michel was. Ze gaf me ook aan dat ik absoluut niet welkom was op de begrafenis”.
Twijfels over het juiste
Naar aanleiding van de gemene woorden van Corinda twijfelt Marissa of ze wel naar de begrafenis moet gaan. “Mijn kinderen geven aan dat ze heel graag willen dat ik er bij ben om hen te steunen. Maar zij zijn bang dat Corinda een enorme stennis gaat schoppen als ik er wel ben. Dat de aandacht dan weer meer naar haar uitgaat dan naar de nagedachtenis aan hun vader”. Marissa is ten einde raad. Ze heeft zoveel van Michel gehouden en heeft behoefte aan een ceremonie om afscheid van hem te nemen. “Wie kan mij vertellen waar ik goed aan doe? Ga ik naar de begrafenis en loop dan het risico dat het daar een beschamende vertoning wordt? Of blijf ik thuis en zal het altijd pijn blijven doen dat ik geen afscheid van hem heb kunnen nemen. Wie kan mij vertellen wat ik moet doen?”
Wat zouden jullie Marissa adviseren?
Marissa heeft aangegeven dat ze het heel fijn vindt als jullie met haar meedenken. Wat zouden jullie in het geval van Marissa doen? Wel of niet naar de begrafenis gaan? Laat het ons weten in de comments onder dit artikel of via de Facebook van Damespraatjes.
Janet -
Uiteraard ga je niet. Het klinkt mij hier te veel alsof jij jezelf de rouwende “weduwe’bent, dat ben je niet! Dat is zijn , hoe pijnlijk voor jou ook, nieuwe partner. Hij was weer gelukkig met haar!
Als jij er alleen voor je kinderen zou willen zijn, had je haar gecondoleerd en je eigen verdriet in stilte geleden. Waar wilde je staan/zitten dan? Naast de kinderen en dus bij de directe familie? Nee zeker niet, van mij had je samen met kinderen afscheid mogen nemen bij de aula en van mij had je ook bij de dienst aanwezig mogen zijn mits je je rol heel goed had gekend en achterin de zaal. Maar je opmerking elkaar tot steun zijn want we hebben allebei veel van hem gehouden, nee. Jij hebt van hem gehouden. Zij houdt nog van hem, ook al is hij er niet meer!